Ένα απόγευμα με τη Μήση…

 Η Μήση, ήδη τριανταπεντάρα, ελεύθερη και καλοδιατηρημένη, πήρε από το συρτάρι της κουζίνας της δυο - τρεις σακούλες για τις ακαθαρσίες της σκυλίτσας της, τη χάιδεψε τρυφερά κάτω από το σαγόνι, της χαμογέλασε, τη φίλησε στο στόμα και της είπε επιτακτικά καθώς της πέρναγε το ροζαλί λουράκι στο λαιμό: - Βερόνικα, ήρθε η ώρα για την απογευματινή μας βόλτα. Να είσαι ένα φρόνιμο κορίτσι! Η Βερόνικα, ένα ξανθοκόκκινο καθαρόαιμο γαλλικό γκριφόν, κούνησε την ουρά της! Ο ήλιος της μεγαλούπολης ήδη είχε ακολουθήσει εδώ και ώρα την κατιούσα προς τη δύση του και τρεμόπαιζε θλιμμένα πίσω από κάτι σκόρπια λευκά συννεφάκια που είχαν ακουμπήσει τεμπέλικα πάνω στον ορίζοντα. Η Μήση, έκρυψε τα πανέμορφα καταπράσινα μάτια της πίσω από τα πανάκριβα σκουρόχρωμα Prada γυαλιά της και κατευθύνθηκαν οι δυο τους,  χαρούμενες κι ευτυχισμένες, προς το πάρκο της πλατείας «Ηρώων Πολυτεχνείου»!

Η μέρα από το πρωί, είχε φερθεί πολύ φιλικά μαζί της! Αφενός μετά από μια βδομάδα καθυστέρηση της είχε έρθει επιτέλους η περίοδος, και το σπουδαιότερο, βρήκε αμέσως θέση και έκλεισε ραντεβού στο κομμωτήριο του Άραμη για την ερχόμενη Παρασκευή. Αυτό κι αν δεν ήταν επιτυχία, αν αναλογιστεί κανείς πως για να σε δεχθεί ο Άραμις για ένα κοντό κουπ, έπρεπε να πάρεις τηλέφωνο δύο τουλάχιστον εβδομάδες νωρίτερα.   

Το μόνο που ανησυχούσε τη Μήση αυτή την περίοδο, ήταν οι συχνές ληστείες που γινόντουσαν στα σπίτια γύρω από τη γειτονιά της. 

- Αυτή η αστυνομία επιτέλους δεν κάνει τίποτε για να τους πιάσει, μουρμούρισε, καθώς στάθηκε στη ρίζα ενός δένδρου του πεζοδρομίου για να πάει η Βερόνικα προς νερού της!

Αυτές οι στάσεις της Βερόνικα στις ρίζες των δένδρων και στις κολόνες της ΔΕΗ, εκνεύριζαν αφάνταστα τη Μήση, γιατί, όπως έλεγε στις φίλες της τα βράδια που βγαίνανε στα μπαράκια για ποτό, έχανε το ρυθμό της και απορυθμιζόταν το ηλεκτρονικό ρολόι του χεριού, που μέτραγε τα βήματα και τις θερμίδες της!

-Μα που είναι ο Ζορό;  αναρωτήθηκε ανήσυχη η Μήση καθώς έφτασε στην είσοδο του πάρκου. Θα έπρεπε να είναι εδώ αυτή την ώρα! Θα τον περιμένω, έτσι κι αλλιώς δεν έχω άλλη επιλογή.

Όσο περίμενε τον Ζορό, παρατηρούσε τα ζευγάρια που μπαινόβγαιναν χεράκι -χεράκι από και προς το πάρκο! 

-Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις πλέον ποιο είναι το φύλο τους, σκέφτηκε! Ποιο ρόλο έχει ο ένας και ποιο ο άλλος μέσα σε κάθε σχέση ερωτική! Επιτέλους, γκρεμίστηκαν τα στερεότυπα και η κοινωνία μας προόδευσε! 

Η ώρα περνούσε απελπιστικά γρήγορα και ο Ζορό δεν έλεγε να σκάσει μύτη. Έβαλε το χέρι στην τσέπη της ζακέτας της για να βεβαιωθεί ότι ήταν εκεί το μάτσο με τα χαρτονομίσματα που είχε σηκώσει κάτω από το στρώμα πριν φύγει από το σπίτι!  Είχε αμελήσει την περασμένη εβδομάδα να προμηθευτεί «χόρτο» και σήμερα το είχε τόσο πολύ ανάγκη! 

Χάιδεψε τα χαρτονομίσματα με τον αντίχειρα. «Μαύρα τα παίρνει ο Ζορό το βαποράκι μου, είπε από μέσα της, μαύρα τα παίρνω κι εγώ από τους πελάτες μου! Μόνο τα κορόιδα δηλώνουν σ’ αυτή τη χώρα εισοδήματα στην εφορία! Φαντάσου να τα δήλωνα! Ούτε επίδομα για βενζίνα θα έπαιρνα για να κυκλοφοράω τσάμπα, ούτε θέρμανση θα είχα το χειμώνα, ούτε διακοπές θα έκανα με τον κοινωνικό τουρισμό στην Αίγινα και στη Λευκάδα»! 

Ένα δυνατό τράνταγμα στο λουράκι της Βερόνικα διέκοψε εκείνη τη στιγμή τις σκέψεις της. Κοίταζε γύρω. Το βαποράκι δεν είχε φανεί ακόμα! 

Και τότε πρόσεξε το καροτσάκι που το έσπρωχνε μια νεαρή γυναίκα. Κοιτούσε το μωράκι της μέσα στο καροτσάκι και έδειχνε πολύ ευτυχισμένη. Το πρόσωπό της έλαμπε! Δίπλα της περπατούσε ο άντρας της, ίδιας περίπου ηλικίας, και κρατούσε από το χέρι του ένα λιγάκι μεγαλύτερο αγόρι.

-Θεέ και κύριε! της ξέφυγε της Μήση! Πήρε στην αγκαλιά της το σκυλάκι της και έφυγε ενοχλημένη για το σπίτι.

Λίγο αργότερα ακούστηκε να λέει στο τηλέφωνο!

-Που να στα λέω Τέτη μου! Είδα στο δρόμο σήμερα εκεί που περίμενα το Ζορό, μια κακόμοιρη γυναίκα παντρεμένη! Δίπλα είχε τον άντρα της που κράταγε ένα παιδί κι αυτή να σπρώχνει η ταλαίπωρη ένα καροτσάκι μ’ ένα μωρό που όλη την ώρα έσκουζε! Κακοντυμένη, κακοχτενισμένη κυκλοφορούσε σαν ζητιάνα η δύστυχη. 

-Και το χειρότερο δεν σου το είπα φιλενάδα! Θα έχει πάνω από δυο χρόνια η καημενούλα να φτιάξει τα νύχια της. Κι αυτός ο χάχας δίπλα της την κοίταζε στα μάτια! Είναι για λύπηση ο άνθρωπος!

-Ναι, σου λέω Τέτη μου. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας!

-Σε κλείνω τώρα Τέτη, γιατί χτυπάει το κουδούνι. Θα είναι ο ντιλίβερος με το κινέζικο. Και είναι ένας παίδαρος, που να στα λέω! Σ’ αφήνω τώρα! Γεια, γεια, γεια. Πολλά φιλάκια, γεια!  

Υ.Γ.: Βασισμένο σε πραγματικό γεγονός.