ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ - ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Γράφτηκε από τον/την ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΠΑΣ on . Posted in Προσκήνιο-Παρασκήνιο

ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ…
Συζητώντας με έναν Λευκάδιο φίλο μου, που γνωρίζω πέραν της τριακονταπενταετίας κατά τις ετήσιες διακοπές μου, ο οποίος ήταν ένας… Λευκάδιος με αριστερές καταβολές, μου έλεγε φέτος τα εξής: Το 1968 ήμουν φαντάρος στην Βέροια και τότε στις τακτικές συγκεντρώσεις, που γίνονταν για την… αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου μας έλεγαν ότι, μεταξύ των άλλων, οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια! Τότε έλεγα, έχοντας και τις γονεϊκές καταβολές, ότι όλα αυτά είναι μπαρούφες των δικτατόρων.
Έρχομαι τώρα, χωρίς να έχω καμία σχέση με φιλική διάθεση απέναντι στους τότε δικτάτορες και βλέπω ότι κυβερνώμενοι από μία κυβέρνηση της αριστεράς, κινδυνεύουν πράγματι και κυριολεκτικά τα σπίτια μας! Δεν ήταν δυνατό ποτέ να φανταστώ μια τέτοια εξέλιξη.
Τώρα είμαι κι εγώ συνταξιούχος. Γνωρίζεις, γιατρέ, πόσο κουράστηκα στη ζωή μου για να δημιουργήσω αυτά τα λίγα πράγματα μέσα στην πατρική περιουσία (χωράφια), που να εξασφαλίζουν τα γεράματά μου και τη δυνατότητα να βοηθήσω τα παιδιά μου. Και βλέπω ότι όχι μόνο δεν είμαι σε θέση να τα βοηθήσω ουσιαστικά για να κάνουν οικογένειες, αλλά κι εμένα τον ίδιο δεν με φτάνει η σύνταξή μου. Είναι δυνατόν; Αυτά μου έλεγε ο βιοπαλαιστής φίλος μου των διακοπών και τα συνδύασα με την δική μου περίπτωση. Σαράντα-εφτά χρόνια ιατρικής εργασίας. Σαράντα εφτά χρόνια εισφορών στο ασφαλιστικό μου ταμείο, το Τ.Σ.Α.Υ. και, σύμφωνα με το νόμο του ευφυούς… «κομμουνιστή» Κατρούγκαλου, θα πρέπει η σύνταξή μου από το… πιο πλούσιο ασφαλιστικό ταμείο να μετατραπεί σε ένα… επίδομα 300 ευρώ!
Αυτοί είναι οι κομμουνιστές. Πατάνε στον λαιμό τους… «άλλους» και δίνουν αβέρτα στην νομενκλατούρα των… «συμπαθούντων». Στους Καρανίκες τεμπελχανάδες και στις Θάνου! Σ’ αυτήν την τελευταία, που δεν την φτάνει η σύνταξη της Προέδρου του Αρείου Πάγου, της δίνουν και πανωπροίκι οδοιπορικών και… «εκτός έδρας» αποζημιώσεων, μετατρέποντας την σύνταξη ενός σκληρά εργασθέντα και εισφέροντα για σαράντα εφτά ολόκληρα χρόνια σε… «επίδομα»! Επίδομα τριακοσίων ευρώ.
