«Αφήνω το φυσικό τοπίο να μου μιλάει στο συναίσθημα…»

«Για μένα το τοπίο αποτελεί σημαντική πηγή έμπνευσης. Η θεματολογία μου αποτελείται από όψεις του φυσικού περιβάλλοντος, όπου απουσιάζει η ανθρώπινη μορφή, γιατί πρωταρχική σημασία έχει η φύση καθ’ αυτή και τα συναισθήματα ή οι εντυπώσεις που μπορεί να μου προκαλέσει».
Τα παραπάνω επισημαίνει στον «Π.Λ.» η νεαρή Γιαννιώτισσα εικαστικός Αγαθή Παππά, με αφορμή την παρουσίαση της πρώτης ατομικής της έκθεσης χαρακτικής με τίτλο «Τόπος και Τοπίο» στο Ίδρυμα Ιωσήφ και Εσθήρ Γκανή. Μιλάει ακόμα για τους λόγους που επέλεξε να ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη τέχνη, τα τοπία της Ηπείρου που απεικονίζει στη συγκεκριμένη συλλογή και για τη μαγεία των δέντρων που ως στοιχείο κυριαρχούν στα έργα της.
Η συνέντευξη
-Κυρία Παππά, αυτές τις μέρες παρουσιάζετε την πρώτη ατομική σας έκθεση στο Ίδρυμα Γκανή. Πώς αισθάνεστε;
Ειλικρινά νιώθω πολύ χαρούμενη και ευγνώμων και θα ήθελα να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου, το Ίδρυμα Γκανή που στηρίζει και συμβάλει στην προβολή των νέων Ηπειρωτών καλλιτεχνών. Αισθάνομαι την υποχρέωση να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που γνώρισα, συνεργάστηκα μαζί τους και έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην πραγματοποίηση αυτής της έκθεσης.

-Πώς ασχοληθήκατε με τη ζωγραφική και συγκεκριμένα με τη χαρακτική;
Από την παιδική μου ηλικία ανακάλυψα την αγάπη μου και το ταλέντο μου στη ζωγραφική. Η τέχνη ήταν και είναι για μένα τρόπος ζωής, έκφραση συναισθημάτων και γέφυρα επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους. Για να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου στο συγκεκριμένο αντικείμενο, αποφάσισα να σπουδάσω στη σχολή Καλών τεχνών στα Ιωάννινα, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Η πρώτη μου επαφή με τη χαρακτική ήταν στη σχολή. Αρχικά τα έργα των ίδιων των καθηγητών μου, της κ. Σταθοπούλου και του κ. Γκαλντέμη άσκησαν μεγάλη επίδραση στη δική μου πορεία και μελετώντας τα άρχισα να «κλέβω» στοιχεία που θα ήθελα και στα δικά μου έργα.

-Τι το ξεχωριστό έχει η συγκεκριμένη τέχνη και σας κέρδισε;
Η χαρακτική πιστεύω ότι είναι μια εικαστική τέχνη που μέσα από την επιμονή και την υπομονή, τον πλούτο των τεχνικών που διαθέτει, εμπλουτίζει τη δημιουργική έκφραση του καλλιτέχνη και εντείνει τον πειραματισμό και τον προβληματισμό του, αναφορικά με την δημιουργική διαδικασία. Επίσης, η αμεσότητα της τεχνικής αυτής, η τυχαιότητα και η δυνατότητά της να δίνει ζωγραφικά αποτελέσματα μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Αυτοί ήταν και οι λόγοι που αποφάσισα να ασχοληθώ με την χαρακτική και συγκεκριμένα με τη μέθοδο της βαθυτυπίας.
Η χαρακτική, λοιπόν, είναι για μένα το μέσο που με βοήθησε να διαμορφώσω έναν αισθητικό ορίζοντα με καινούργιες γνώσεις, τόσο τεχνικές όσο και αισθητικές και να πειραματιστώ με αυτές.
-Η έκθεση που παρουσιάζετε στο Ίδρυμα Γκανή έχει τίτλο «Τόπος και Τοπίο». Γιατί επιλέξατε αυτή τη θεματολογία;
Έχοντας ως βάση τις σπουδές και τις γνώσεις μου ως περιβαλλοντολόγος, αλλά και την αγάπη, την προσεκτική μελέτη και την παρατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος, επέλεξα να καταπιαστώ με την μελέτη της φύσης και του τοπίου όχι από την επιστημονική πια σκοπιά αλλά μέσα από την τέχνη και ειδικότερα μέσα από την τέχνη της χαρακτικής. Για μένα λοιπόν το τοπίο αποτελεί σημαντική πηγή έμπνευσης. Η θεματολογία μου αποτελείται από όψεις του φυσικού περιβάλλοντος, όπου απουσιάζει η ανθρώπινη μορφή, γιατί πρωταρχική σημασία έχει η φύση καθ’ αυτή και τα συναισθήματα ή οι εντυπώσεις που μπορεί να μου προκαλέσει.

