ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ - ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
ΒΕΡΟΛΙΝΟ. ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2016...
Να πάλι που πετυχαίνω το Βερολίνο σε εκλογικές διαδικασίες. Είχαν, λέει, Δημοτικές εκλογές και το μόνο που θύμιζε κάτι τέτοιο ήταν οι αφίσες, μικρές μεν στεριωμένες με πλαστικές ακίδες στις κολώνες, ενώ οι μεγάλες με ειδικές κατασκευές στις πρασιές. Ούτε θόρυβοι, ούτε άλλες ανωμαλίες που να δυσκολεύουν τη ζωή του κόσμου. Αυτά τα πράγματα που προανέφερα αφαιρέθηκαν πολύ εύκολα χωρίς να αφήνουν... διαιωνιζόμενα κατάλοιπα. Το βράδυ στην τηλεόραση, σε ένα από τα κανάλια που παρακολούθησα, ένας δημοσιογράφος δημιούργησε ένα πάνελ με υψηλά στελέχη των κομμάτων που συμμετείχαν στις εκλογές και με εκπληκτικά ήπιο τρόπο έκριναν τα αποτελέσματα, που έδειχναν μεγάλες απώλειες των Σοσιαλιστών, αλλά και των Χριστιανοδημοκρατών, μικρές των Πρασίνων, εξαφάνιση των... «Πειρατών», άνοδο δε του Die Linke (αριστεράς), των Φιλελευθέρων και κυρίως με υψηλό ποσοστό του νεοεμφανιζομένου κόμματος... ξενοφοβίας. Έτσι και ο διευθύνων δημοσιογράφος έκανε άριστα τη δουλειά του, αλλά και οι συμμετέχοντες στο πάνελ αφήνονταν από τους άλλους να αναπτύξουν τις απόψεις τους, έστω και διακόπτοντας με ήπιο τρόπο κάποιες φορές. Αυτά ως προς τις εκλογές. Κατά τ’ άλλα, αυτήν την εποχή το Βερολίνο με τον ήπιο καιρό του ήταν πανέμορφο, με τους Βερολινέζους ν’ απολαμβάνουν τις λιακάδες τρώγοντας ή πίνοντας τον καφέ τους και την μπύρα τους στα υπαίθρια μαγαζιά. Ήθελα όμως νάβλεπα από... καμμία μεριά «βρυκολακιασμένο» τον Αδόλφο Χίτλερ να βγάζει φωτιές από το στόμα του και... «καντίλες» σε ολόκληρο το σώμα του, βλέποντας τη σύνθεση του πληθυσμού του σημερινού Βερολίνου. Πάνε στράφι τα... όνειρά του για την Άρεια φυλή. Θα ζητούσε γονυπετής συγχώρεση για τον απηνή διωγμό των Εβραίων και θα παρακαλούσε, αν ήταν δυνατό, να επανέλθουν όλοι απ’ όλο τον κόσμο και να κατοικήσουν στην πρωτεύουσα της Γερμανίας, στο Βερολίνο, αντικαθιστώντας την «πανσπερμία» που βρίσκεται σήμερα στρογγυλοκαθισμένη εκεί! Εκείνους που παρακολουθώ τελευταία ν’ ανοίγουν μαγαζιά σαν τα... μανιτάρια είναι οι Ιταλοί, μαγαζιά κυρίως εστιατόρια, πιτσαρίες και παγωτατζήδικα, τα οποία πάνε περίφημα. Ο... «άξονας» δηλαδή δουλεύει! Αυτά τα ολίγα είχα να σας πω για το φθινοπωρινό Βερολίνο του 2016, στο οποίο δεν διακρίνει κανείς κανένα φόβο στην καθημερινότητα. Κατά τα άλλα και τα εισιτήρια στα Μ.Μ.Μ. αυξήθηκαν και τα φρούτα είναι πανάκριβα αλλά καλά. Οι Τούρκοι που τα διακινούν ξέρουν τη δουλειά. Και ο πιλότος της επιστροφής, γνωρίζοντας την παρουσία και Ελλήνων επιβατών είπε τη λέξη Former, μιλώντας για τα Σκόπια.
Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΣΤΕΓΚΛΙΤΣ!
Η εκκλησία, η Ορθόδοξη του Στέγκλιτς είναι όλες τις Κυριακές γεμάτη και από ό,τι έχω παρατηρήσει είναι σημείο αναφοράς της Ορθοδοξίας στο Βερολίνο, διότι μία φορά την Κυριακή της Ορθοδοξίας που έτυχε να βρίσκομαι εκεί ήταν η σειρά της να λειτουργήσουν εκεί οι επίσκοποι των πέντε ορθοδόξων Εκκλησιών που υπάρχουν στο Βερολίνο, της Ρωσικής, της Βουλγαρικής, της Σερβικής, της Ρουμανικής, αν δεν απατώμαι και της Ελληνικής φυσικά. Ο ιερέας της εκκλησίας του Στέγκλιτς είναι ένας συμπαθέστατος ιερωμένος και αυτήν τη φορά συλειτουργούσε με δύο Έλληνες που έτυχε να βρίσκονται στο Βερολίνο, του πατρός Μεθοδίου από την Κρήτη, και του πατρός Αμφιλοχίου από τη Ρόδο. Αν δεν απατώμαι, ο πρώτος έκανε και το κήρυγμα για το οποίο η διαφωνία μου βρίσκεται στο ότι δεν ευρισκόμαστε στα... πρόθυρα του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου και πλησίον της δευτέρας παρουσίας! Άποψή μου φυσικά, που εδράζεται στο ότι ο Χριστός δεν... φοβερίζει κανέναν προκειμένου να παραμείνει πιστός στον Θεό. Απλά δίδαξε και διδάσκει με την παρουσία του κοντά μας, την αγάπη προς τον οποιονδήποτε συνάνθρωπό μας, τον οποίο αποκαλεί «πλησίον» έστω κι αν είναι εχθρός μας. Αυτή είναι η μέθοδος της διατήρησης της πίστης και όχι ο τρόμος της επικείμενης καταστροφής του κόσμου! Συγχώρα με Πάτερ.
Γι - Πας