Η ιστορία υπάρχει για να μας διδάσκει!..

on .

 Έχουμε γράψει πολλές φορές για τον πόλεμο στην Ουκρανία και ίσως γίναμε και βαρετοί, όμως η επανάληψη είναι «μήτηρ πάσης μαθήσεως» και κατά τον Ηράκλειτο, «Πόλεμος Πάντων Πατήρ», όταν εμείς δεν διδασκόμαστε σωστά τα ολέθρια αποτελέσματά του.

Μεγάλες καταστροφές, θάνατοι, ανάπηροι, πρόσφυγες, οικονομική και ηθική κρίση, ερείπια και χίλια δύο άλλα κακά προκαλούν οι πολεμικές συγκρούσεις, αλλά ας σταματήσω εδώ σύμφωνα με τον εκκλησιαστικό ψαλμό ρμ’ «Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου».

Ο άνθρωπος και η φύση συμβαδίζουν. Γεννιέται, μεγαλώνει, γεράζει και γυρίζει στο χώμα. «Χους εκ χοως» που έλεγαν και οι αρχαίοι. Φύση, λοιπόν, και άνθρωπος έχουν τον κύκλο τους, που είναι άλλοτε σταθερός, άλλοτε μικρός και κάποτε μεγάλος. Από αυτή, λοιπόν, τη φύση και από τα γεγονότα της ζωής μας, ας σχολιάσουμε συλλήβδην ορισμένα ζητήματα και ας εμβαθύνουμε στο νόημα της παραπάνω φράσης «Όλβιος, εστί όστις της Ιστορίας, έσχε μάθησιν», τόσο οι απλοί άνθρωποι όσο και οι ειδικοί. Εδώ ας επιτραπεί να αναφέρουμε τα εξής: Ο Οπενχάιμερ (Robert Oppenheimer) ήταν Αμερικανός φυσικός (1904-1967), ο εφευρέτης της ατομικής βόμβας (Γερμανο- Εβραίος στην καταγωγή), που έριξαν στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας και στο Ναγκασάκι όπου ισοπεδώθηκαν τα πάντα κι έφθασαν τα θύματα σε πολλές χιλιάδες. Παγκόσμια καταστροφή το 1945. Η πρώτη, λοιπόν, ατομική βόμβα στην ιστορία ήταν αυτή κι αργότερα κατασκευάστηκαν κι άλλες. Τρομερές καταστροφές…

Σε μια τιμητική εκδήλωση προς τιμήν του, λοιπόν, στην Ουάσιγκτον των ΗΠΑ, άρχισαν οι έπαινοι. Λένε, ότι αυτός ήταν σιωπηλός και δεν μιλούσε. Σε μια στιγμή είπε, όπως αναφέρουν και τα αρχεία: «Δεν είμαι χαρούμενος. Είμαι ο πιο δυστυχής των ανθρώπων, είμαι περίλυπος. Τι έφταιγαν τα αθώα μικρά παιδάκια της περιοχής που έπεσε η ατομική βόμβα, να θανατωθούν;». Αυτό όμως δεν άρεσε στους νικητές. Κατηγορήθηκε και απομακρύνθηκε από κάθε υπεύθυνη θέση.

 Πήγε διευθυντής στο Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών και Ερευνών στο Πρίνστον, να εργαστεί για την εύρεση καλών βομβών, καθώς έλεγε, για την σωτηρία των ανθρώπων. Όμως, η μεγάλη του στεναχώρια και οι ερινύες, τον ακολουθούσαν και τον τιμωρούσαν για τις αδικοπραγίες και τους θανάτους που προκάλεσε η ατομική του βόμβα, των χιλιάδων αθώων ανθρώπων και μικρών παιδιών. Δεν μπορούσε πλέον να εργαστεί και τελικά πέθανε χωρίς να βρει σωτηρία!.

Να λοιπόν γιατί πρέπει να γνωρίζουμε σωστά την Ιστορία και να είμαστε «Όλβιοι». Γιατί πρέπει να διδασκόμαστε απ’ αυτήν και τα παθήματα όσων προηγήθηκαν και να κάνουμε καλά έργα μόνο, και ειρηνικά να λύνουμε τα προβλήματά μας. Όλοι μας! Ας κάνουμε μόνο ειρήνη και ποτέ πόλεμο! 

*Ο Σωκράτης Μιχ. Οικονόμου είναι τ. Σχολικός Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής.