ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ-ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
ΒΡΕ ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ!
Άλλο και τούτο. Ο Τσίπρας συμπαθής στους Γερμανούς! Πλήρης αντιστροφή δηλαδή. Παλιότερα οι Έλληνες που ζουν στη Γερμανία ήταν χωρισμένοι, όπως και στην Ελλάδα, ενώ τώρα ψάχνεις με το… κερί να βρεις Τσιπραίο.
Οι βέροι Γερμανοί όμως, πριν ήταν σαφώς εναντίον του Τσίπρα και του Βαρουφάκη, οι οποίοι αμφισβητούσαν την οικονομική αυθεντία τους, τον Σόϊμπλε. Τώρα όμως κι ιδιαίτερα μετά την συμπαράσταση του Τσίπρα στην Καγκελάριο στο προσφυγικό έδειξαν να αλλάζουν διαθέσεις.
Σημασία έχει γι’ αυτούς το ότι οι… Μόργιες βρίσκονται στην Ελλάδα και όχι στην Γερμανία.
Τη χαριστική βολή στην διαμετρική αλλαγή της διάθεσής τους την έδωσε, όπως αντιλήφθηκα, η συμφωνία των Πρεσπών.
Στην Γερμανία ζουν, παλαιότερα από τους Έλληνες, πολλοί Κροάτες, τα… Γερμανάκια των βαλκανίων οι οποίοι συμπαραστέκονται στους γείτονές τους, απλά σλαύους απάτριδες, κατοίκους της Βαρδαρίας, που αναμείχτηκαν με το Αλβανικό στοιχείο και θέλουν σώνει και καλά να διατηρήσουν την ιδιότητα του «Μακεδόνα» που τους προσέδωσε ο Τίτο. Ζουν επίσης πολλοί «Μακεδόνες», από αυτούς που προαναφέρθηκαν και… κοκορεύονται για την… καταγωγή τους!
Αυτοί λοιπόν απαντούν απερίφραστα οτι είναι «Μακεδόνες» και όταν πέφτουν απάνω σε Έλληνες… κάνουν τον κακομοίρη, επειδή οι τελευταίοι τελείως παράτυπα κατέχουν… μέρος της Πατρίδας τους. Τώρα γιατί δεν μιλούν Ελληνικά αυτό είναι… μια άλλη ιστορία.
Δεν είναι δύσκολο, οι μεν αγράμματοι Γερμανοί να τους συμπονούν, επειδή οι Έλληνες… ιμπεριαλιστές εξακολουθούν να κατακρατούν… ξένα εδάφη και το χειρότερο να κατακρατούν…ως κόρη οφθαλμού το όνομα της «Μακεδονίας» αφήνοντάς τους στο έλεος του Θεού και κυρίως του Ο.Η.Ε., που τους κρατά τόσα χρόνια αιχμάλωτους του... μπασταρδεμένου F.Y.R.O.M.! Κάτι είχαν ακούσει και για ηρωισμούς των Ελλήνων εναντίον των Γερμανοϊταλών. Οι δε εγγράματοι και γνώστες των πραγμάτων Γερμανοί, και όχι μόνο, δε θέλουν αυτοί οι αναθεματισμένοι Έλληνες να κατέχουν την κληρονομιά, την μεγάλη, των Αρχαίων Ελλήνων συνδυασμένη κύρια με την ... αναθεματισμένη Ελληνική γλώσσα, που... έχει χωμένη τη μύτη της σε όλες τις άλλες!
Και εκτός αυτών τη γη όπου έζησαν και έδρασαν οι Αρχαίοι Έλληνες.
Έτσι ξεκίνησε η φθονερή εκστρατεία της αναγνώρισης του «Τιτοϊκού» αυτού κρατιδίου ως «Μακεδονία» γινόμενοι καταγέλαστοι σε όλη τη Διεθνή «Επιστημονική Κοινότητα».
Επίσταμαι σημαίνει: Γνωρίζω καλώς! Πως να το κάνουμε διάολε, αυτό δεν μπορούμε να το αλλάξουμε.
Εν τούτοις ήρθαν οι μειοψηφικοί κάτοχοι της Ελληνικής εξουσίας, οι οποίοι, για να κερδίσουν λίγους μήνες ακόμα από αυτήν την... γλυκιά καταραμένη, οι κ.κ. Καμμένος, ορυόμενος τραβάτε με κι’ ας κλαίω, Τσίπρας και Κοτζιάς, αριστεροί αριβίστες μη ενδιαφερόμενοι για τίποτε αφού χαϊδολογούν ακόμα και την «Αναρχία», οι οποίοι έδωσαν στους ξένους αυτό που ήθελαν τόσα χρόνια κόντρα στην Επιστήμη που «γνωρίζει καλώς». Έδωσαν στους «Μακεδόνες» όνομα, πατρίδα Εθνότητα, Γλώσσα. Όλα μαζί με μιας! Πως να μην τους συμπαθούν πλέον οι ξένοι; Πως να μην τους συμπαθούν οι Γερμανοί ιδιαίτερα, αυτοί οι λάτρεις του δόγματος: Deutschlandumberalles, ανεξάρτητα αν το πρέσβευε φωναχτά μόνο ο Χίτλερ;
CRUMME LANKE...
Είχα χρόνια να περάσω από τις δύο αγαπημένες λίμνες των Βερολινέζων, στις οποίες έχουν αφιερώσει την αναψυχή τους τόσο τον χειμώνα για το περπάτημά τους στην τακτοποιημένη περίμετρό τους, όσο και το καλοκαίρι, που πέρα από το περπάτημα στον σκιασμένο δρόμο, έχουν οργανώσει και πλαζ όπου μπανιάρονται στα δροσερά νερά τους. Μία απο τις χρονιές ήταν παγωμένες και οι δυο πέρα πέρα, αλλά φέτος, που ο καιρός στο Βερολίνο ήταν σαφώς ηπιότερος από αυτόν των Γιαννίνων, τις περπάτησα και τις δύο μια Κυριακή κατά την οποία ο κόσμος είχε συρρεύσει για περπάτημα και αναψυχή. Οικογένειες ολόκληρες ή και μεγαλύτερες παρέες περπατούσαν και κουβέντιαζαν ζωηρά, ενώ υπήρχαν ακόμα και κουμπούνια από πάπιες και άλλα... λιμνοπούλια που κολυμπούσαν στα ήρεμα νερά.
Κάποια στιγμή ένα από τα συμπαθητικά μικρά σκυλάκια μιας παρέας στάθηκε στα πόδια μου και με κοιτούσε περίεργα, χωρίς διάθεση να... σηκώσει το πόδι γι’ αυτό που ξέρετε! Τι κοιτάς ρε μπαγάσα; Του λέω. Ε κοιτάει και αυτό το καϋμένο ακούω κάποιον από πίσω μου. Νομίζω πως κάποιος κύριος πίσω μας μιλάει Ελληνικά, λέω στη θυγατέρα μου. Όχι και πολλά, μόνο λίγα μιλάει ο Κύριος, ο οποίος και σαφώς δεν ήταν Έλληνας. Χαιρετηθήκαμε χωρίς να δώσουμε συνέχεια και κατευθυνθήκαμε στην εκλεκτή καφετέρεια, μπυραρία, εστιατόριο, που δεσπόζει στη μέση των δύο λιμνών. Και του χρόνου.
Γι - Πας