ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ - ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

O,TI ΔΗΛΩΣΕΙΣ!..
«Στην Ελλάδα είσαι… ό,τι δηλώσεις». Το είπε στο βρόντο ο αείμνηστος μεγάλος ζωγράφος μας Γιάννης Τσαρούχης, επεκτεινόμενο, όχι μόνο σε κάποιες προσωπικές ιδιαιτερότητες, αλλά γενικότερα σε όλους τους τομείς και δεν είχε ποτέ φανταστεί ότι αυτή η ατάκα του θα έπαιρνε ποτέ επίσημα «σάρκα και οστά». Επί της… πρώτης αριστερής κυβερνήσεως, η οποία αυτοαποκαλείται μεν αριστερά, κυβερνά όμως δεξιά και σύμφωνα με την άποψη του φίλου του προμνησθέντος Γιάννη Τσαρούχη, του μεγάλου επίσης μουσικοσυνθέτη μας κ. Μίκη Θεοδωράκη.
Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις, ανάλογα με τις ορέξεις σου, με τα συμφέροντά σου και με τις συγκυρίες. Υπουργούντος στο Υπουργείο Δικαιοσύνης του κ. Κοντονή, μπορεί να λες ότι ο Στάλιν δεν έκανε ποτέ κανένα έγκλημα, ανεξάρτητα από τη γνώμη των συμπατριωτών του και ότι ο κάθε… «μπόμπιρας» των δεκαπέντε ετών μπορεί να δηλώνει με… «έγκυρη υπογραφή», την οποία θα βεβαιώνει και η… ανεξαρτήτως φύλου «εκάστοτε μαμά» ό,τι φύλο άνδρας ή γυναίκα του γουστάρει, «κυρίως γουστάρει στην μαμά». Μπορεί επίσης κανα δυο φορές να αλλάξει την δήλωσή του κατά το δοκούν, τις συγκυρίες και τα συμφέροντά του. Αυτό ήρθε βέβαια σαν συνέχεια των άλλων γενικοτέρων. Π.χ. ένας σερβιτόρος δηλώνει σύμβουλος του Πρωθυπουργού στον Στρατηγικό Σχεδιασμό του Κράτους, άλλος πιάστηκε στα πράσα να κάνει δουλειά… που δεν γνωρίζει, με βάση τα χαρτιά του, το αντικείμενό της. Άλλος είναι τυφλός και… οδηγεί νταλίκα ή ταξί. Παντού ισχύει το ό,τι δηλώσεις, αυτός και είσαι. Ακόμα και το… ευτράπελο που λέγεται: Αν εσύ είσαι αυτός τότε εγώ είμαι αεροπόρος, ακόμα και αυτό από προχθές που είδαμε τον κ. Τσίπρα… «αεροπόρο» χάθηκε! Τι να πεις;
ΜΕΤΣΟΒΙΤΙΚΑ…
Με το Μέτσοβο, μέχρι τη ζωή μου στην Φοιτητική Εστία της Κάτω Κηφισιάς, δεν είχα καμία σχέση και γνώση, κι ούτε με τους Μετσοβίτες.
Ο πρώτος Μετσοβίτης που γνώρισα και συνομίλησα ήταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ κατά τη συνάντησή μας στην Κάτω Κηφισιά. Ακολούθησε η γνωριμία μου με τον Κώστα Σταύρου και τον Ζήση Φούφα, με τον πρώτο εκ των οποίων συνδεθήκαμε με φιλία μέχρι τον θάνατό του, ενώ με τον δεύτερο είχαμε πολύ καλές σχέσεις. Πλήθος Μετσοβιτών ακολούθησαν, αλλά και βλάχων, όπως ο Δημήτρης Πριμικύρης, ο αείμνηστος συνάδελφός μου από το «τσερνέσι» Ζαγορίου, ο Μιχάλης Τσουτσοπλίδης και τόσοι άλλοι στη συνέχεια. Ο σύνδεσμός μου με τους Μετσοβίτες σφραγίστηκε όταν με τον εκλεκτό Μετσοβίτη Γιώργο Μπουσβάρο γίναμε μπατζανάκηδες και καταστάλαξε μέσα μου η διαμαντένια «ποιότητα» των Μετσοβιτών. Με τον Καθηγητή του Α.Π.Θ. στην Θεολογική Σχολή κ. Μιχάλη Τρίτο, γνωριστήκαμε καλά όταν υπό τον αείμνηστο Διαμάντη Κασιούμη και τους Σπ. Σίτο και Θ. Γεωργιάδη, πασχίζαμε φιλόδοξα να ιδρύσουμε τον Σύλλογο των αποφοίτων της Φοιτητικής Εστίας Τοσίτσα. Εκεί γνώρισα καλά αυτόν τον ορθολογιστή Μετσοβίτη που αγωνίζονταν ν’ αποχτήσει μετερίζια για να αναδείξει όχι μόνο την ιδιαίτερη πατρίδα του, τους Μετσοβίτες ευεργέτες, μεταξύ των οποίων και τον Βαρόνο Μιχαήλ Τοσίτσα, που τόσο αποφασιστικά συνετέλεσε στις σπουδές μας με την Φοιτητική του Εστία της Κάτω Κηφισιάς και όλα τα άλλα Μεγάλα Τέκνα του Μετσόβου που πρωταγωνίστησαν, στα Γράμματα, στην πολιτική και στους αγώνες για την πατρίδα.
Στην διαδρομή συναντήθηκε αναγκαστικά με τους Βλάχους που δεν είναι… «αναγκαστικά» υποχρεωμένοι να κατοικούν στο Μέτσοβο, αλλά πρόκοψαν και αυτή η προκοπή είναι το χαρακτηριστικό τους, και σε άλλα μέρη, τα οποία βάλθηκε, ο δαιμόνιος νέος Μετσοβίτης Μιχάλης Τρίτος, συνεπικουρούμενος και από τον άλλο δαιμόνιο συμπατριώτη του Αλέκο Καχριμάνη να διερευνήσει και να αναδείξει την ελληνικότητά τους, παρά τις πολύ μεγάλες προσπάθειες που έγιναν ιδιαίτερα από την πλευρά της Ρουμανίας για το αντίθετο.
Αυτός λοιπόν ο νέος δαιμόνιος Μετσοβίτης ο Μιχάλης Τρίτος, τον οποίο επιθυμώ να θεωρώ φίλο μου, μου χάρισε τιμητικά το τελευταίο βιβλίο του – έκδοση του Δήμου Μετσόβου – με τίτλο  «ΜΕΤΣΟΒΙΤΙΚΑ». Ειλικρινά δεν πίστευα ότι θα ήταν κάτι λιγότερο από αυτό που αισθανόμουν ότι θα διάβαζα. Ο Μιχάλης Τρίτος κατάφερε σε έναν μικρό και ευκολοδιάβαστο τόμο να συμπεριλάβει όλα εκείνα, που αφορούν σε αυτήν την πιο σημαντική κωμόπολη της Ηπείρου, για να μην πω και κάτι περισσότερο, που ξεκινάει από την ίδια την κωμόπολη και επεκτείνεται στα όχι απλά διακεκριμένα, αλλά ΜΕΓΑΛΑ τέκνα της, τα οποία δεν αποδείχτηκαν Μεγάλα μόνο για το Μέτσοβο, αλλά για ολόκληρη την Ελλάδα, για ολόκληρο τον Ελληνισμό στη μακραίωνη σκλαβιά, την απελευθέρωση και μετά από αυτήν. Όλα αυτά βιβλιογραφημένα με ακρίβεια από τον Μιχάλη Τρίτο, που αποδεικνύει την σοβαρότητα και τους μεγάλους κόπους του για το εγχείρημα, ώστε ο… κάθε «κατεργάρης» να μην έχει να πει τίποτε. Οι αποκαλυπτικές φωτογραφίες σκλαβώνουν τον αναγνώστη. Ας είσαι πάντα καλά Μιχάλη.
Γι - Πας