Άιχμές και Νύξεις
To Τουρκικό Προξενείο…
• Το Τουρκικό Προξενείο στην Κομοτηνή δεν αποτέλεσε στις τελευταίες εκλογές πέτρα σκανδάλου ευνοώντας με την τακτική του ένα συγκεκριμένο κόμμα. Αυτή την τακτική την εφαρμόζει προ αμνημονεύτων χρόνων. Όταν στις 10-10-59 διορίστηκα δάσκαλος στην περιφέρεια της Κομοτηνής και τοποθετήθηκα στο Πρωτάτο τα ίδια αφουγκραζόμουν για την ανάμειξη του Προξενείου στην πολιτική. Τα ίδια παράπονα είχαν οι τότε βουλευτές Σιανίδης, Ζησιάδης, Γουδελής κ.α. και από την εποχή εκείνη εγίνετο λόγος για την κατάργησή του, εφόσον η τακτική του είναι εθνικώς επιζημία. Βεβαίως, δεν είναι αμέτοχα και τα ελληνικά κόμματα, που επιζητούν την ανάμειξή του. Αλλά τα κόμματα είναι υπεράνω και του Νόμου και της υποψίας. Εδώ δεν είναι Καναδάς, να τσουβαλιάζεται η πρωθυπουργός στη «μπουζού» και να μη διαμαρτύρεται κανείς. Εδώ είναι Βαλκάνια και ο κάθε κομματάρχης, που καθίσταται και πρωθυπουργός, αποκτά και σχέσεις με το Τουρκικό Προξενείο!
Άλλο μηχανή…
• Με πλέρια άνεση και φυσικά εμφάνιση, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σ. Αλεξάκης μας καράφλιασε, ισχυριζόμενος, ότι είναι άνθρωπος και δεν είναι μηχανή και έχει αισθήματα και συναισθήματα και δεν μπορεί να λιποτακτήσει. Και όσοι τον αφουγκράζονταν στη συνέντευξή του στο STAR και στην κα Μάρα, αναρωτήθηκαν: «Πότε αντιλήφθηκεν ο σ. Αλεξάκης ότι είναι άνθρωπος και όχι μηχανή, προ του δημοψηφίσματος του 2015 ή μετά από αυτό»; Διότι αν ήταν μετά το δημοψήφισμα, τότε ως μηχανή θα αντιδρούσε, αλλοιώνοντας, αλλάζοντας τη λειτουργία της μηχανής, θα αισθανόταν κραδασμούς, όμως τέτοιους κραδασμούς δεν αφουγκράσθηκε. Προφανώς ή ήθελε ρεκτιφιέ, που δεν το είχε προβλέψει, άρα ήταν ακατάλληλος για να θέτει την μηχανή σε λειτουργία, διότι τον απασχολούσε το «δημοκρατικό» πέντε και όχι η αριστεία.
Το γαρ της θλίψεως…
• Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνην. Έτσι και ο λαλίστατος Κώστας Αρβανίτης μετέχοντας σε πάνελ στο MEGA, δολιχοδρομούσε, αλλάζοντας θέμα στην ερώτηση της παρουσιάστριας, προσπαθώντας να ρίξει το βάρος εκτός ΣΥΡΙΖΑ, για το κάζο που υπέστη γενικώς στις πρόσφατες εκλογές της 21ης Μαΐου. Δεν ανέλαβε καμία ευθύνη από τις παλινωδίες των μελών και των στελεχών του, όταν και αυτός ο πρόεδρός του Αλεξάκης, ως πρωτόβγαλτος δολιχοδρομούσε με αποφάσεις και πρωτοβουλίες που έριχναν νερό στο μύλο της Ν.Δ. Ήταν πρωτοβουλία σοσιαλιστική, προοδευτική, να πλησιάσουν τους Χρυσαυγίτες για να τους νουθετήσουν και να τους προσελκύσουν; Ήταν πρωτοβουλία θετική να μεταβεί στο Berlin ο Αλεξάκης και να πετύχει ακρόαση από τον καγκελάριο Σολτς; Και περίμενε να τον ψηφίσουν όσοι ήξεραν γράμματα για να κατανοήσουν τα γιγνόμενα; Ουκ έστιν εν Άδη μετάνοια, σ. Αρβανίτη.
Το «κέρατο» Βρανόπουλου!
• Επί κυβερνήσεως Κων/νου Καραμανλή του πρώτου, υπουργός Συγκοινωνιών ήτο ο συνταξιούχος αστυνομικός διευθυντής Βρανόπουλος. Αυτός, όπως κάθε πρωτάρης υπουργός, θέλησε να αφήσει το αποτύπωμά του καθιερώνοντας στα αστικά λεωφορεία την τοποθέτηση μικροφωνικών συσκευών, για να ενημερώνονται οι επιβάτες ποια, στάση πλησιάζουν ώστε να ετοιμάζονται να κατέβουν. Όμως, πολλοί των εισπρακτόρων δεν τα χρησιμοποιούσαν. Έλληνες γαρ. Μια των ημερών επιβιβάσθηκε σε λεωφορείο και αυτός ο ίδιος ο υπουργός χωρίς τυμπανοκρουσίες και διαπίστωσεν, ότι οι συσκευές αυτές δεν χρησιμοποιούνται και ερώτησε τον εισπράκτορα, γιατί δεν χρησιμοποιεί το μικρόφωνο. Και ο εισπράκτορας αφοπλιστικά απάντησε στον υπουργό: «Δεν με παρατάς κι εσύ με το κέρατο του Βρανόπουλου». Πλην σήμερον βλέπουμε τους πολιτικούς να τα χαϊδεύουν αυτά τα «κέρατα» του Βρανόπουλου και μάλιστα, όταν βρίσκονται σε δύσκολη θέση να συνεχίσουν την αγόρευσή τους.
