ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ-ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
ΛΥΚΕ, ΛΥΚΕ ΕΙΣ’ ΕΔΩ;
Πολλοί… «ατρόμητοι» της πένας και «άφοβοι» στον… διαβολοϊό, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι παγκοσμίως οι επιστήμονες τρελάθηκαν από τον… «φόβο» τους και τρέλαναν κυβερνήσεις και λαούς σε κάτι το πολύ απλό και συνηθισμένο. Έτσι ελαφρά τη καρδία «φόβισαν» τους λαούς και προκάλεσαν την επακολουθούσα οικονομική κρίση. Μπορεί άλλωστε αυτή η οικονομική κρίση να… συμφέρει κάποιους για να βγάλουν λεφτά. Απόψεις γραφόντων εκ του ασφαλούς, δεδομένου του ότι, έτσι κι αλλιώς, οι ειδικοί κάναν τη δουλειά τους.
Κάτι τέτοια θυμίζουν σε ορισμένους από εμάς το πρώτο κείμενο στα Αρχαία, το οποίο διδαχτήκαμε στο τότε Γυμνάσιο, στο οποίο ο λύκος κυνηγούσε ένα αρνί κι εκείνο τρέχοντας κατάφερε να… αμπαρωθεί μέσα σε μια Εκκλησία. Ο λύκος ασθμαίνων από την τρεχάλα λέει στο αρνάκι: «Ου γιγνώσκεις ότι οι άνθρωποι τους αμνούς τοις θεοίς θύουσι»; Και το αρνάκι απαντά: «Γιγνώσκω μεν τούτο, προκρίνω δε κάλλιον τοις θεοίς θυσία είναι παρά τω λύκω τροφή»!
Όπως βλέπετε το αρχαίο εκείνο κειμενάκι εκτός από τις λέξεις, την σύνταξη, την ετυμολογία, τους βαθμούς των επιθέτων, κλπ., είχε και μία σημαντική παραβολική σημασία. Την επιλογή εκάστου μιας θυσίας που θα γίνει με όλους τους… «ανθρωπιστικούς» κανόνες, από μία βίαια κατασπάραξη για διατροφή πεινασμένου λύκου!
Έτσι κάπως… μαντρωθήκαμε αυτό το δίμηνο κυνηγημένοι από τον… διαβολοϊό και προτιμήσαμε τις όποιες συνέπειες από αυτήν την κλεισούρα στους Ναούς, στους οποίους είχαμε μετατρέψει τα σπίτια μας, σύμφωνα ακόμα και με την σύσταση της επίσημης Εκκλησίας!
Το κείμενο που προανέφερα τελείωνε εκεί, χωρίς τη συνέχεια του τι έγινε τελικά με τον λύκο και το αρνάκι. Εμείς όμως μετά την πάροδο του διμήνου θα έπρεπε να σκεφτούμε για το πρακτέον. Μπορεί μεν ο λύκος απαυδισμένος κι αυτός από την αναμονή να απομακρύνθηκε από την πόρτα για αναζήτηση άλλης τροφής, εμείς όμως με πολύ προσοχή θα πρέπει να ανοίξουμε τις πόρτες, σιγοψιθυρίζοντας… «λύκε, λύκε είσαι εδώ» κι αφού βεβαιωθούμε ότι δεν είναι εκεί γύρω, να ξεθαρρέψουμε και παραπέρα, έτοιμοι και πάλι να… επιστρέψουμε στον «Ναό» σε κάθε περίπτωση!
Εμάς μας «μάντρωσαν» οι καλοί ποιμένες μας, οι οποίοι καραδοκούν ακόμα για την ασφαλή φύλαξή μας.
Ορύονται οι… «ατρόμητοι»: Μην ακούτε τους ποιμένες σας, ξεχυθείτε στα λιβάδια και απολαύστε τη ζωή που είναι ωραία!
Εμείς ευχόμαστε να μην τους τύχει των ανθρώπων καμιά «εντατική» και χάσουν την ελεύθερη φωνή και την πένα τους, γυρνώντας ως «μετανοούσες Μαγδαληνές». Ούτε στον εχθρό μας τέτοια τύχη!
Στην ουσία με πολύ μεγάλη προσοχή βγαίνουμε από τα σπίτια μας και περπατάμε σύμφωνα με τους κανόνες που η λογική και η επιστήμη θέσπισε. Η ανακοίνωση των μέτρων της εξόδου μας που αναιρούν βαθμιαία τα προηγηθέντα, δείχνει ότι πολλοί εργάστηκαν για όλες τις λεπτομέρειες. Δεν αρέσει σε πολλούς το… «βλέποντας και κάνοντας» που λέει ο λαός. Θέλουν κατ’ ευθείαν όλοι έξω, με ανοιχτές και ανεξέλεγκτες καφετέριες, ταβέρνες, μπουζούκια, συναυλίες, παραστάσεις, σινεμά, παραλίες, διακοπές. Ε τι να κάνουμε τώρα, αυτές είναι οι «ελεύθερες» απόψεις κάποιων που τις εκφράζουν… «ευθαρσώς»!
