Η Ερμηνεία Φωτιάδου και το πάθος της για προσφορά…

Τιμητική πλακέτα στην αείμνηστη Ερμηνεία Φωτιάδου για τη συμβολή της στην διάσωση και διάδοση της Ηπειρωτικής παράδοσης επιδόθηκε από την Περιφερειακή Ενότητα Ιωαννίνων στο πλαίσιο του πρόσφατου 1ου Φεστιβάλ Παραδοσιακών Χορών. Την πλακέτα παρέλαβε η κόρη της Ανδρονίκη (Άντα Φωτιάδου), η οποία συγκινημένη στην αντιφώνησή της αναφέρθηκε στη ζωή και στην πολύπλευρη κοινωνική και πολιτιστική προσφορά της μητέρας της. Λόγω του ενδιαφέροντος της ομιλίας της κ. Φωτιάδου ο «Π.Λ.» τη δημοσιεύει σήμερα αυτούσια.

***

Η Ερμηνεία Φωτιάδου, η μητέρα μου, με καταγωγή εκ μητρός από το Συρράκο, εγγονή του Κων/νου Αυδίκου, και μικρανεψιά του ευεργέτη Σπ. Μπαλτατζή, διέθετε ένα ασίγαστο πάθος για τη  ζωή. Υπηρέτησε τα κοινά και τον άνθρωπό από πολλά μετερίζια.

Αντιαλκοολικός αγώνας, (ΧΕΓΗΕ), Σώμα Ελληνίδων Οδηγών, Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, Πρόεδρος Κτηνοτρόφων, Ένωση Συγγραφέων και Δημοσιογράφων Τουρισμού (Fijet), Ηπειρωτική Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Κεντρική Επιτροπή της Ευρωπαιάδα για το Φολκόρ (Πανευρωπαϊκή Οργάνωση που ιδρύθηκε για τη Φιλία των λαών, μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο).

Τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις: Χρυσούς Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικος, το 1977 από την Αυτού Εξοχότητα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνο Τσάτσο, από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, βραβείο «Ειρήνης και Φιλίας» από το Διεθνή Οργανισμό Amicicia et Pace και το Πανεπιστήμιο Locri και άλλες διακρίσεις.

Συγγραφεύς και λαογράφος 40 βιβλίων, διοργάνωσε ημερίδες, διαλέξεις και συνέδρια που προήγαγαν τον τουρισμό στην Ήπειρο. Αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην Παράδοση. Δημιούργησε το 1968, τον 1ο Ηπειρωτικό Λαογραφικό Όμιλο «Κ. Κρυστάλλης» από το όνομα του εκ της γενέτειράς της ποιητή, με τη συμπαράσταση του συζύγου της Αθανασίου Φωτιάδη, νευρολόγου – ψυχιάτρου.

Οι δυσκολίες της εποχής ήταν πολλές, τα ταξίδια δύσκολα, υπήρχε και το οικονομικό σκέλος, αλλά ο σπόρος ρίζωσε. Πρώτα στον Όμιλο συμμετείχαν συμπατριώτες, ο Θεμιστοκλής Γείτονας, νεότατος τότε, ήταν από τους πρωτεργάτες και στενότερος συνεργάτης της. Στη συνέχεια συμμετείχαν φοιτητές, σπουδαστές, τα παιδιά του Ομίλου «Κρυστάλλης», «τα παιδιά μου», όπως έλεγε, 400 μέσα στα χρόνια, ηπειρωτόπουλα κυρίως μετέπειτα επιστήμονες, συνήθως εκπαιδευτικοί, που τους δόθηκε η ευκαιρία να ταξιδέψουν σε όλο τον πλανήτη, γνωρίζοντας τόπους και κουλτούρες, παίρνοντας γνώση και πολυπολιτισμικότητα που έφεραν στις νεότερες γενιές.

Η Ερμηνεία με τον «Κρυστάλλη» επισκέφθηκε πάμπολλες χώρες, και στις πέντε Ηπείρους, «όπου γης» σε Διεθνή Φεστιβάλ, και με την αυθεντικότητα των στολών και τη γνησιότητα των χορών, των τραγουδιών και των σκηνικών μεταλαμπάδευσε την παράδοση και την Ελλάδα, στον απόδημο Ελληνισμό και όχι μόνο, διογκώνοντας το Ηπειρωτικό «παρόν».

Συχνά έστελνε αυθεντικές στολές σε συγκροτήματα εις την «ξένην», όπως έλεγε, στο Γιοχάνεσμπουργκ, στην Τυνησία, στο Σαντιάγκο της Χιλής… κλπ. Υπήρξε επίσης δωρήτρια του Μουσείου Μπενάκη με συλλογή ηπειρωτικών αντικειμένων, που εκτίθενται στην ομώνυμη πτέρυγα.

Όμως, όπως έλεγε, σαν έδινε «ο Μάης τη δροσιά και ο Απρίλη τα λουλούδια», η τσιγγάνα ψυχή της, την έφερνε πάντα στη γενέτειρα Συρράκο, τόπο ευεργετών, πολιτικών και λογίων. Έτσι, από τις τελευταίες της πράξεις ήταν η δωρεά του αρχοντικού της στο Συρράκο, αφού το εξόπλισε και το ετοίμασε, σαν Λαογραφικό Μουσείο, στην κοινότητα «προικισμένο» με άλλο ακίνητο, για να αντιμετωπίζονται οι δαπάνες του. Έτσι, εναπόθεσε την ψυχή της στην πανάγια γη.

Επίσης, θέσπισε υποτροφία «Ε. Φωτιάδη» μαζί με την υποτροφία «Α. Φωτιάδη» για παιδιά από το Συρράκο, και τα Άνω Πεδινά, γενέτειρες εκείνης και του συζύγου της. Τότε πέρασε στον κατάλογο των ευεργετών.

Καταγόμαστε όλοι από τις ίδιες ρίζες, έχουμε τα ίδια βιώματα και τα ίδια ιδανικά. Οι μνήμες και η παράδοση οφείλουν να εμπνέουν το παρόν, ώστε να σφυρηλατείται το μέλλον.