ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ - ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
ΠΟΛΕΜΟΣ!..
28 Οκτωβρίου 1940. Δέκα χρονών και επί ενάμισυ μήνα περίπου μαθητής της Μεγάλης Ζωσιμαίας Σχολής με Γυμνασιάρχη τον αείμνηστο Χρήστο Σούλη.
Αυτός ο… «φοβερός γίγαντας» την ημέρα αυτή, περιβαλόμενος από τους δασκάλους μας καθηγητές, μας υποδέχτηκε στα σκαλιά, όχι για να δει αν φοράμε το καπέλο με την κορώνα της Σχολής, όχι για να μας τραβήξει το αυτί για κάποια… αταξία μας, που του σέρβιραν οι καθηγητές μας, ποδήλατο, κάπνισμα, κινηματογράφο, μπιλιάρδα, αλλά δακρυσμένος να μας αναγγείλει την πρόθεση της Ιταλίας να καταλάβει την όμορφη, όπως ακριβώς την χαρακτήρισε, πατρίδα μας, με πολεμική εισβολή, εξ ου και οι σειρήνες που δονούσαν τον αέρα, εξ ου και τα στρατιωτικά καμιόνια γεμάτα φαντάρους και υλικά που τραβούσαν με ταχύτητα για τα σύνορα. «Όσοι είστε από χωριά φύγετε σήμερα, οι υπόλοιποι ακούτε τους γονείς σας. Το Σχολείο κλείνει»! Πού να ξέραμε εμείς, ιδιαίτερα τα δεκάχρονα μαξούμια τι μπορεί να σημαίνει ΠΟΛΕΜΟΣ. Φύγαμε όμως για τα χωριά μας κι εγώ για την Κοσμηρά.
Οι γονείς κατσούφηδες και εκνευρισμένοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να μαζέψουν τρόφιμα. Μακαρόνια, ρύζι, όσπρια, αλεύρι, λάδι και φωτιστικό πετρέλαιο για τις λάμπες. Τα πρώτα βράδια φαίνονταν οι λάμπες κι ολημερίς ακούονταν το κανονίδι από το… κοντινό Καλπάκι. Αγόρια και νέοι οικογενειάρχες έφευγαν, στα γρήγορα για το μέτωπο. Από την άλλη κιόλας μέρα έκαναν την εμφάνισή τους τα Ιταλικά βομβαρδιστικά, ενώ τα δικά μας είχαν πετάξει πρωί – πρωί από το αεροδρόμιο της Κατσικάς για την πρώτη γραμμή και ένα που είχε μείνει βρίσκονταν κι αυτό στον αέρα για να μην εντοπίσουν οι Ιταλοί το στρατιωτικό αεροδρόμιο.
Το αντιαεροπορικό της Κιάφας έκανε άριστα την δουλειά του, λαμπαδιάζοντας κάποια μεγάλα βομβαρδιστικά, ενώ το μοναδικό δικό μας διπλάνο, ανεβοκατέβαινε πολυβολώντας και πολυβολούμενο. Κάποια στιγμή πήρε φωτιά και τότε με έκπληξη είδαμε ότι έπεσε φλεγόμενο πάνω σ’ ένα Ιταλικό, για να πέσουν μαζί σαν μια μεγάλη μπάλα φωτιάς. Τι εικόνες Θεέ μου, τι συναισθήματα, πόσο δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τους λόγους αυτής της χαλασιάς και την μεγάλη ανησυχία των γονιών μας! Αυτά όλα τα καταλάβαμε αργότερα. Όταν πια είχε σβήσει ο ενθουσιασμός από τις μεγάλες νίκες του Στρατού μας στην Βόρεια Ήπειρο και ο πόλεμος μας φαίνονταν ήδη μακρυά. Τα καταλάβαμε όταν η διπλή κατοχή των Ιταλο-Γερμανών μας στέρησε την ελευθερία μας, όταν η πείνα είχε αρχίσει να εισβάλει στα σπίτια μας, όταν ανοίγοντας τα Σχολεία μέσα σ’ αυτήν την κατοχή αντικρύσαμε την