Εθνικιστικές κραυγές των «Τσάμηδων» κοντά στα Ελληνοαλβανικά σύνορα!

Προκλητικοί για μια ακόμη φορά οι «Τσάμηδες» οργάνωσαν το Σάββατο εκδήλωση, λίγα χιλιόμετρα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα, στη θέση Κογκλέρι των Αγίων Σαράντα, με αφορμή την 80η επέτειο της δήθεν γενοκτονίας τους από τους Έλληνες!

Μάλιστα στην ομιλία του ο πρόεδρος του Κόμματος των Τσάμηδων PDIU, Σπετίμ Ιντρίζι, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, χρησιμοποιώντας εθνικιστικές κραυγές κατά της Ελλάδας, από την οποία ζήτησε να αναγνωρίσει τη «γενοκτονία» των «Τσάμηδων» και να καταγήσει το εμπόλεμο.   

Ζήτησε να αναγορευθεί το ανύπαρκτο «Τσάμικο» σε εθνικό θέμα της Αλβανίας και υπερασπίστηκε τους Κοσοβάρους, προβάλλοντας την ανιστόρητη ιδέα της «Μεγάλης Αλβανίας»! 

Κάτοικοι της περιοχής της «Κονίσπολης», που δηλώνουν «Τσάμηδες», δεν πήγαν στην εκδήλωση, αφού θεωρούν όλα αυτά ακραίες και υπερβολικές ενέργειες.

Συγκεντρώθηκαν στο μνημείο, που κατασκευάστηκε με χρήματα του «Τσάμικου» λόμπι της Αμερικής, αλλά και το αλβανικού κράτους, λίγα άτομα και σ' ένα παράταιρο εθνικιστικό παραλήρημα, άφησαν λουλούδια στους «σφαγιασθέντες», όπως παραδόξως υποστηρίζουν, από τους Έλληνες, τους οποίους αριθμούν σε 2.900. 

Το σύνολο σχεδόν των συμμετασχόντων, ήταν μεταφερόμενοι από τα Τίρανα, την Αυλώνα και άλλες περιοχές της Βόρειας Αλβανίας και καμία σχέση δεν έχουν με «Τσάμικη» καταγωγή. Απλώς είναι οπαδοί εθνικιστικών απόψεων. 

Υπάρχει στο χώρο του «μνημείου» μια αναμνηστική στήλη με τα ονόματα των «Τσάμηδων», που υποτίθεται ότι δολοφονήθηκαν. Πρόκειται, όμως, στην ουσία, για ανθρώπους, που εκείνη την περίοδο πέθαναν ομαδικά από χολέρα. Ερευνητές, Αλβανοί, την περίοδο του Χότζα, έχουν αποκαλύψει ότι στην περιοχή, εκεί ακριβώς, όπου  οργανώνουν τις εκδηλώσεις,  τους είχε στρατοπεδεύσει το κομμουνιστικό καθεστώς. Μετά τη μαζική φυγή τους από την Ελλάδα, χωρίς να τους καταδιώξει κανείς, φοβούμενοι αντεκδικήσεις για τα εγκλήματά τους, την περίοδο της Κατοχής, πέρασαν τα σύνορα με την Αλβανία. Το καθεστώς, καθώς δεν τους εμπιστευόταν ως συνεργάτες των Γερμανών, δεν τους άφησε να προωθηθούν στα ενδότερα. Μέσα στις άθλιες συνθήκες, που ζούσαν, προέκυψε επιδημία χολέρας, που εξόντωσε χιλιάδες άτομα. Αυτά στην πραγματικότητα είναι τα «θύματα» της «γενοκτονίας». 

Ένα μνημείο, βασισμένο πάνω σε ψέματα, δεν μπορεί να δημιουργήσει ιστορικό τετελεσμένο. Πότε, πού και από ποιον σφαγιάστηκαν, όπως διατείνονται, «Τσάμηδες»; 

Αντίθετα τα εγκλήματα των ίδιων στη Θεσπρωτία κατά την περίοδο της Κατοχής, αλλά και νωρίτερα,  αποτελούν ακόμη ανοιχτές πληγές. Και οι ηγέτες τους στην Αλβανία πρέπει να καταλάβουν ότι με  απροκάλυπτα εξτρεμιστικές ενέργειες δεν κερδίζουν τίποτε επί της ουσίας, πέρα από κάποιες ψήφους. 

