Comp 1

ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

on . Posted in Διαδόσεις

Κάτι δεν πάει καλά!
Όταν γεμίζουμε τον κάδο κομποστοποίησης με πλαστικά κύπελλα του καφέ, μπουκάλια από νερό, σακούλες από σάντουιτς και κρέπες κλπ., σημαίνει ή ότι δε γνωρίζουμε ως πολίτες πού ακριβώς πρέπει να ρίχνουμε καθετί απ’ τα απορρίμματά μας ή ότι ξέρουμε γενικά τη χρήση κάθε κάδου, αλλά δε μας ενδιαφέρει το θέμα, δεν ασχολούμαστε, δε θέλουμε να κάνουμε το σωστό! Και οι δύο αυτές περιπτώσεις είναι προβληματικές. Πάντως, κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε όλοι –μηδενός εξαιρουμένου- ότι δεν έχουμε μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Καλώς ή κακώς αυτά πηγαίνουν «πακέτο»!
Κ.Α.

Υπάρχει ελπίδα…
Η είδηση ότι ομάδα νέων στην πόλη μας καθάρισε κάποιες περιοχές όπου ανεύθυνοι συμπολίτες μας άφησαν τα «υπόλοιπά τους» μας έδωσε ελπίδα… Για τον καθένα από μας το να συλλέξει τα δικά του «περισσευούμενα» είναι πολύ μικρός κόπος… Το να αποφασίσουν όμως νέοι άνθρωποι να καθαρίσουν βρώμικες περιοχές χρειάζεται και κόπο και χρόνο. Αν καταφέρναμε να περάσουμε σε όλους τους παραβατικούς συμπολίτες μας το μήνυμα «φρόντισε και εσύ τον περιβάλλοντα χώρο» τότε θα είχαμε και εμείς καθαρές πόλεις, αλλά και όλες τις εξοχικές περιοχές που δυστυχώς είναι γεμάτες από τα «περισσεύματά μας»! Η κοινή προσπάθεια θα πρέπει να περάσει ως κοινή αντίληψη…
Θ.

Έκανε την ανατροπή!
Βαρέθηκε, ακούσαμε, ο αρχηγός του Τέξας τα παράπονα των πολιτών που κουράστηκαν με την εφαρμογή των μέτρων για τον covid και αποφάσισε να τους αφήσει ελεύθερους να κάνουν ό,τι θέλουν… Ελεύθερη η επικοινωνία, ανοιχτή η αγορά, τα καφέ, τα εστιατόρια και τους υπέδειξε να καταργήσουν και τις μάσκες! Φαίνεται πως πήρε παράδειγμα από τον Άγγλο πρωθυπουργό που στην αρχή επέλεξε να πετύχει την ανοσία της αγέλης και μετά έτρεχε και δεν έφθανε για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα… Για να δούμε τι περιμένει από δω και πέρα τους Τεξανούς. Ίσως διδαχθούν πολλά και οι δικοί μας αρνητές!
ΜΑΤ

Πόση η θητεία;
Τις προτάσεις της για τον νέο εκλογικό νόμο της Αυτοδιοίκησης διατύπωσε η ΠΕΔ Ηπείρου και καλά έκανε. Όμως, από αυτές λείπει κάτι για τη θητεία των Δημάρχων, η οποία θα είναι στο εξής πενταετής. Δηλαδή, πόσες συνολικά θητείες θα πρέπει να δικαιούται ένας Δήμαρχος; Δεν πρέπει να μπει κάτι σαν «πλαφόν»; Για παράδειγμα, εκείνος που θα εκλεγεί δύο φορές θα μείνει στο τιμόνι του Δήμου του για μία δεκαετία. Δεν αρκεί αυτή για να υλοποιήσει το πρόγραμμά του και να κάνει το έργο που έχει υποσχεθεί στους πολίτες; Είναι σημαντικό ζήτημα αυτό που κάποια στιγμή πρέπει να τεθεί επί τάπητος...
Κ.Α.
Επιτέλους, πνευμονολόγος!
Eπιτέλους, μετά από τόσους μήνες που το «Χατζηκώστα» ήταν «ορφανό», απέκτησε και πάλι γιατρό πνευμονολόγο, ο οποίος είναι άκρως απαραίτητος, αφού μιλάμε για το δεύτερο μεγαλύτερο Νοσοκομείο της Ηπείρου, το οποίο εξυπηρετεί πληθώρα ασθενών σε σταθερή βάση! Πρόκειται για μόνιμο γιατρό, επιμελητή β’ απ’ ότι πληροφορήθηκε η στήλη, ο οποίος βρίσκεται από χθες στη θέση του για ό,τι χρειαστεί! Η στήλη το αναφέρει γιατί στο παρελθόν έχει γράψει αρκετές φορές για την απουσία πνευμονολόγου. Η αλήθεια είναι ότι ένα νοσηλευτικό ίδρυμα σήμερα δεν βρίσκει εύκολα τις ειδικότητες γιατρών που έχει ανάγκη. Υπάρχει, βλέπεις και το εξωτερικό που το προτιμούν πολλοί επιστήμονες!
Κ.Α.
Πνοή ανάπτυξης!..
Δύο Σουλιώτες, αδέλφια, ο Βαγγέλης και ο Αλκιβιάδης Καραγιώτης, παράγουν εξαιρετικά και αγνά γαλακτοκομικά προϊόντα στο Σούλι, που όχι μόνο κερδίζουν την τοπική αγορά, αλλά στοχεύουν εξαγωγικά στη Γερμανία, στη Γαλλία και στην Ισπανία. Μάλιστα, τη δραστηριότητά τους, που προβλήθηκε από τον τύπο, την υποστηρίζουν, καταθέτοντας την ίδια την ψυχή τους. Και καταφέρνουν να διασφαλίζουν την ποιότητα των προϊόντων τους (συσκευασίες γάλακτος, ξινόγαλο, κεφίρ και γιαούρτια), αφού οι ζωοτροφές είναι δικής τους παραγωγής, ενώ προωθούνται χωρίς καθυστέρηση στην αγορά. Τέτοιες μονάδες σε μια εγκαταλελειμμένη περιοχή, όπως το Σούλι, δίνουν πνοή ανάπτυξης.
H.M.
* * *
Καταγγελτικός λόγος…
Με όπλο τον καταγγελτικό λόγο πορεύεται η εν Ελλάδι αντιπολίτευση! Και τώρα που βρήκαν πεδίο δόξης λαμπρό με τις καταστροφές, τις κρίσεις και τα ακραία καιρικά φαινόμενα ξεσάλωσαν κάνοντας την τρίχα τριχιά… Δεν ξέρω αν συγχαίρουν εαυτούς και αλλήλους μετά από κάθε ρουκέτα που πετάνε άσχετα αν αυτή βρίσκει κάποιο στόχο… Καταγγελίες έγιναν και για αστυνομική βία εναντίον εκείνων που «ειρηνικά» έδειραν τους υπαλλήλους της πρυτανείας στο ΑΠΘ! Μέσα στα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι λαοί, μαζί και ο Ελληνικός, η παραβατικότητα λείπει για να δέσει το γλυκό… Και όταν προκαλείται η όποια παραβατική συμπεριφορά με ποιο τρόπο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ώστε να μη χαρακτηρίζεται βίαιη; Υπάρχει τρόπος που να εξομαλύνονται καταστάσεις ως δια μαγείας;