βομβαρδισμένη Ζωσιμαία και τους δυστυχείς καθηγητές μας, που πάλευαν όπως και όπου ήταν δυνατό να μας μάθουν εκείνα που έπρεπε, ταυτόχρονα όμως και για την επιβίωση των οικογενειών τους. Ηρωικές στιγμές, ηρωικοί άνθρωποι! Είναι δυνατό όμως το «σκαρί» του Έλληνα να κάτσει φρόνιμα με κατακτητές δίπλα του; Έτσι άρχισε η «Αντίσταση». Στο χωριό, στο σπίτι μας πέρασε κι ο πρώτος αντάρτης του Ζέρβα, ένας Τσιόκης από τους Δραμεσιούς. Πού να καταλάβω εγώ τότε; Εν τούτοις σε δυόμισυ χρόνια περίπου συμμετείχα στην αντίσταση κουβαλώντας με το άλογό μου πυρομαχικά για τους αντάρτες από την Σπλάντζα. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά και έχουν γραφεί τόσα πολλά γι’ αυτά! Ας μην τύχουν στα παιδιά μας τέτοιες στιγμές. Έστω κι αν σήμερα ζούμε έναν άλλο ΠΟΛΕΜΟ, τον οικονομικό, που δεν είναι μικρότερος!
ΖΟΡΟ!..
Μετά και την τελευταία παρέμβαση του… «Ρουβίκωνα» στον «Ευαγγελισμό» έτρεξα να ξαναβάλω στο Video Player την χιλιοειδωμένη με τα εγγονάκια μου ταινία του «Ζορό», εκτός φυσικά από εκείνες που είχα δει με τον Andonio Βanderas στον κινηματογράφο. Ήθελα να διαλευκάνω τη σχέση Κράτους και Ζορό και φυσικά διαπίστωσα και πάλι ότι οι επεμβάσεις του θρυλικού εκείνου ήρωα είχαν σχέση με τις αδικίες του Κράτους προς τους πολίτες, στις οποίες εκείνος ήταν αμείλικτος υποστηρικτής των καταδυναστευομένων πολιτών, ενώ το Κράτος ήταν επίσης αμείλικτος διώκτης του! Τώρα τι ακριβώς συμβαίνει; Μία ομάδα κουκουλοφόρων αναρχικών, εξοπλισμένη με «βαριοπούλες» και πορευόμενη με μεγάλη άνεση αυτοβιντεοσκοπούμενη, φόρα παρτίδα και χωρίς κανένα φόβο, επιλέγει στόχους, προβαίνει σε καταστροφές και αποχωρεί υπό τα όματα της Αστυνομίας αφήνοντας με τα φέιγ βολάν την σφραγίδα της, προσπαθώντας να μιμηθεί τον… Ζορό. Φυσικά και δεν μπορούν να έχουν καμμία σχέση, οι ενέργειες του διώκτη της αδικίας στους καταδυναστευόμενους από το Φεουδαρχικό Κράτος και τις ένοπλες δυνάμεις του πολίτες της εποχής εκείνης. Στην προκειμένη περίπτωση το ίδιο το Κράτος οργανωμένο δημοκρατικά με την πανίσχυρη δικαιοσύνη του και τις δυνάμεις της «προστασίας του πολίτη», δείχνει με απόλυτη σαφήνεια πως χαϊδολογά την ομάδα αυτή των αναρχικών, λέγοντας στους πολίτες το… περίεργο: Εγώ προστατεύω την ομάδα αυτή των σύγχρονων Ζορό για να προστατεύει εσάς από… εμένα! Έτσι δίνω σαφείς εντολές, ακόμα και μέσω του Προέδρου της Δημοκρατικής Βουλής, στην Αστυνομία, την οποία εσείς πληρώνετε να… κάνει στραβά μάτια. Αυτό είναι το Κράτος των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και θα περιμένουμε να δούμε τα αποτελέσματα της επιτέλους αυτεπάγγελτης παρέμβασης της Δημοκρατικής Δικαιοσύνης. Ίδωμεν.
Γι - Πας