Ας αφήσουν στην άκρη τα περί «δανειστών» και «ευθυνών» των παλαιών κυβερνήσεων. Και δανειστές υπάρχουν, όπως πάντα και σε όλα τα κράτη και ευθύνες των προηγουμένων υπάρχουν, όπως σε όλα τα κράτη. Τα δάνεια όμως δεν έγιναν μόνο για τους κανονικότατα εισφέροντες στα ασφαλιστικά τους ταμεία, αλλά για όλους τους πολίτες και τις ανάγκες του κράτους και κυρίως για να συντηρούν «πελατειακούς» χαραμοφάηδες σε όλους τους κρατικούς φορείς και δομές. Θα συμφωνούσα δε με τις… «ευθύνες» των προηγουμένων κυβερνήσεων γι’ αυτούς τους τελευταίους, μέχρις ότου ανέλαβε η… Κυβέρνηση της αριστεράς, η οποία μέσα σε μια πρωτοφανή οικονομική κρίση αποδύθηκε σε ένα φαύλο και παράνομο με τους νόμους που η ίδια υπογράφει κύκλο διορισμών και παροχών σε «ημετέρους»… «πελάτες»! Στην οποιαδήποτε δε παρατήρηση των αντιπολιτευομένων απαντά θρασύτατα: Και εσείς τα ίδια κάνατε, αραδιάζοντας παραδείγματα. Συμφωνώ απόλυτα. Μόνο που ο Μαρξισμός δεν συμβιβάζεται με τέτοιες τακτικές.

ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ…
Ύστερα από ένα χρόνο ακριβώς και στην ίδια θέση, επίσης ακριβώς, το ίδιο σαραβαλιασμένο παγκάκι κάτω από τον ίσκιο του πεύκου, δίπλα στη θάλασσα, αυτήν τη φορά κάποιος φρόντισε να το... στήσει απλά όρθιο δίπλα στον κορμό (φωτό). Έτσι εκείνο το καϋμένο, το παγκάκι, περιμένει κάποιον αφελή να ξεγελαστεί από τον δωρεάν παρεχόμενο ίσκιο του πεύκου και να καθίσει επάνω του κινδυνεύοντας, αφενός μεν να αναποδογυριστεί μαζί με το παγκάκι και αφ’ ετέρου, αν δεν γίνει αυτό, να απομακρυνθεί από τα μηλιούνια των... θυμωμένων μυρμηγκιών, που τους... χάλασε την ησυχία.
Κάποτε ένας προκάτοχος Δήμαρχος, ή και ο ίδιος, με πολύ μεγάλο μεράκι αλήθεια, κατασκεύασαν τον εκπληκτικό λιθόστρωτο παραθαλάσσιο πεζόδρομο από το λιμανάκι της Λυγιάς Λευκάδας, μέχρι τις αλυκές και τον στόλισαν με πολύ ωραία φωτιστικά και όπου χρειάζονταν παγκάκια. Χάρμα ειδέσθαι και απολαμβάνειν σε έναν περίπατο.
Αν όμως αυτά τα πράγματα, τα ωραία, δεν συντηρηθούν, τότε είναι σαν να δείχνει ότι κάποιος ή το κράτος έδωσε χρήματα για να κατασκευαστεί αυτή η ομορφιά, τα χρήματα ξοδεύτηκαν μόνο και μόνο για να επωφεληθούν κάποιοι και δεν εννοώ εδώ παρατυπία, και ύστερα το έργο αφέθηκε στην... τύχη του. Αυτό απέχει παρασάγκας από τα καθήκοντα μιας πραγματικής Δημοτικής Αρχής και εδώ θα υπενθυμίσω το καθήκον των Δημοτικών Αρχών των Ιωαννίνων για την συντήρηση του Πάρκου Κ. Κατσάρη παραλιμνίως και την αποτροπή της μετατροπής του σε «Parking» νταλικών και πούλμαν. Ο παλαιός δήμαρχος κ. Θ. Γεωργιάδης είχε καταφέρει τον δωρητή να μεταφέρει την δωρεά από ένα «Δημοτικό Θέατρο» στην «Αίγλη», στην κατασκευή του Παραλίμνιου πάρκου. Ας σεβαστούμε αυτήν την δωρεά, η οποία άφησε μία ομορφιά για την πόλη μας. Τότε ο γράφων ήμουν υπέρ του Δημοτικού Θεάτρου, μαζί με τον αείμνηστο Κ. Φρόντζο και τον πολεοδόμο αρχιτέκτονα Β. Χαρίση. Άλλοι καιροί.
Γι - Πας