Παρουσία Κων. Τασούλα τιμήθηκε ο πρώτος Πρόεδρος της Βουλής της επαναστατημένης Ελλάδας Σελ. 12

 

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, ενώ την προτομή φιλοτέχνησε ο Γιάννης Μαρκαντωνάκης.

 Με την ομιλία του με θέμα: «Ο Νικόλαος Ρενιέρης στις απαρχές του κοινοβουλευτισμού εν Ελλάδι», ο κ. Τασούλας ανέδειξε με γλαφυρότητα την προσωπικότητα του πολιτικού και τα ιστορικά γεγονότα της εποχής του.

Σύμφωνα με τον Κ. Τασούλα ο Νικόλαος Ρενιέρης, «έδινε νόημα στων πολλών την ύπαρξη, αλλά έδινε νόημα και στη δική του αποστολή, μέσα από τη σύμπραξη των πολλών, τους οποίους ενέπνευσε και με τους οποίους αγωνίστηκε από κοινού».

Ο Πρόεδρος της Βουλής μίλησε μεταξύ άλλων, για την πολιτική σταδιοδρομία του Ρενιέρη και τη συμμετοχή του στις απαρχές του Κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα. Όπως σημείωσε «…Ο Ρενιέρης ήταν ένας μορφωμένος ευπατρίδης ο οποίος είχε αντίληψη της αποστολής του, πίστη στον εαυτό του και θέληση να βοηθήσει την πατρίδα του. Ο Νικόλαος Ρενιέρης ήταν ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής εδώ στην Κρήτη, προήδρευε στο Κρητικό Συμβούλιο και αναλάμβανε σημαντικές αποστολές, ακόμη και αποστολές που είχαν να κάνουν με την πραγμάτωση ανακωχών με τους Οθωμανούς. Είχε μια επαφή ακόμη και με τον Πρέσβη της Μεγάλης Βρετανίας, τον ξάδελφο του Κάνινγκ, τον Στράτφορντ Κάνινγκ, στην Κωνσταντινούπολη, για να πετύχει ανακωχές ύστερα από εξεγέρσεις. Γιατί ήταν πρόσωπο κοινής αποδοχής και κοινής εμπιστοσύνης…».

Σε άλλο σημείο της ομιλία του ο Κ. Τασούλας ανέφερε ότι «…ο Ρενιέρης, ως Πρόεδρος της Βουλής, προβαίνει σε κάποιες πρωτοβουλίες, οι οποίες δείχνουν τον χαρακτήρα του. Πρώτον, ακυρώνει η Βουλή, με εισήγησή του, απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης, βάσει της οποίας είχαν εκποιηθεί κάποιες τεράστιες εθνικές γαίες, κάποιες τεράστιες περιουσίες, εκτάσεις μεγάλες, γιατί είχε πάντα στο νου του αυτές οι εκτάσεις, όταν η Ελλάδα αποκτούσε πλήρως την ελευθερία της, να αποδοθούν σε ακτήμονες. Μία άλλη πράξη που έκανε ο  Ρενιέρης ως Πρόεδρος της Βουλής ήταν, σε περιοχές όπου η επανάσταση, ο σηκωμός κι όλο το θανατικό είχαν μειώσει τον πληθυσμό, να επιτρέψει και να προωθήσει εποικισμούς ορθοδόξων Ελλήνων, σε περιοχές όπου ο θάνατος και οι σκοτωμοί είχαν μειώσει τον πληθυσμό, για να ενισχύσει πληθυσμιακά σημεία της Ελλάδος εν όψει μελλοντικών διευθετήσεων. Πήρε κι άλλες τέτοιες αποφάσεις, πάντα σε συνεργασία με τον Κολοκοτρώνη, και πάντα, όλον αυτόν τον χρόνο που περίμεναν τον Καποδίστρια, ο Ρενιέρης και ο Κολοκοτρώνης κράτησαν καλά τα ηνία της χώρας και η Βουλή έπαιξε τον ρόλο τότε και της κυβερνώσας Βουλής…».