Υπάρχουν όμως και οι απόψεις της συντεταγμένης Πολιτείας, τις οποίες, κατά… διαβολική σύμπτωση εγκρίνει ο λαός με συντριπτικές πλειοψηφίες, όπως δείχνουν οι αρκετές τον αριθμό και λίγο - πολύ συμφωνούσες δημοσκοπήσεις! Εκτός κι αν οι «αρνητές» πάσης λογικής και πάσης επιστήμης διαφωνούν και με αυτές! Διαφωνίες είναι αυτές!
Ο Κυρ. Μητσοτάκης στην ομιλία του στη Βουλή, τιθέμενος προ έξι βημάτων από τον κ. Τσίπρα για τις τόσο πολλές και μεγάλες… «αστοχίες» του στην αντιμετώπιση της πανδημίας διερωτήθηκε με αυτό το ερώτημα που υπάρχει στην πλειονότητα του λαού ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθετήσεως: «Τι θα γινόταν αλήθεια στην Ελλάδα, αν στην διακυβέρνηση της χώρας βρίσκονταν…» και δεν ονομάτισε κανέναν!
Δεν βρίσκονταν όμως και τώρα ο Διεθνής Τύπος βοά υπέρ της Ελλάδας…
Ο ΑΝΔΡΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΜΙΝΑ!..
Παρακολουθώντας προ ημερών τις ειδήσεις από την κλεισούρα της πανδημίας είδα και την ανθρώπινη φωτογραφία του τ. Πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα με το σκυλάκι στην αγκαλιά του κι αυτό κάτι μου θύμισε. Μου θύμισε το κλασικό και εκπληκτικό έργο του μεγάλου καλλιτέχνη της Αναγέννησης Leonardo da Vinci «η γυναίκα με την ερμίνα», φιλοτεχνημένο το 1489-90 που έτυχε να το δω αυτούσιο σε μία έκθεση σε κεντρικό Μουσείο του Βερολίνου.
Δεν ξέρω πώς η φαντασία μου, έτσι που κρατούσε ο κ. Τσίπρας το όμορφο σκυλάκι με καμάρι, με έκανε να ονοματίσω την φωτογραφία εκείνη… «ο άνδρας με την ερμίνα».
Είπα: Οι καιροί αλλάζουν, οι επαναστάτες, όπως ο αρχηγός της εξέγερσης των φοιτητών στο Παρίσι το 1968, κάποτε ωριμάζουν και προσαρμόζονται στα κελεύσματα και τις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής, πόσω μάλλον ένας ο οποίος χρημάτισε Πρωθυπουργός της χώρας του και έφτασε ακόμα και να κοιμηθεί αγκαλιά με την επίσης επαναστάτρια γυναίκα του, στον ξενώνα του «Λευκού Οίκου»! Αυτό στα νιάτα του θα το θεωρούσε ως το πιο μισητό κτίριο του κόσμου! Διαβολοκτίριο! Δεν βαριέσαι… φαντασίες.
Στην προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή αναγκάστηκε από τους ιδεοληπτικούς του κόμματός του να αλλάξει τακτική και να μας θυμίσει το… «επαναστατικό» πρόσωπό του. Τι να έκανε; Αυτοί είχαν ανέβει στα… κεραμίδια όχι μόνο φωνασκούντες, αλλά επιδεικνύοντας το χειρότερο δυνατό πρόσωπό τους, όπως εκείνος ο πολιτευτής της Πάτρας που ασχημόνησε ανεπίτρεπτα όχι μόνο προς τον τωρινό Πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη, αλλά και προς τον συμπαθή Σωτήρη Τσιόδρα, οι οποίοι δεν έκαναν τίποτε άλλο από το δεδομένο σοβαρό καθήκον τους, όπως ο συνθέτης κ. Κραουνάκης, ο οποίος θίχτηκε, λέει, τόσο πολύ επειδή η Άλκηστη Πρωτοψάλτη, τραγουδώντας στις γειτονιές της Αθήνας, πέρασε και μπροστά από το Μέγαρο Μαξίμου, δείχνοντας, παρά την περίεργη κοιλιά του, την διαφορά εκτοπίσματος με τον Μίκη Θεοδωράκη και όπως η κ. Όλγα Γεροβασίλη που την… πειράζει ακόμα η αριστεία. Τι λέει ο «άνδρας με την ερμίνα»;
Γι - Πας