ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ - ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
ΤΟ... ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!
Μέχρι τότε!.. Μέχρις ότου γεννηθεί ένα βρέφος σε μία μικρή πόλη της Γαλιλαίας, όπου... «γίνονταν της κακομοίρας», σύμφωνα με τις πληροφορίες που μας έφτασαν, από τον μεγάλο συνωστισμό της απογραφής του πληθυσμού που είχαν διατάξει οι Ρωμαίοι κοσμοκράτορες της εποχής, μέχρι τότε λοιπόν, ο κάθε Ρωμαίος Αυτοκράτορας, ανακηρύσσονταν σε... Θεό και ανάλογα με τις ορέξεις του έκανε ό,τι ήθελε. Οι υπόλοιποι, είτε μεγαλοσχήμονες, είτε και παρακατιανοί ζούσαν σύμφωνα με την... «θεωρία» του ό,τι φάμε και ό,τι πιούμε, όσο είμαστε ακόμα ζωντανοί! Ήταν επομένως... επόμενο μέσα σε μία τόσο περιορισμένη σε χρόνο ζωή να επικρατεί η απόλυτη ακολασία ως προς την εκπλήρωση των οποιονδήποτε πρόσκαιρων επιθυμιών εκάστου. Έτσι κάπως μας περιγράφει την επικρατούσα κατάσταση ο Παναγιώτης Κανελόπουλος, στο πολύ περιεκτικό βιβλίο του «ο Χριστιανισμός και η εποχή του», για το οποίο σε νέα έκδοσή του μετά από 50 χρόνια έγραψε στον Πρόλογο ότι δεν είχε να προσθέσει ούτε να αφαιρέσει κάτι. «Αυτό» λοιπόν το Βρέφος μεγαλώνοντας κατέλειπε στην Ανθρωπότητα την νέα άποψη για τη ζωή μέχρις ότου την εγκαταλείψει με τον παραδειγματικό τρόπο που την εγκατέλειψε, για να μας διδάξει ότι αυτός ο κύκλος, γέννηση - θάνατος δεν αποτελεί το μοναδικό ενδιαφέρον του κόσμου τούτου. Δεν ήρθε τυχαία στον κόσμο το «Θείο Βρέφος» της Βηθλεέμ, αλλά ήρθε για να διδάξει τη δύναμη της αγάπης και του αλληλοσεβασμού, πράγματα τα οποία είχαν απολύτως παραγκωνιστεί από τον τότε κόσμο. Μια τέτοια αλλοπρόσαλλη περίοδο ζούμε εδώ και κάμποσο καιρό απειλούμενοι από κάποιους που παίρνουν εντολές ...«άνωθεν» να κατασφάξουν με τους πιο απεχθείς τρόπους τον καθένα που διαφωνεί με τις δικές τους απόψεις! Τώρα τελευταία προχώρησαν ακόμα περισσότερο. Σκοτώνονται και σκοτώνουν αδιακρίτως αθώους, οι οποίοι δεν τους έβλαψαν σε τίποτε και ούτε εκδήλωσαν κάποια διαφωνία προς αυτούς.
Τώρα, το πώς πείθουν αυτούς τους δικούς τους που κομματιάζονται ζωσμένοι με εκρηκτικά ή πολυβολούν βέβαιοι όντες πως κάποια σφαίρα δυνάμεων ασφαλείας θα τους πετύχει, ότι μετά τον θάνατό τους τους περιμένει η ευτυχία στην αγκάλη του... «Θεού» τους, αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Ο φανατισμός και η αμάθεια είναι ένας πολύ επικίνδυνος συνδυασμός. Από την άλλη μεριά, οι σημερινοί ηγέτες της Ανθρωπότητας βρήκαν την ευκαιρία, εκμεταλλευόμενοι αυτές τις αλλοπρόσαλλες καταστάσεις, να λύσουν τις γεωπολιτικοστρατιωτικές τους διαφορές και προσπαθούν έκαστος να βρει το... καταλληλότερο μετερίζι! Όπως και τότε... πριν από 2016 χρόνια ο Θεός έβαλε το χέρι του με την ...αποστολή του «Θείου Βρέφους», ας ελπίσουμε να το... ξαναβάλει!
ΑΛΛΟΥ Η ΠΙΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ Ο... «ΓΑΪΔΑΡΟΣ»!
Έτσι λοιπόν... γιόρτασαν τα Χριστούγεννα και την έλευση του καινούργιου χρόνου οι λαοί της Οικουμένης, άφοβοι μεν, επειδή οι ηγέτες τους έλαβαν τα μέτρα τους για να τους προφυλάξουν από τις απειλές αυτών των... «τρελών» που προανέφερα, διερωτώμενοι όμως ακόμα για το... τι μέλει γενέσθαι. Δεν παρατήρησα κανένα φόβο στον πολύ κόσμο του Βερολίνου, όπου τυχαίνει να βρίσκομαι αυτές τις μέρες και όλες οι γιορταστικές εκδηλώσεις έγιναν κανονικά, χωρίς καμία παράλειψη. Ούτε παρατήρησα κάτι το ιδιαίτερο από την απόλυτα προγραμματισμένη έλευση των μεταναστών ή μάλλον των προσφύγων πέραν του ότι μου υποδείχτηκαν κάποια κτίρια που ετοιμάστηκαν και παραχωρήθηκαν σε αυτούς. Ίσως γι’ αυτό οι πλείστοι εξ αυτών δηλώνουν τόπο προορισμού την Γερμανία και ίσως και γι’ αυτό οι Γερμανοί δεν ανησυχούν, αναμένοντες τα... πολύ σημαντικά οφέλη που θα έχουν από την έλευσή τους. Έτσι κάνει ο κόσμος όταν θέλει να έχει και την πίτα σωστή και τον... γάιδαρο χορτάτο! Στην πατρίδα μας αντίθετα υποδείχτηκε από την... αφελή πρώην Υπουργό Μετανάστευσης ότι η διέλευση των προσφύγων και των μεταναστών και το... «λιάσιμο» στην Ελλάδα είναι ελεύθερη κι αυτοί ξεχύθηκαν κατά χιλιάδες χρυσοπληρώνοντας τους Τούρκους δουλέμπορους - «διακινητές» τους λένε τώρα και διαμαρτύρονται, που δεν τους παραχωρήσαμε το Χίλτον! Ξεχνούν βέβαια ότι αυτό το έχουμε για την... «Τρόικα»!