Υπάρχει αστυνομική βία;
Όλοι οι εργαζόμενοι στην Αστυνομία ξυπνάνε το πρωί και λένε μεταξύ τους: «με ποιους να τα βάλουμε σήμερα»; Είναι άραγε στο DNA τους η βίαιη άσκηση των καθηκόντων τους; Δεν έχουν εκείνοι οικογένειες; Δεν έχουν προσωπικά προβλήματα και υγείας και οικονομικά; Και επειδή καθημερινά σημειώνονται παραβατικές συμπεριφορές που παραβιάζουν τα δικαιώματα άλλων συμπολιτών μας πώς θα ‘πρεπε να συμπεριφέρονται οι αστυνομικοί που καλούνται να επιβάλουν την τάξη ώστε να μη θίγονται τα δικαιώματα εκείνων που τιμωρούνται κάθε φορά γιατί έτσι αποφασίζουν κάποιοι συμπολίτες τους και τους έβαλαν στο στόχαστρο; Ακόμη και τώρα μέσα στην υγειονομική κρίση δεν λείπουν οι βίαιες συμπεριφορές που λειτουργούν σε βάρος κάποιων συμπολιτών μας…

Για τις συμπλοκές…
Υπάρχουν άραγε ευθύνες όταν βλέπουμε συμπλοκές αστυνομικών με τους πολίτες στους δρόμους; Ποιος προκαλεί ποιον! Και μέσα από όλη αυτή την αντιπαλότητα τι καλό μπορεί να προκύψει; Θα γίνουν τα πράγματα καλύτερα; Οι άνθρωποι θα σκεφτούν με μεγαλύτερη ωριμότητα; Το ότι μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις μέσα από την ανάλυση ή την αποδοχή συγκεκριμένων φαινομένων ή καταστάσεων σίγουρα θα υπάρχουν. Η βία όμως με ποιο τρόπο μπορεί να λειτουργήσει απελευθερωτικά; Μετά από την άσκηση της όποιας βίαιης συμπεριφοράς ποιος κερδίζει και ποιος χάνει αλλά και τι καλύτερο μπορεί να προκύψει; Το να προκαλείς πόνο, με οποιονδήποτε τρόπο, στον οποιονδήποτε βάζεις «απέναντι» σε τι μπορεί να ωφελήσει πρώτα εσένα που μπήκες στη «μάχη»;

Αδικαιολόγητη στάση!
Το Καλοκαίρι του 2019, λίγο πριν χάσουν οι Συριζαίοι την εξουσία, ψήφισαν ευνοϊκότερους νόμους ακόμη και για το βιασμό που τον χαρακτήρισαν πλημμέλημα. Τότε ξεσηκώθηκαν σοβαρά στελέχη τους και αντέδρασαν! Και όταν ήρθε στη Βουλή το θέμα από τη νέα κυβέρνηση για αυστηρότερες ποινές ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε να συναινέσει! Τι είχαν στο μυαλό τους; Ποιους ήθελαν να υπερασπιστούν; Αυτή την ώρα τα δικαστήρια αποφασίζουν τις ποινές βάσει των ευνοϊκότερων διατάξεων… Κι ενώ έτσι νομοθετούσαν, τώρα βγήκαν στα κάγκελα υπερασπιζόμενοι δήθεν το δίκιο των παθόντων. Τόση υποκρισία πού τη βρίσκουν; Έχουμε τελικά σοβαρό πρόβλημα! Αν δεν το καταλαβαίνουμε πώς θα προχωρήσουμε; Όσο καλλιεργείται η αντιπαλότητα τίποτε θετικό δεν μπορεί να προκύψει.
Θεανώ Βλάχου