ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ - ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
TO «ΑΛΑΣ» ΔΕΝ... «ΕΜΩΡΑΝΘΗ»!
Μέρες που’ναι ας μην ασχοληθώ με τα συνεχιζόμενα τερτίπια των κυβερνώντων απ’ άκρη σε άκρη. Όπως κάθε χρόνο αυτές τις μέρες, λες και ο καιρός αποφάσισε να διακόψει τις ...«άκαιρες» ακρότητές του, μου δόθηκε η ευκαιρία μαζί με την ίδια παρέα μου, τον Ντίνο και τον Γρηγόρη, να εκδράμουμε για προσκύνημα στο Άγιο Όρος. Οι καλοί μας Πατέρες μάς υποδέχτηκαν, όπως κάθε φορά με πολύ μεγάλη αγάπη στο κελί του Αγ. Νικολάου Μπουραζέρη και μας χάρισαν, με τις τόσο καλά οργανωμένες ακολουθίες των ημερών, συγκινητικές στιγμές κατάνυξης και ψυχικής ανάτασης. Κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση η προσπάθεια αυτών των «αφιερωμένων» προσωπικοτήτων να μας δείξουν με το παράδειγμα και την πίστη τους ότι αποτελούν το «άλας» με το οποίο... «αλισθήσεται» η σημερινή διαβρωμένη κοινωνία. Ως γνωστόν, καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια από τους απανταχού... πιστεύοντες στο «τίποτε», που μας αφήνει κάθε φορά άφωνους για τον κόσμο που ονειρεύονται όλοι τους, να μηδενίσουν και τη ζωή των μοναχών, ιδιαίτερα του Αγίου Όρους και γενικά της Εκκλησίας. Παίρνουν αφορμή είτε από ορισμένα μεμονωμένα περιστατικά, είτε από φανταστικές ή ακόμα και... δημιουργημένες ιστορίες. Θα πρέπει αυτοί όλοι να πληροφορηθούν ότι τίποτε δεν αγγίζει τις πραγματικές και οργανωμένες αδελφότητες όχι μόνο του Αγίου Όρους, αλλά και έξω από αυτό. Θα πρέπει να ιδούν τον ζήλο με τον οποίο η συντριπτική πλειοψηφία των πιστών του Χριστού, αλλά και γενικότερα, περιβάλλουν προσπάθειες, όπως αυτές του πατρός Αντωνίου της «Κιβωτού του Κόσμου» ή ακόμα των συσσιτίων που είναι οργανωμένα σε πλείστες ενορίες της πατρίδας μας. Όσο κι αν προσπαθούν είτε με τις βρωμιές που γεμίζουν κάθε καθαρή επιφάνεια, είτε ακόμα και με τις συμπεριφορές νεαρών οπαδών της «απιστίας», μερικοί από τους οποίους έχουν παρεισφρύσει στα εκπαιδευτικά Ιδρύματα δεν πρόκειται να καταφέρουν τίποτε. Αποτελούν μόνο τα άτομα που... ανοίγουν τα μάνταλα των θυρών των εκπαιδευτικών αυτών ιδρυμάτων για να καταστρέψουν την κοσμιότητα που πρέπει να επικρατεί σε αυτά.
Δυστυχώς, αυτή η δυνατότητα τους παρέχεται επισήμως από την ιδεολογικά παραπαίουσα, το γε νυν έχον, Ελληνική Πολιτεία, η οποία κατάργησε προϋπάρχουσα νομολογία που προέβλεπε την διατήρηση της κοσμιότητας αυτής. Τέτοιοι είναι, τέτοια υστεροφημία θα αφήσουν. Επέστη ο χρόνος γι’ αυτό και ας μην «αυταπατώνται» άλλο πια. Και για να μην απομακρυνθώ από τις αρχικές μου σκέψεις θέλω να πω ότι οι σφύζουσες από ζωή αδελφότητες όλων των μονών του Αγίου Όρους, απαρτιζόμενες από νέους, μορφωμένους και προπαντός έχοντες την θέληση της πραγματικής τους αφιερώσεως, έχουν πλήρη επίγνωση της μεγάλης αποστολής τους, η οποία είναι όντως «Αποστολική»!
Αυτοί δεν... «εμωράνθησαν» και έτσι αποτελούν το πραγματικό «Άλας» με το οποίο «Αλισθήσεται» η Ελληνική Κοινωνία. Αυτό είναι βέβαιο και η κατανυκτική προσέλευση των πιστών, κυρίως νέων, στις εκκλησίες το αποδεικνύει περίτρανα.
ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ...
Με βάση τα προεκτεθέντα, με ποιο δικαίωμα τολμούν οι «άπιστοι» να παρέμβουν στο έργο της Εκκλησίας και της διδασκαλίας των «Θρησκευτικών» στα Σχολεία; Ασφαλώς και η διδασκαλία αυτού του μαθήματος θα πρέπει να γίνεται με βάση τα πραγματικά θέσμια της «Χριστιανικής πίστης», εποπτευόμενα από τους ταγούς της θρησκείας. Και όχι από τους... καθοδηγητές της απιστίας. Πού ακούστηκε αυτό; Δεν θυμάμαι η διδασκαλία του μαθήματος αυτού στο σχολείο να μου επέβαλε τα πιστεύω μου. Σιγά τώρα την... απώλεια του χρόνου! Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν τόσα μέσα, έντυπα και προπαντός ηλεκτρονικά, τα οποία προπαγανδίζουν όχι μόνο την απιστία, αλλά κυρίως άλλες πιο... επικίνδυνες «πίστεις», ώστε ο χρόνος της διδασκαλίας των Θρησκευτικών να αποτελεί μια απλή παρονυχίδα μπροστά στο χρόνο που δαπανάται από όλα σχεδόν τα Ελληνόπουλα, αλλά και από τους μεγάλους, με αυτά τα... διαβολομηχανήματα στο χέρι, τα οποία τους τριβελίζουν κάθε ικμάδα του πνεύματός τους. Δεν χάλασε, λοιπόν, και ο κόσμος ν’ ασχοληθούν και κάποιες ώρες με τα «θρησκευτικά» στο σχολείο, αλλά με τα πραγματικά θρησκευτικά της «Βίβλου» και όχι, όπως τα θέλουν οι Φίληδες, οι Γαβρόγλοι, οι Κατρούγκαλοι και τόσοι άλλοι, οι οποίοι θεωρούν τιμή τους και... κορώνα τους να μην ορκίζονται στο Ευαγγέλιο και ούτε να κάνουν το σταυρό τους. Με γεια τους, με χαρά τους και θα αποτελούσε παραλογισμό να συνέβαινε το αντίθετο με αυτό που πιστεύουν. Γιατί τάχα να θέλουν εκείνοι να μην κάνουν οι πιστεύοντες αυτό που πιστεύουν; Τι τους ενοχλεί; Μήπως ενοχλούνται από την ίδια τους την απιστία την οποία προβάλλουν από... λόγους μοντερνισμού και επιδείξεως «προοδευτικότητας», που συνεπάγονται την απιστία και «ζηλεύουν» τους πιστεύοντες; Λέω!
Γι - Πας