Το μόνο, δηλαδή, που καταφέρνουν είναι να ενισχύονται στο εσωτερικό κομματικό παιχνίδι της Αλβανίας… Κάτι που φαίνεται ότι τους ενδιαφέρει… Η  «γενοκτονία» τους, για την οποία οι «Τσάμηδες» προσέφυγαν και στο Δικαστήριο της Χάγης, όπου δεν αξιολογήθηκε καν η υπόθεση, είναι μεταγενέστερη «ανακάλυψη», κυρίως μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχει, ομόφωνη απόφαση της Αλβανικής Βουλής, σύμφωνα με την οποία η 27η Ιουνίου χαρακτηρίστηκε ως «ημέρα Γενοκτονίας των Τσάμηδων».

Η αλήθεια…

Οι «Τσάμηδες» συνεργάσθηκαν με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς κατακτητές. Τον Ιούλιο του 1942,  υπό την καθοδήγηση του J. Dino, γαμπρού του τότε Αλβανού πρωθυπουργού S. Verlatsi, οι Τσάμηδες συγκρότησαν την K.S.I.L.I.A. («Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως») με 14 τάγματα, έχοντας ως κύριο στόχο τους την εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού στην περιοχή της Θεσπρωτίας, Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών το 1943, οι «Τσάμηδες» πέρασαν στο στρατόπεδο των Γερμανών.

Οργανώθηκε ένα ειδικό στρατιωτικό τμήμα των «Τσάμηδων» με γερμανικές στολές. Στη εφημερίδα των Τιράνων «Bashkimi i Kombit»  (14.3.1944) δημοσιεύθηκαν οι κοινές ενέργειες των «Τσάμηδων» με τους Ναζί το Φεβρουάριο του 1944, που είχαν ως τραγικό αποτέλεσμα την πυρπόληση 25.000 σπιτιών και τη δημιουργία 100.000 προσφύγων.  

Διέφυγαν στην Αλβανία 

Μετά την αποχώρηση των Γερμανών, οι «Τσάμηδες»  συναισθανόμενοι τις συνέπειες από την συμπεριφορά τους στη διάρκεια της Κατοχής, αναζήτησαν  προστασία στην Αλβανία. Κατηγορήθηκαν για αξιόποινες πράξεις και για συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις. Το Ειδικό Δικαστήριο Δωσίλογων των Ιωαννίνων, εξέδωσε μέχρι το 1948, χίλιες επτακόσιες  και πλέον καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος των «Τσάμηδων», με ποινή για πολλούς εξ’ αυτών το θάνατο! Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε η  απαλλοτρίωση και διανομή των περιουσιών των «Τσάμηδων», η οποία επεβλήθη από την ανάγκη εποικισμού των περιοχών, ενώ υλοποιήθηκε και η διαδικασία για την αφαίρεση της ιθαγένειας. Οι «Τσάμηδες», που δεν είχαν αναμιχθεί σε εγκλήματα, παρέμειναν στην Ελλάδα, εκχριστιανίστηκαν, αφομοιώθηκαν από το ελληνικό στοιχείο και αποδείχθηκαν φιλήσυχοι και νομοταγείς.

Επιδιώκουν να δημιουργήσουν θέμα… 

Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της Αλβανίας από τους  Χότζα και Αλία το ζήτημα των «Τσάμηδων» πέρασε ουσιαστικά στο περιθώριο. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο Χότζα τους αντιμετώπισε στην αρχή, που κατέφυγαν στην Αλβανία, με δυσπιστία και τους συμπεριφέρθηκε δυσμενώς, γιατί δεν τους εμπιστευόταν και επιδίωξή του αρχικά ήταν να επιστρέψουν στην Ελλάδα!

Θεωρήθηκαν συνεργάτες των Ιταλών και των Γερμανών και γι’ αυτό ένα μέρος τους μετακινήθηκε προς τα βόρεια της χώρας, στο Δυρράχιο, στο Φίερι και την Αυλώνα. 

Μετά από μεγάλοι διάστημα σιωπής γύρω από τους «Τσάμηδες», με την πτώση του κομμουνισμού στην Αλβανία το 1991, το ζήτημά τους επανήλθε στην επικαιρότητα και παραμένει ένα πρόβλημα,  που ανακύπτει συχνά, και το οποίο φυσικά δεν αναγνωρίζει η Ελλάδα. 

Το «Τσάμικο» αποτελεί παράμετρο του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού. Μόνιμη θέση της Ελλάδας στις αλβανικές αξιώσεις είναι ότι «θέμα Τσαμουριάς» δεν υφίσταται. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η ελληνική πλευρά δεν οφείλει να είναι σε εγρήγορση και να δίνει τις κατάλληλες απαντήσεις, όταν χρειάζεται. 

ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΟΣ