Επικίνδυνο να κολακεύεις το λαό!..

Οι διαδοχικές πολιτικές κρίσεις στη χώρα κάνουν τις σκέψεις του Θουκυδίδη λίαν επίκαιρες. Άλλωστε εκείνος τις προόριζε ως «Κτήμα Ες Αεί». Η χώρα έχει ανάγκη από τον ηγέτη που θα της δώσει κύρος και θα οδηγήσει στην ευημερία το λαό της.
Το πρότυπο του ηγέτη, κατά τον Θουκυδίδη, το ενσαρκώνει ο Περικλής: «…ανώτερος από όλους τους άλλους, όχι μόνο χάρη στη διορατικότητα της σκέψης του και τη δύναμη του λόγου του, αλλά και επειδή ήταν απολύτως τίμιος, αδιάφθορος και έλεγε πάντα την αλήθεια στον λαό…». Στον αντίποδα του Περικλή είναι εκείνοι που μιλούν στον Δήμο, επιζητώντας την εύνοιά του και προσπαθώντας να τον ευχαριστήσουν αντί να του δείχνουν τον δρόμο και να τον προτρέπουν να στρατευτεί για το κοινό καλό (οι δημαγωγοί).
Από την ιστορία είναι γνωστό ότι, είναι επικίνδυνο να κολακεύει κανείς τον λαό, πράγμα αντίθετο προς το δίκαιο και την ευθυκρισία, γιατί ο λαός δεν είναι από τη φύση του ικανός να κάνει τη σωστή επιλογή. Η πορεία μιας κοινωνίας εξαρτάται κυρίως από την τιμιότητα, τη διορατικότητα, την ευαισθησία, την παιδεία και τη στράτευση του ηγέτη για το γενικό καλό.
Μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν θα μας αποκαλύψει ότι ο λαός αρέσκεται στις κολακείες των δημαγωγών και μάλιστα πιο έντονα σε περιόδους δοκιμασίας του. Η επιπολαιότητα του λαού είναι δεδομένη, όπως και τα αποτελέσματά της.
Μετά από τόση ιστορία και αμέτρητα παραδείγματα για τις βλαβερές συνέπειες της έλλειψης ηθικής, τόσο από την πλευρά των ηγετών όσον και του λαού, τί προβληματισμοί έχουν αναπτυχθεί στις κοινωνίες για την επιλογή της ηγεσίας τους και τον τρόπο που αυτή θα ασκεί την εξουσία;
Στις μέρες μας κυριαρχεί ο πολιτικός θόρυβος που δημιουργεί συγχύσεις. Στην κοινωνία δεν υπάρχει αμερόληπτη δομή αξιολόγησης των πολιτικών και η δύναμη του χρήματος διαμορφώνει τη δημόσια γνώμη. Όλα στην υπηρεσία της εξουσίας… και την προστασία των ημετέρων.
Τι μπορεί ν’ αλλάξει σε μια δημοκρατική χώρα;
Οι ενέργειες, οι στάσεις, το ήθος, η παιδεία και η διορατικότητα των πολιτικών (τα δεδομένα) είναι εύκολο να καταγραφούν, όπως επίσης και η αποτελεσματικότητα όσων έχουν κυβερνήσει και οι προτάσεις όσων προσπαθούν να έρθουν στην εξουσία. Σήμερα οι έχοντες στόχο την εξουσία και οι υποστηρικτές τους προβάλλουν με κάθε μέσο ό, τι μπορεί να διαμορφώσει τη δημόσια γνώμη προς το συμφέρον τους. Μήπως, το «όλα στο άπλετο φως» μπορεί να βοηθήσει τους πολίτες να διαμορφώσουν γνώμη;
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι είμαστε πάντα στα χέρια συνανθρώπων μας, είτε για καλό είτε για κακό. Όμως, μια δημοκρατική πολιτεία έχει χρέος να υπερβεί τις αδυναμίες της, αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης, και να θεσπίσει μια «δομή λειτουργίας της δημοκρατίας» που να πληροφορεί τον πολίτη σύμφωνα με κανόνες που θα θεσπισθούν από τη «γενική βούληση», στο πνεύμα του Θουκυδίδη.
E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.