ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ - ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Γράφτηκε από τον/την ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΠΑ on . Posted in Προσκήνιο-Παρασκήνιο


ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

*   Με τον Γεράσιμο γνωρίστηκα ουσιαστικά από τον πρώτο καιρό της εγκατάστασής μου στα Γιάννινα το 1964. Ανήκε στην παρέα του Τάκη και της Μαρίκας Μπαλτογιάννη, με τους οποίους είχα και συγγενικούς δεσμούς, πέρα από την επαγγελματική μου ιδιότητα. Ύστερα όταν εγκαταστάθηκα επαγγελματικά στο Μέγαρο Τοσίτσα, η γειτνίασή μου με τον Γεράσιμο έκανε τις επαφές μας πιο συχνές στα κάποια διαλείμματα της δουλειάς, όπου ορισμένοι περνούσαμε από τον Γεράσιμο για κανένα ούζο με... ενδιαφέροντα μεζέ.
Ύστερα συγγενέψαμε κιόλας εξ αγχιστείας μια και η Ελενίτσα, η γυναίκα του Γεράσιμου είναι αδερφή του μπατζανάκη μου του Γιώργου Μπουσβάρου. Ήταν ένας πολύ ωραίος άνθρωπος. Ωραίος στις αφηγήσεις του, για το πρώτο του ταξίδι στη Ρώμη για να θητεύσει κοντά στον περίφημο Bulgari και ν’ αποχτήσει τις γνώσεις που ήθελε για τη δουλειά του. Για τους μεγαλοσχήμονες που επισκέπτονταν το μαγαζί του, για εστεμμένους και μη, όπως ο Ωνάσης. Όπως ήταν εκλεκτικός για τα πράγματα που είχε στο μαγαζί του, έτσι ήταν εκλεκτικός και για ό,τι τον αφορούσε προσωπικά. Πάντοτε κομψός πάντοτε καλοντυμένος. Πάντοτε να ψωνίσει το καλύτερο για το σπίτι. Το καλύτερο φρούτο, το καλύτερο κρασί, το καλύτερο ούζο, το καλύτερο κονιάκ. Τον Γεράσιμο δεν βαριόσουν να τον ακούς, επειδή τα πολύ ενδιαφέροντα που γνώριζε από την μακρόχρονη ζωή του, τα διάνθιζε κατά τρόπο, που σε έκανε να θέλεις να τον αφουγκράζεσαι. Κι εδώ που τα λέμε κι εκείνος αρέσκονταν στο να διηγείται με τις ώρες.
Τους φίλους του τους αγαπούσε με ειλικρίνεια, όπως τον αγαπούσαν και εκείνοι, συμμετέχοντας σε όλες τις εκδηλώσεις της παρέας. Ήταν λάτρης των ταξιδιών για τη γνώση της ζωής και των εθίμων των διάφορων λαών. Μαζί ταξιδέψαμε αρκετές φορές και θυμάμαι την πιο χαρακτηριστική το 1978 στη Μόσχα, το Λένινγκραντ και το Κίεβο, όταν είχε αρχίσει να μπαίνει το... λυκόφως από τον άλλο κόσμο στην Σοβιετική Ένωση. Πάντα ανησυχούσε για τις «απώλειες» των παραδόσεων της γενιάς του από την πόλη μας και την εκ των πραγμάτων επικράτηση του νέου... συρμού. Εκείνος δεν έπαυε να προσφέρει ό,τι του ήταν δυνατό για να διατηρηθούν έστω μερικά από τα ωραία παλαιά στοιχεία, όπως π.χ. το κουβούκλιο του τάφου του Αλή Πασά. Ακόμα και με τις ατέλειωτες διηγήσεις του. Μια κι αναφέρθηκα στην προσφορά, από τους πρώτους ήταν που εντάχτηκαν στον Ροταριανό Όμιλο Ιωαννίνων για γενικότερες προσφορές προς την κοινωνία. Τον τελευταίο καιρό, τα χρόνια της ηλικίας του... βάραιναν στις αδύνατες πια πλάτες του και δεν τον άφηναν να ζήσει, όπως εκείνος ήθελε, απολαμβάνοντας τα ωραία της ζωής, τα οποία ομολογουμένως για εκείνον δεν ήταν και υπερβολικά. Ήθελε να... φύγει! Έφυγε στις 15 Ιουνίου 2014 με ηρεμία και τον συνόδευσαν οι αγαπημένοι του συγγενείς και οι παλαιοί και νέοι φίλοι του. Ώρα καλή Γεράσιμε.

ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ... ΜΕΓΑΛΕΙΑ!..

*  Παρατηρώ τελευταία ορισμένους Πασόκους Υπουργούς οι οποίοι, φυρί-φυρί το πάνε για... ρήξη και πτώση της Κυβέρνησης! Είναι αλήθεια πως ό,τι απόμεινε από το κραταιό ΠΑΣΟΚ, το οποίο αναμφίβολα το διέλυσε ο Γ. Παπανδρέου, είναι εκείνο που συναισθανόμενο τις ευθύνες του για τα δεινά της πατρίδας μας, προσπαθεί μαζί με την... «μισητή» Ν.Δ. να διατηρήσει αυτό που απόμεινε από την τραγωδία που άφησε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου στην πατρίδα. Ο λαός τους αναγνωρίζει αυτήν την συνεισφορά τους και προσπαθεί να συνδράμει διατηρώντας αυτό το κομμάτι με μικρή εκλογική δύναμη.
Και είναι μικρή, επειδή τα πάλαι ποτέ γκεσέμια είτε αυτομόλησαν ήδη, είτε αλοιθωρίζουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί με την ...θωριά τους της μακρόχρονης εξουσίας παρασέρνουν προς τα εκεί και τις λαϊκές μάζες, προσδοκώντας τα παλαιά μεγαλεία, τα οποία όμως οι ορθά σκεπτόμενοι όχι μόνο δεν τα βλέπουν, αλλά και φοβούνται τα πολύ χειρότερα. Το ίδιο ακριβώς έγινε και με τη ΔΗΜ.ΑΡ. και τα καμώματα του κ. Φ. Κουβέλη. Όταν δηλαδή συνεισέφερε με τη συμμετοχή του στην Κυβέρνηση τα ποσοστά της ήταν σε ανοδική πορεία. Μόλις απομακρύνθηκε από τις ευθύνες της ανόρθωσης, τα ποσοστά αυτά κατέρρευσαν μέχρι εξαφανίσεως. Και αντί να συνετισθεί ο κ. Κουβέλης, ακούοντας τις υγιείς φωνές του κόμματός του, εκείνος... επιμένει στον λάθος δρόμο! Δεν ακούει δηλαδή ούτε τον ίδιο το λαό που του δείχνει το δρόμο.
Όλα αυτά ο λαός τα βλέπει και τα συναισθάνεται, εκτός από εκείνους που ονειρεύονται... περασμένα μεγαλεία, αναπαυόμενοι περίεργα σε «οικονομική ευμάρεια».
Γι - Πας