-Ποιους τόπους απεικονίζουν τα έργα σας;
Στην παρούσα τοπιογραφική σειρά, με χαρακτικά σε ζελατίνα, απεικονίζεται άποψη τοπίων της Ηπείρου. Προσωπικά, η ενασχόλησή μου με το τοπίο με βοήθησε να «ξεκλειδώσω» τον συναισθηματικό μου κόσμο. Ατενίζοντας τη φύση ως «τοπίο», δηλαδή ως ένα σύνολο φυσικών στοιχείων, οι ανθρώπινες μορφές και οι ανθρώπινες παρεμβάσεις, λαμβάνουν δευτερεύουσα σημασία. Τα έργα μου είναι εμπνευσμένα κυρίως από την ύπαιθρο της πατρίδας μου, και αποτελούν μια προσπάθεια αποτύπωσης πάνω στο χαρτί όλων των εικόνων και των εμπειριών που απέκτησα μέσα από τις περιηγήσεις μου. Οι τόποι που έζησα, επισκέφθηκα και αγάπησα, επηρέασαν την τοπιογραφία μου και μαρτυρούν την άρρηκτη σχέση μου με το τοπίο και τις μεταβολές του.

-Υπάρχει κάποιο κοινό στοιχείο στα έργα σας, κάτι που να κυριαρχεί;
Το δέντρο είναι ένα από τα ουσιαστικά στοιχεία που κυριαρχούν σε όλα μου τα έργα, γιατί θεωρώ ότι είναι ένα στοιχείο που ζει, αναπνέει, μιλάει με τον άνεμο, λάμπει κάτω από τον ήλιο και κρυώνει το χειμώνα. Μέσα από την κατανόηση των δέντρων και της φόρμας που σχηματίζουν αυτά, προσπάθησα να απεικονίσω στα χαρακτικά μου τις διαφορετικές υφές των κορμών, των κλαδιών και των φυλλωμάτων. Συγχρόνως προσπάθησα να αποδώσω την κίνηση και το ρυθμό του δέντρου μέσα στην ζωγραφική επιφάνεια, σαν ένα πλάσμα που χορεύει με όλα του τα κλαδιά και τα φύλλα σε μια ριπή του βοριά. Τα δέντρα αποδίδονται σχεδόν με σχεδιαστική ακρίβεια με τα κλαδιά που υψώνονται στον ουρανό, εντείνοντας το αίσθημα της μελαγχολίας και της ατμοσφαιρικότητας που δημιουργεί η κλίμακα του άσπρου – μαύρου.

Ποιοι καλλιτέχνες έχουν ασκήσει επίδραση πάνω σας σε δημιουργικό επίπεδο;
Κύριοι εμπνευστές στο έργο μου ήταν κυρίως οι ζωγράφοι της σχολής Μπαρμπιζόν στη Γαλλία, όπως ο Theodore Rousseu και ο Jean Baptiste Camille Corot, οι οποίοι συνδέονται με τη στροφή στην τοπιογραφία και την ανάγκη για μια νέα και πιο ουσιαστική επαφή με το φυσικό κόσμο. Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον σε αυτούς τους καλλιτέχνες είναι ότι προσπαθούν να πλησιάσουν το εσωτερικό μεγαλείο και την ευγένεια της φύσης, την απεριόριστη γονιμότητα και τον πλούτο της, ζητούν να δώσουν κάτι από την πολλαπλότητα και την ποικιλία της, αγωνίζονται να συνδυάσουν την πολυφωνία των ρομαντικών με τη λατρεία της αλήθειας των ρεαλιστών.
ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΟΡΗΣ