Η μικροπολιτική με το διορισμό του πλήθους των αντιδημάρχων

ΔΕΝ πρόκειται για παρανομία. Ο νόμος προβλέπει το διορισμό του μέγιστου αριθμού αντιδημάρχων και αντιπεριφερειαρχών. Δεν υποχρεώνει όμως τους Δημάρχους και Περιφερειάρχες να εξαντλούν τα περιθώρια που τους δίνει. Αυτό θα ήταν εξοργιστικό και σίγουρα προκλητικό. Αλλά δε χρειάζονταν να το κάνει ο νομοθέτης. Οι Περιφερειάρχες και οι Δήμαρχοι της χώρας το έπραξαν δήθεν εν ονόματι της ομαλής λειτουργίας των Οργανισμών των οποίων προΐστανται και της εξυπηρέτησης των πολιτών. Στην

ουσία μοιράζουν εξουσία και χρήματα για λόγους που αφορούν στις ισορροπίες και στον έλεγχο των παρατάξεών τους, επικαλούμενοι το «δημόσιο συμφέρον».
ΑΥΤΟ, όμως, μαζί και η νοημοσύνη όλων των πολιτών, πλήττεται βάναυσα από τον τρόπο που χρησιμοποιούν την ευχέρεια που τους δίνει ο νόμος. Πάρτε ως παράδειγμα το Δήμο Ιωαννιτών, με τον κ. Μωυσή Ελισάφ να διορίζει δώδεκα αντιδημάρχους, εκ των οποίων οι εννιά αμειβόμενοι! Τους έδωσε και διάφορες απίθανες αρμοδιότητες -περισσότερο προς εντυπωσιασμό των δημοτών- για να καταδείξει ότι ο Δήμος εκσυγχρονίστηκε και πως με το διοικητικό σχήμα που επέλεξε θα κατακτήσει το μέλλον. Παραμύθια της Χαλιμάς. Ούτε το παρόν, ούτε πολύ περισσότερο το μέλλον αντιμετωπίζεται. Μικροπολιτικές ανάγκες εξυπηρετούνται.
ΔΕΝ μιλάμε για τα πρόσωπα, που μια χαρά άνθρωποι είναι, ίσως και με διοικητικές ικανότητες. Για τον αριθμό λέμε, όπως και για τους άλλους δώδεκα αντιπεριφερειάρχες, με τη θητεία οκτώ εξ αυτών να ανανεώνεται κάθε χρόνο από τον κ. Καχριμάνη. Κι αυτός ανακατεύει την τράπουλα με άγνωστα κριτήρια ή μάλλον όπως είχε δηλώσει κάποτε «...να αξιοποιηθούν όλοι», να πάρουν όλοι ένα μισθό, αφού κατά τ’ άλλα τους κατέστησε -άγνωστα σε πολλούς- διακοσμητικά στοιχεία. Με εξαίρεση έναν - δύο ουδείς γνωρίζει τους άλλους, αφού δεν τους αφήνει περιθώρια να δείξουν τις ικανότητές τους, ούτε φυσικά και να προβληθούν. Ο Περιφερειάρχης δεν αφήνει κανέναν να «ξεπεταχτεί», για να αιωρείται η δική του «αυθεντία».
ΒΕΒΑΙΩΣ οι προκλητικοί αριθμοί των αντιδημάρχων δεν είναι προνόμιο του Δήμου Ιωαννιτών. Οι πέριξ Δήμοι έχουν από επτά αντιδημάρχους, συνολικά δε στην Ήπειρο υπάρχουν πάνω από διακόσιοι, για να κοστίζουν ουκ ολίγα στους δημότες, που δε βλέπουν να καλυτερεύει στο ελάχιστο η ζωή τους ή έστω η εξυπηρέτησή τους. Διότι υποτίθεται για αυτό το λόγο τοποθετούνται, αλλά όπως είπαμε άλλα δυστυχώς είναι τα κριτήρια. Δε θέλουμε να προσβάλλουμε τους ορισθέντες, αλλά ας μας πει κάποιος με το χέρι στην καρδιά, τι κάνουν επτά ή οκτώ αντιδήμαρχοι σε δήμους όπως αυτοί της Ηπείρου;
ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ, διότι σε τέτοιους δήμους θα αρκούσαν το πολύ δύο, υπενθυμίζοντας ότι στο Δήμο Ιωαννιτών μέχρι και το 1998 υπήρχαν δύο αντιδήμαρχοι που όντως παρήγαγαν έργο. Αργότερα αυξήθηκαν σε τέσσερις και πέντε, για να «χαθεί η μπάλα» στη συνέχεια και η πολυάριθμη ομάδα να αποτελεί στην καλύτερη περίπτωση αντικείμενο ανεκδοτολογικών συζητήσεων. Για σκεφτείτε· με την τακτική που ακολουθείται στη χώρα μας, πόσοι αντιδήμαρχοι πρέπει να υπάρχουν στο Παρίσι, τη Ρώμη κλπ. πόλεις; Προφανώς ...εκατοντάδες, αλλά μετριούνται στα δάκτυλα της μιας χειρός και φυσικά δουλεύουν σκληρά για να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους.
ΝΑΙ, θα μας πούνε ότι ο νόμος φταίει. Μα ποιοί νομίζετε ότι νομοθέτησαν, ορίζοντας τον αριθμό των αντιδημάρχων με βάση τον αριθμό των κατοίκων; Οι βουλευτές, που κι αυτοί με τη σειρά τους με εντελώς μικροπολιτικά κριτήρια αποφάσισαν. Καθένας αν μπορούσε, για την περιοχή του θα πρότεινε ακόμη περισσότερους και μη μας πείτε ότι ως «ασφαλιστική δικλείδα» λειτούργησε ο υπουργός Εσωτερικών, γιατί θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Όλοι οι Εθνοπατέρες και Εθνομητέρες, με όποιες εξαιρέσεις για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα, σκέφτονται κατά τον ίδιο τρόπο που δεν είναι πάντοτε και ο ορθολογιστικότερος. Άλλωστε, διαχρονικά η γενικότερη πολιτική τους συμπεριφορά, επιβεβαιώνει την άποψή μας.
ΓΙΑ να μην πολυλογούμε, η απόδοση, η παραγωγή έργου και η εξυπηρέτηση των πολιτών δεν εξαρτάται από τον αριθμό, αλλά από τη θέληση για ανιδιοτελή προσφορά, την οποία άλλωστε επικαλούνται όλοι όσοι αναμιγνύονται με τα κοινά και σχεδόν όλοι έχουν μεταβληθεί σε μισθοδοτούμενους από το Δήμο, τους πολίτες δηλαδή. Να θυμίσουμε ότι την κακή αρχή έκανε ο πρώην δήμαρχος κ. Θωμάς Μπέγκας, με τον κ. Ελισάφ να τον επικρίνει δριμύτατα και αφ’ ότου έγινε δήμαρχος γενίκευσε τη μισθοδοσία στους συνεργάτες του - δημοτικούς συμβούλους και κάποιους ευνοούμενους, ειδικούς και τεχνικούς συμβούλους. Και με την ευκαιρία: ας στείλει ο κ. Ελισάφ τέσσερις εκ των αντιδημάρχων να κατοικοεδρεύουν στις έδρες των πρώην Δήμων και να εξυπηρετούν τους πολίτες. Κτίρια και γραφεία υπάρχουν, ας δικαιολογήσουν τουλάχιστον το μισθό τους.