Ομαδική βάφτιση παιδιών στον Αυλώνα Αλβανίας

Εννέα παιδιά (οκτώ αγόρια και ένα κορίτσι), που συμμετείχαν σε κατασκήνωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας στη Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στο νησάκι της Σβέρνιτσας, εισήλθαν στη ζωή και στο φως του Χριστού.

Η βάπτιση έγινε στη θάλασσα της Νάρτας Αυλώνας, που εκείνη τη στιγμή έμοιαζε σαν μια απέραντη αγιασμένη κολυμβήθρα, από το Μητροπολίτη Απολλωνίας και Φίερι Νικόλαο. Είναι και αυτό ένα από τα αποτελέσματα της ευεργετικής και πεφωτισμένης παρουσίας του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου.

Οι τρεις ταυτόσημες λέξεις, Χριστός, φως, ζωή, είναι η αναγέννηση των παιδιών, που βαπτίστηκαν, είναι η νέα πραγματικότητά τους.

Ο Σεβασμιώτατος Νικόλαος, βοηθούμενος από ιερέα και δύο διακόνους, έκανε το βάπτισμα και τα εννέα παιδιά μέσα στα νερά της θάλασσας ένιωσαν την «αστραπή της θεότητας» να τα διαπερνά.

Και ξεκίνησαν μια «μακρινή» εσωτερική πορεία, που προϋποθέτει συνεχώς κάθαρση των αισθήσεων. Πλέον οι νέοι αυτοί είναι Ορθόδοξοι.

Τι σημαίνει αυτό; Με άδολη και ειλικρινή καρδιά θα αγωνίζονται σταθερά να χτίσουν μια συνειδητή σχέση με το Χριστό, εντός της Εκκλησίας, εφαρμόζοντας ταπεινά το θέλημά Του.

Αυτή η σχέση δεν περιορίζεται μόνο σε μια τυπική επαφή με το Χριστό, αλλά κορυφώνεται στη μετάληψη του Αίματος και του Σώματός Του στη Θεία Ευχαριστία.

Οι ουρανοί άνοιξαν και για αυτά τα παιδιά. Και μπορούν και τα ίδια πλέον να γίνουν πνευματικοί κτίστες του εαυτού τους.

Να χτίσουν με τη φλόγα της καρδιάς τους το νέο οικοδόμημά τους. Με στόχο την αρετή και την ευωδία, κάτω από το βλέμμα του Θεού, που τα αγαπά.

Με την ομορφιά του Θεού στο συναίσθημά τους, μακριά από το ψεύτικο, το υποκατάστατο, το φανταχτερό, το κατώτερο.

Στον ανθόκηπο του Χριστού, που πλέον ανήκουν, μπορούν και πρέπει να αγωνιστούν για να ανθίσουν και να καρποφορήσουν.

Όφελος των βαπτισμένων αγοριών είναι να μείνουν, καθώς ξανοίγονται στη ζωή, σταθερά στη συχνότητα του Χριστού.

Γιατί εκείνος, που αποζητά συνεχώς την αλλαγή και κυνηγά τα πολλά του κόσμου, θα τα χάσει όλα στο τέλος. Και εκείνα, που είχε, και εκείνα, που ζητά να κατακτήσει...

Κοντά στην Εκκλησία δεν κινδυνεύουν να σαπίσουν ψυχικά. Και σίγουρα αυτή ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή τους. Τα μάτια τους απέκτησαν μια μυστική έκφραση.

Η ώρα της βάπτισης ήταν ώρα αναγέννησης, παρηγοριάς, χαράς, ευφροσύνης, παραδεισένια ώρα.

Και ευχήθηκαν σιωπηλά να συνεχιστεί για πάντα αυτό το συναίσθημα. Μαγεύτηκαν από την αλλαγή, που ένιωσαν, από την αναγάλλια, που απλώθηκε στον εσωτερικό κόσμο τους.

π. ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΟΣ