Αιχμές και Νύξεις

Πολλή… γερουσία! 

• Παρακολουθώντας τις ειδήσεις για τα αποτελέσματα της πρόσφατης εκλογικής αναμετρήσεως διαπιστώνουμε, ότι η «Γερουσία» καλά κρατεί. Αυτοί που «άκριτα» και αλάλητα καθορίζουν τα έτη που πρέπει κανείς να εγαστεί, ώστε να απολαύσει στα γεράματά του τους κόπους της νεότητός του και των μέσων χρόνων και πότε είναι πενήντα εννέα τα έτη όταν δικαιούται να αφυπηρετήσει και να πει αντίο, πότε τα εξήντα δυο και πότε και νεώτεροι, αρκεί να εξαγοράσουν πλασματικά έτη. Όμως, για λόγου τους, που λένε και στην Κέρκυρα, δεν έχουν προσδιορίσει έτος αφυπηρετήσεως. Μπορούν να εργάζονται και σε προχωρημένη ηλικία, που θα έπρεπε να αναπαύονται και να αναλογίζονται, πόσες φορές πήραν σωστές αποφάσεις και πόσες αποφάσεις τους, τοις κείνου ρήμασι (αρχηγού κόμματος) πειθόμενοι, είχαν επιζήμια και για τους πολίτες αποτελέσματα και για το έθνος, την χώρα μας, όπως η Συμφωνία των Πρεσπών.

Το φιλοδώρημα… 

• Η κυβέρνηση στην μεγαλοκαρδία της να ενισχύσει την νεολαία απεφάσισε την χορήγηση φιλοδωρήματος 150 ευρώ σ’ όσους έχουν συμπληρώσει το 17ο έτος της ηλικίας τους. Όμως, πολλοί από τους νέους αυτούς μόλις πληροφορήθηκαν, ότι ο τουρισμός αναζωπυρώνεται, μετέβησαν στους τουριστικούς τόπους, αναζητώντας εργασία και είχαν πρόβλημα να επιστρέψουν στη γενέτειρά τους για να εκτελέσουν το ύψιστο δημοκρατικό τους καθήκον, δηλαδή, αυτό της συμμετοχής τους στην εκλογή του ομόφρονος προς αυτού υποψηφίου. Πώς μπορούσε να ζητήσει κανείς άδεια από τον εργοδότη του, όταν είχε δεν είχε κλείσει μήνα στην εργασία όπου είχε προσληφθεί; Και τα έξοδα πήγαινε - έλα ποιος θα τα κάλυπτε; Ο πενιχρός μισθός των 500 ευρώ, άιντε των 600 ή και των 700 ευρώ το μήνα; Πήραν ποτέ μολύβι και χαρτί να υπολογίσουν πόσο στοιχίζει σ’ έναν μεροκαματιάρη η μετακίνηση από τον τόπο εργασίας προς τον τόπο καταγωγής του για να μετάσχει στην ψηφοφορία; Ψιλά γράμματα αυτά.

Συνεχή τα «Κύριε/α»!  

• Αφουγκραζόμενος τις ειδήσεις για τα αποτελέσματα της εκλογικής αναμετρήσεως στις 21 Μαίου, τρελάθηκα από την επανάληψη του «κύριος» και «κυρία» προ των επωνύμων των υποψηφίων που κατέστησαν πλέον εθνοπατέρες και εθνομητέρες. Δεν γνωρίζουν ότι όταν έχουμε πολλά επώνυμα δεν επαναλαμβάνουμε το «κύριος» και «κυρία» αλλά θέτουμε την γενική λέξη κύριοι τάδε και κυρίες τάδε, ώστε να είναι περισσότερο εύηχος η αναγγελία; Έτσι έχουμε, εξελέγησαν οι κύριοι… και οι κυρίες τάδε και δεν γινόμαστε ακουστικά αποκρουστικοί με την επανάληψη της αυτής λέξεως, που προκαλεί μια συνήχηση βαρετή!

 Αδόκητος - άδικος…

• Αφουγκραζόμαστε πολλάκις, τόσο από ρεπόρτερς όσο και από παρουσιαστές, ότι κατά το τροχαίον δυστύχημα βρήκε άδικο θάνατο οδηγός, μόλις 30 ετών και πατέρας τριών ανηλίκων παιδιών. Μα φυσικό είναι να είναι πατέρας ανηλίκων, εφόσον ο θανών ή καταλήξας είναι μόλις τριάντα ετών. Όμως, παρατραβηγμένο είναι να μας πληροφορούν, ότι «ο θάνατος του οδηγού είναι άδικος». Ποιος μπορεί να εκτιμήσει αν είναι άδικος ή δίκαιος; Εκείνο που μπορεί κάποιος να επικαλεσθεί είναι ότι ο θάνατος είναι αδόκητος, δηλαδή δεν τον περιμέναμε και προφανώς ο ομιλών καλώς εξεφράσθη, ότι ο θάνατος ήταν μη αναμενόμενος, ο έτερος όμως αφουγκραζόμενος αδόκητος, τον εξέλαβεν ως άδικο και στο εξής έλεγε ήτο άδικος.