ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ-ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
21η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1913
Μια και θα μιλήσουμε για τα καλά της Ηπείρου, που υπάρχουν ακόμα και στα… έγκατα της γης της, δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι προχθές γιορτάσαμε τα… μόλις 109α Ελευθέρια της πρωτεύουσάς της, των Γιαννίνων, από τον πενταιώνιο Τούρκικο ζυγό!
Η αγαπημένη πόλη που άκμασε δίπλα από το Μαντείο του Ξένιου Δία με την ιερή φηγό του και στη συνέχεια, όταν όλα τα πλάκωσε η σκλαβιά των βαρβάρων επιδρομέων, σκλαβιά που τα πλάκωσε για πέντε ολόκληρους αιώνες, δίπλα στο Σούλι, που ποτέ δεν θέλησε ν’ αποδεχτεί τη σκλαβιά του και με τους αγώνες των παλληκαριών του μπήκε στη μύτη του τυράννου τους.
Αυτός λοιπόν ο τύραννος των Γιαννίνων ο Τεπελενλής (από το Τεπελένι) θέλοντας να μπει κι αυτός στη μύτη του Σουλτάνου αποφάσισε να τον κάνει να ζηλέψει το πασαλίκι του κι έκανε, λέει, πολλά έργα, δεν έπαυε όμως να είναι στυγνός τύραννος και φονιάς, τόσο που ο Σουλτάνος διέθεσε ολόκληρη στρατιά υπό έναν από τους πιο ικανούς στρατηγούς του, τον Κιουταχή, για να τον εξουδετερώσει. Αυτό και έγινε και το κεφάλι του έφτασε στον Σουλτάνο ματωμένο με… κόκκινα γένια, όπως ακριβώς είχε προφητέψει σ’ αυτόν ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.
Όμως αυτή η προσπάθεια του Κιουταχή έδωσε την ευκαιρία του ξεσηκωμού στην Πελοπόννησο και της άλωσης της Τριπολιτσάς από τον Κολοκοτρώνη. Ύστερα λοιπόν από τους γνωστούς ηρωικούς αγώνες, το πρώτο ελεύθερο κομμάτι της Ελλάδας ήταν γεγονός και συνόρευε με τα σκλαβωμένα Γιάννενα. Και ήταν η 21η Φεβρουαρίου του 1913 όταν ο οργανωμένος πια Ελληνικός Στρατός αγνόησε την δύναμη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και πολεμώντας την στα ίσια πήρε τα Γιάννενα και την ταπείνωσε στα μάτια όλου του κόσμου, ακόμα και σ’ εκείνων που αμφέβαλαν για την αποτελεσματικότητά του. Ήταν τόση η επιθυμία των περιοχών της ελεύθερης Ελλάδας για ν’ απελευθερώσουν τα Γιάννενα ώστε πολλοί εθελοντές είχαν συρρεύσει για να ενισχύσουν τον τακτικό στρατό υπό τον πρίγκηπα αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο και τελικά τα κατάφεραν.
Η απελευθέρωση των Γιαννίνων ήταν μια από τις πιο λαμπρές σελίδες του Ελληνικού Στρατού, που πολέμησε με τακτική αλλά και μεγάλο πείσμα. Η πόλη μας είναι ευγνώμων προς αυτόν το Στρατό, την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του. Είναι όμως απείρως ευγνωμονούσα προς τους ηρωικούς νεκρούς εκείνου του πολέμου και γι’ αυτό κάθε χρόνο κλίνει το γόνυ προσκυνώντας τους.
«ΒΙΚΟΣ»!
Διαβάζοντας προ ημερών στο ρεπορτάζ του «Π.Λ.» για την εξέλιξη της βιομηχανίας «ΒΙΚΟΣ», η οποία επεκτείνεται στην τοποθεσία της στο Καλπάκι σε νέες σύγχρονες εγκαταστάσεις για αναψυκτικά σε γυάλινες και μεταλλικές συσκευασίες, αναθυμήθηκα κάποια πράγματα από την αρχή της.
Η «ΒΙΚΟΣ» ξεκίνησε από το ζεύγος Πέτρου και Λιλώς (Ελένης Θεοχάρη) Σεπετά, με το καμάρωμα και την στήριξη του πατέρα του Πέτρου αείμνηστου Κώστα Σεπετά, που υπήρξε στενός μου φίλος και κουμπάρος. Έτσι γνωρίζω τα πράγματα… από μέσα που λένε.
Ο Πέτρος πέρα από τις σπουδές του στο Ε.Μ.Π. ως Πολιτικός Μηχανικός, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική με master στην Διοίκηση Επιχειρήσεων και όταν επέστρεψε μαζί με την επίσης Πολ. Μηχανικό του Ε.Μ.Π. και σύζυγό του ξεκίνησαν την «ΒΙΚΟΣ», με όνειρα να την εξελίξουν σε μία από τις πιο υγιείς επιχειρήσεις της Ηπείρου.
Η επιτυχία τους υπήρξε απόλυτη, επειδή κατ’ αρχήν πίστευαν στον εαυτό τους και επίσης πίστεψαν στην… πρώτη ύλη, την οποία θέλησαν να εκμεταλλευτούν, δηλαδή το γάργαρο νερό το οποίο κάτω από τη γη… έφευγε ανεκμετάλλευτο γι’ άλλα μέρη, με τελικό αποδέκτη τους απέραντους ωκεανούς! Αρκεί να μην κακοποιούσαν αυτό το προϊόν που τους προσφέρονταν τόσο αθώο, τόσο καθαρό, τόσο υγιές.
Αυτές τις ιδιότητες τις έκαναν σκοπό της επιχείρησής τους έτσι ώστε αυτή να καταστεί μία από τις πιο μεγάλες και υγιείς επιχειρήσεις της πατρίδας μας, ώστε ανεμπόδιστα να είναι σε θέση να ανταγωνιστεί κολοσσούς του είδους. Αυτή η υγεία αναφέρεται όχι μόνο στο ουσιαστικό μέρος, για ένα τόσο καθημερινά απαραίτητο προϊόν, αλλά επίσης και κύρια στον οικονομικό τομέα, στον οποίο η «ΒΙΚΟΣ» αποτελεί παράδειγμα και για το οποίο οι επιχειρηματίες υπερηφανεύονται.
Δεν αποτελεί επομένως στοιχείο απορίας, αλλά βεβαιότητα η υγιέστατη επέκταση της επιχείρησης αυτής, η οποία συνδυάζεται και με την έλευση σε αυτήν των παιδιών του ζεύγους Σεπετά.
Ας τους έχει ο Θεός καλά για να συνεχίζουν να διοικούν και να επεκτείνουν με καμάρι την επιχείρησή τους που αποτελεί και το καμάρι της Ηπείρου.
Γι - Πας