Οι κίνδυνοι από τον Πολακισμό!..

Είναι πράγματι άξιον απορίας η κοινωνία να αντιμετωπίζει τόσα σοβαρά προβλήματα και να ασχολείται με τις χυδαιότητες και τα νταϊλίκια του Πολάκη. Τα συμβάντα στη Βουλή μας έπεισαν ότι πολλοί από τους πολιτικούς μας δε βιώνουν την πραγματικότητα και δεν έχουν ούτε καν αίσθηση της πολιτικής μας ιστορίας. Ίσως να πιστεύουν ότι παραμυθιάζοντας το λαό θα έχουν εξασφαλισμένη και την προσωπική τους πολιτική επιβίωση. Νιώσαμε θλίψη και απογοήτευση, παρακολουθώντας

τη συζήτηση στη Βουλή, αφού κάποιοι της αντιπολίτευσης προτίμησαν να ασχοληθούν με κάποιον Φουρθιώτη, άγνωστο ή ξεχασμένο στους πολλούς, παρά να μιλήσουν για τα μεγάλα και πιεστικά προβλήματα του κόσμου. Δηλωτικό αυτής της επιλογής ήταν η επιμονή του Τσίπρα σε ζητήματα άνευ ουσίας και η επιδερμική αναφορά στην ακρίβεια, στα καύσιμα, στην ανεργία, στην επιδημία ή στην κακοκαιρία. Και ως επιστέγασμα αυτής της πρακτικής ξαναχτύπησε ο Πολάκης με τα γνωστά του τερτίπια, με ανδριλίκια παλαιών εποχών και με χυδαίες εκφράσεις τύπου «τσίγκινα σώβρακα». «Αιδώς Αργείοι»! Ο κόσμος αγωνιούσε να ακούσει προτάσεις θεραπευτικές των δεινών από την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και πολιτικές παρεμβάσεις από την κυβέρνηση για μείωση φόρων και κερδών. Και όμως, κάποιοι φρόντισαν να προσφέρουν θέαμα θεατρικό, αποκρουστικό και λίαν αδιάφορο για τους χειμαζομένους συμπολίτες. Γι’ αυτό μας ανάγκασαν να κλείσουμε την τηλεόραση και να αναρωτηθούμε τι επιδιώκει ο Τσίπρας και τι βολεύει την κυβέρνηση. Έτσι το επιστέγασμα της «ιερής κοινοβουλευτικής διαδικασίας» είναι να ασχολείται ο κόσμος με τους τραμπουκισμούς και με τις βεντέτες του Πολάκη και να μην βλέπει χαραμάδα φωτός για το ηλεκτροσόκ, για το πετρέλαιο, για τους θανάτους και τόσα άλλα. Φαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνιά για το μέλλον του και βάλθηκε να δημιουργεί «άρτους και θεάματα» ώστε να ξεχνάει ο κόσμος τα καταπιεστικά προβλήματα και να μην έχει απαιτήσεις από το κόμμα που θέλει να ξαναγίνει κυβέρνηση. Γι’ αυτό και αυτή η φαρσοκωμωδία της Βουλής στρέφει το ενδιαφέρον των ανυποψίαστων στα χυδαία παιχνιδίσματα του Πολάκη και όχι στα καταπιεστικά προβλήματα της πραγματικότητας. Ορισμένοι προτρέπουν να αδιαφορήσουμε παντελώς για τις πρακτικές του Πολάκη, γιατί, λένε, αυτή η συμπεριφορά προκαλεί μόνο τη θυμηδία και την απαξίωση σ’ αυτό το πρόσωπο. Και το ΚΙΝΑΛ αδιαφόρησε προκλητικά για τη χυδαιότητα του Πολάκη, υποστηρίζοντας ότι οι εμπνευστές της αποβλέπουν στην πόλωση και στον αποπροσανατολισμό του κόσμου. Προσωπικά εκτιμώ ότι όλοι πρέπει να περιφρονήσουμε αυτή την πολιτική συμπεριφορά και να απαιτήσουμε από τους πολιτικούς αρχές και συμπεριφορές που δημιουργούν συνθήκες εμπιστοσύνης στο πολιτικό μας σύστημα. Γιατί η συνέχιση τέτοιας πρακτικής μπορεί να αποπροσανατολίσει τους πολίτες από τα δεδομένα της κοινωνίας και να οδηγήσει τα κόμματα σε δρόμους δύσβατους για το πολιτικό μας σύστημα. Βεβαίως η κύρια ευθύνη ανήκει στον Τσίπρα ο οποίος είτε ανέχεται τον εκχυδαϊσμό της πολιτικής είτε τον σχεδιάζει, αφού φαίνεται απίθανο ο Πολάκης μονίμως να κινείται σε πεδία αντιδημοκρατικά. Αλλά και η κυβέρνηση οφείλει να απαξιώνει με σιωπή ή αδιαφορία αυτές τις πρακτικές του Πολάκη και να λειτουργεί πάντα όπως η δημοκρατική δεοντολογία απαιτεί. Και ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι Έλληνες δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, καταψήφισαν τον Χαρ. Τρικούπη και δύο φορές επιχείρησαν να σκοτώσουν τον Βενιζέλο. Αλλά εξίσου σημαντική είναι και η ευθύνη των συμπολιτών να γυρίζουν την πλάτη σε πρακτικές Πολάκη και να απαιτούν από το σύνολο των αντιπροσώπων μας σοβαρότητα, ήθος δημοκρατικό και διάθεση προσφοράς από κάθε μετερίζι που βρίσκονται.