Kαιρός να σχεδιάσουμε όλοι μαζί την ανάπτυξη!..

  Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΤΑΛΛΙΩΤΑΚΗ*

● Έπρεπε να βρεθούμε σε περιόδους κρίσης, στασιμότητας  και τα ποσοστά της ανεργίας να καλπάζουν φέρνοντας την Ελλάδα στην πρώτη θεση ανάμεσα στα κράτη της Ε.Ε, για να ανοίξουμε το θέμα ανάπτυξη και να ορίσουμε τα βήματά μας ως ένα σύγχρονο κράτος που θα βλέπει το μέλλον μ’ ένα οικονομικό και κοινωνικό μακροπρόθεσμο σχέδιο που θα προσφέρει επιχειρηματικές και εξαγωγικές προοπτικές, δουλειές για τους πολίτες του, παροχές υγείας και εκπαίδευσης, υποδομές.
Από το λεξιλόγιο των προηγούμενων ετών είχαμε διαγράψει τη λέξη ανάπτυξη και οι συζητήσεις που είχαν αναπτυχθεί τόσο από τους πολιτικούς όσο και από τους πολίτες ακουμπούσαν επιδερμικά την ουσία για το πώς σχεδιάζεται η Ελλάδα του αύριο. Η Ελλάδα που προβλέπει και δίνει λύσεις στο οικονομικά της προβλήματα που στο μεταξύ μέρα με τη μέρα γιγαντώνονταν μέχρι που φτάσαμε  λίγα μετρά πριν τον γκρεμό της ατολμίας μας να σχεδιάσουμε το μέλλον μας με βάση τα προτερήματα μας, την μεθοδικότητα μας και την εργατικότητά μας και το φιλότιμο μας. Μέχρι που φτάσαμε δηλαδή  στην εποχή της κρίσης αναζητώντας τη σωτηρία μας και σχέδιο διάσωσης από τους δανειστές μας…
Θεωρούσαμε μάλλον τότε ότι η ανάπτυξη θα έρθει από μόνη της καθώς βρισκόμασταν στον αυτόματο πιλότο μιας ασύστολης σπατάλης ως κράτος και ως λαός. Μάλλον θεωρούσαμε δεδομένο ότι ήμασταν ανεπτυγμένοι και κοιτάζαμε στην κατεύθυνση της διαχείρισης  της ανάπτυξη επειδή δεν την θεωρούσαμε αναγκαία.
Έτσι αναπτύχθηκαν πολιτικές που σχετίζονταν με τη διαχείριση της ανάπτυξης. Εστιάσαμε κυρίως στις παροχές, στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου της χώρας, στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του πληθυσμού μας, στις καλύτερες εργασιακές σχέσεις κ.α. Τομείς πολύ σημαντικοί για την κοινωνία μας. Ξεχάσαμε όμως  τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την ανάπτυξη παραγωγικών διαδικασιών, τον προγραμματισμό αξιοποίησης των νέων και άλλα πολλά  που αφορούν την ανάπτυξη, εξίσου σημαντικά για την κοινωνία μας.
Ξεχάσαμε ότι η διαχείριση της ανάπτυξης δεν είναι το ίδιο σημαντική με την ανάπτυξη. Για να επιτευχθεί η ανάπτυξη θα πρέπει και  να την σχεδιάσουμε. Όλοι μαζί.
Ο κόσμος έχει πεισθεί πλέον  οτι το κράτος θα επενδύει όλο και λιγότερα, αλλά και οτι η  δουλειά για την ανάπτυξη θα πρέπει να γίνει από τους ίδιους τους  Έλληνες. Δεν περιμένει ο κόσμος μόνο τους μεγάλους επιχειρηματίες να επενδύσουν, αλλά και τους μικρούς. Και βέβαια να τονίσουμε οτι η εκβιομηχάνιση της χώρας και η ανάπτυξη μέσω βιομηχανίας είναι ένα σενάριο που έχει πάψει να ισχύει για την Ελλάδα. Οι Έλληνες διαχρονικά δηλώνουν την αντίθεσή τους με την εκβιομηχάνιση της χώρας μας, άρα δεν πρόκειται να συμμετέχουν. Στην Ελλάδα βέβαια δεν υπήρξε ποτέ ουσιαστικά βιομηχανική ανάπτυξη όσο σε άλλες χώρες. Σε πολλές περιπτώσεις δε συμφέρει όμως να αναπτυχθεί η βιομηχανία σε  χώρες αναπτυγμένες. Μυστικά τεχνογνωσίας δεν υπάρχουν πλέον στον κόσμο, θέμα κόστους είναι και δυνατότητας προώθησης των βιομηχανικών αυτών προϊόντων στη διεθνή αγορά, τομείς που υστερούμε έναντι των άλλων χωρών κατά πολύ.

* Ο Γιώργος Ματαλλιωτάκης είναι Περιφερειακός Σύμβουλος και Πολιτευτής ΝΔ Ηρακλείου.