Θετικός ο απόηχος από την ανάληψη του Υπ. Πολιτισμού από τον Κ. Τασούλα

Από έγκυρα μέσα Πανελλαδικής εμβέλειας

Θετικός ο απόηχος από την ανάληψη

του Υπ. Πολιτισμού από τον Κ. Τασούλα

«Συνειδητή και επιβεβλημένη η επιλογή του…»

• Ο απόηχος του ανασχηματισμού της Κυβέρνησης εξακολουθεί να απασχολεί τα Ελληνικά και Διεθνή Μέσα Ενημέρωσης, τα οποία αναφέρονται τόσο στους νυν, όσο και στους πρώην υπουργούς. Ένα από τα πρόσωπα που σχολιάζεται ιδιαίτερα  είναι αυτό του Γιαννιώτη Βουλευτή Κώστα Τασούλα, που ανέλαβε το νευραλγικό υπουργείο Πολιτισμού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο σύνολό τους, τα σχόλια είναι θετικά για την επιλογή του Αντώνη Σαμαρά να του αναθέσει το συγκεκριμένο Υπουργείο. Μάλιστα αυτά δεν προέρχονται μόνο από Ηπειρώτες ή Ηπειρωτικά Μέσα Ενημέρωσης, αλλά και από έγκυρα πανελλαδικής εμβέλειας και κυκλοφορίας. Ενδεικτική είναι χθεσινή ανάρτηση του «Πρώτο Θέματος» στην ηλεκτρονική του σελίδα protothema.gr, με τίτλο «Υπουργείο Πολιτισμού: Από τον κόκκινο Πάνο, στον αβερωφικό Τασούλα και την ωραία Άντζελα», το οποίο υπογράφεται από την Τίνα Μανδηλαρά. Μεταξύ άλλων αναφέρονται και τα εξής:  
***
Ίσως είναι από τις λίγες φορές που ο θώκος του Υπουργείου Πολιτισμού δε δόθηκε από σπόντα: δεν «περίσσεψε» στην τελευταία ανακατανομή και δεν αποδόθηκε σε κάποιον παραπονεμένο υποψήφιο άλλου Υπουργείου. Σε αντίθεση με τις τελευταίες επιλογές για τη θέση ενός Υπουργείου που κάποτε ο Καραμανλής είχε ευλογήσει ως το πλέον ουσιαστικό, αυτή τη φορά η ανάθεση της θέσης στον κ. Κωνσταντίνο Τασούλα ήταν συνειδητή και επιβεβλημένη. Παρά τις κακές γλώσσες που θέλουν τον νέο Υπουργό Πολιτισμού μη αρεστό σε νεοδημοκρατικούς κύκλους λόγω της παλιάς υπόθεσης των διαρροών προς τους Ανεξάρτητους Έλληνες, αυτή τη φορά η θέση του Υπουργείου Πολιτισμού ήταν επιλογή που αποδίδεται αποκλειστικά στον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Ο κ. Αντώνης Σαμαράς διατηρεί παλιά και στενή φιλία με τον κ. Τασούλα μεταξύ άλλων και των κοινών τους αναφορών. Πολλές είναι οι φορές που ο νέος Υπουργός Πολιτισμού συνευρίσκεται με τον γείτονα του στην Κηφισιά κ. Αντώνη Σαμαρά για να συζητήσουν για φλέγοντα ζητήματα, για να ανταλλάξουν θεωρητικές σκέψεις ακόμη απλώς για να μιλήσουν για τον αγαπημένο τους ποιητή Οδυσσέα Ελύτη.  
Ίσως γι’ αυτό- λόγω, δηλαδή, της μόρφωσης, του φλεγματικού χιούμορ και της ευρύτερης παιδείας που λέγεται πως χαρακτηρίζουν τον κ. Τασούλα, η επιλογή της ανάθεσης του Υπουργείου Πολιτισμού να μην ήταν αποκλειστικά πολιτική. Είχε να κάνει με την ανάγκη να υπάρξει στο Υπουργείο ένας άνθρωπος που το προφίλ του να συνάδει με την κουλτούρα και την ιδιαιτερότητα του κόσμου που το περιβάλλει αλλά και με την ίδια την αποστολή του.
Η ανάγκη προβολής της Ελλάδας μέσω του Πολιτισμού θέτει νέους άξονες, σύμφωνα με τους πρωθυπουργικούς κύκλους και η μέχρι τώρα παρουσία του κ. Πάνου Παναγιωτόπουλου φαίνεται ότι μόνο προβλήματα προξενούσε στους κύκλους του Μαξίμου…. Τα διάφορα σχόλια δεν άργησαν να φτάσουν και στον ίδιο τον κ. Σαμαρά με αποτέλεσμα η «καρατόμηση» του να αποφασιστεί πολύ καιρό πριν από τις εκλογές. Το μόνο που έμενε είναι να βρεθεί το κατάλληλο πρόσωπο: ο Τασούλας «κλείδωσε» σχεδόν την τελευταία στιγμή αφού είναι γνωστή η προηγούμενη του άρνηση να υπουργοποιηθεί (στον προηγούμενο ανασχηματισμό λέγεται πως είχε αρνηθεί τη θέση του Υπουργού Αμύνης). Εκτός από την προσωπική συμπάθεια του ίδιου του πρωθυπουργού προς τον κ. Τασούλα, οι κύκλοι του Μαξίμου αποδίδουν την υπουργοποίει του και στην πολυτασική μορφή που θέλει ο πρωθυπουργός να έχει το νέο κυβερνητικό σχήμα (ο κ. Τασούλας εκπροσωπεί τον παλιό αστικό περίγυρο Αβέρωφ).
Όσο για την απόδοση κρίσιμης θέσης στο Υπουργείο Πολιτισμού στην Άντζελα Γκερέκου -αυτή τη φορά στη θέση της Υφυπουργού- οι εξηγήσεις δεν είναι και εδώ μονοσήμαντες. Το γνώριμο περιβάλλον της Μπουμπουλίνας φαίνεται να ήταν η ιδανική επιλογή για την υποψήφια περιφερειάρχη των Ιονίων Νήσων-και κάτι που ευχαρίστησε την ίδια μετά την αδυναμία της να κερδίσει τη μάχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Από εκεί και πέρα κάποιοι μιλούν για προσωπική επιλογή του κ.Ευάγγελου Βενιζέλου ο οποίος ένιωθε να οφείλει στην Γκερέκου τον θώκο και λόγω της προηγούμενης της σύγκρουσης με το περιβάλλον Παπανδρέου.