Δώρα και επιδόματα γιατί να μην ενσωματωθούν στο βασικό μισθό;

on .

 Καθημερινό θέμα στις ειδήσεις η επιστροφή του δώρου των εργαζομένων σε κάποιους «επιχειρηματίες» ανά την Ελλάδα. Πιασάρικο και λαϊκίστικο θέμα που «πουλάει» τηλεθέαση και είναι όλοι... ευχαριστημένοι, (τηλεθεατές και... λαγωνικά του ρεπορτάζ), εκτός από την κοινή λογική, τη σοβαρότητα και την υπεύθυνη διαχείριση εργασιακών και κοινωνικών θεμάτων.
Αλήθεια, δόθηκε ποτέ μία πειστική απάντηση για ποιο λόγο παραμένει, σε παγκόσμια πρωτοτυπία, η καταβολή δώρων και επιδομάτων στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, όταν έχει καταργηθεί στους εργαζόμενους και συνταξιούχους του δημοσίου, αλλά και τους συνταξιούχους του ιδιωτικού τομέα;
Είναι υπέρ ή κατά του εργαζόμενου η διάταξη αυτή;
Ένα ποσοστό των εργαζομένων δεν το λαμβάνει ποτέ, ένα άλλο ποσοστό αναγκάζεται να το επιστρέψει (για να δίνει θέμα στα ευαίσθητα δελτία ειδήσεων) και υπάρχει και ένα ποσοστό ευσυνείδητων επιχειρηματιών που το καταβάλουν κανονικά.
(Με υπερηφάνεια δηλώνω ότι οι επιχειρήσεις μου που διαθέτουν 120 εργαζόμενους καταβάλλουν κανονικά και πριν την ώρα τους όλα αυτά τα επιδόματα).
Ο εργαζόμενος λοιπόν, για χάρη του οποίου υποτίθεται ότι ισχύουν όλα αυτά, τέσσερις φορές το χρόνο θα πρέπει να μπαίνει στη διαδικασία να αγωνιά αν και πότε θα του καταβληθεί το δώρο Χριστουγέννων, το δώρο Πάσχα το επίδομα αδείας και η άδεια του! Αυτές οι λαϊκίστικες παροχές δώρων και επιδομάτων αντιστοιχούν στο 18% του ετήσιου εισοδήματος του εργαζόμενου.
Αν λοιπόν καταργούνταν (σε ένα σοβαρό κράτος, όπως όλα τα υπόλοιπα στον πλανήτη εκτός από την Ελλάδα) και αυξάνονταν ο βασικός μισθός κατά 18% ενσωματώνοντας όλα αυτά τα δώρα και επιδόματα στο βασικό μισθό, τότε:
✓Οι εργαζόμενοι δεν θα έχαναν ούτε ένα ευρώ από το ετήσιο εισόδημά τους.
✓Οι εργαζόμενοι δεν θα αγωνιούσαν τέσσερις φορές το χρόνο αν και πότε θα καταβληθούν αυτές οι έξτρα παροχές και κάποιοι από αυτούς, αρκετοί, δεν θα έμπαιναν στη διαδικασία να το επιστρέψουν ή να τρέχουν στον επόπτη εργασίας και στα δικαστήρια να το διεκδικήσουν.
✓ Οι εργαζόμενοι θα είχαν σταθερό εισόδημα και τους 12 μήνες του χρόνου που θα τους έδινε το δικαίωμα να προγραμματίζουν την οικονομική ζωή τους καλύτερα, γιατί όλοι μας είμαστε επιρρεπείς να ξοδεύουμε με λιγότερη σκέψη κάποια έκτακτα χρήματα που λαμβάνουμε.
✓Οι κακοί επιχειρηματίες δεν θα είχαν πια… το μέλι στο δάχτυλο υποκύπτοντας στον πειρασμό είτε να μην το καταβάλλουν καθόλου, είτε να το ζητάνε πίσω με διάφορους τρόπους.
✓Οι καλοί επιχειρηματίες θα μπορούσαν να προγραμματίζουν καλύτερα το μισθολογικό κόστος που θα ήταν ισομερώς κατανεμημένο στους 12 μήνες, χωρίς να ζορίζονται κάποιους μήνες του χρόνου, γιατί στις εποχές που ζούμε με τις τόσες δυσκολίες ελάχιστοι επιχειρηματίες κάνουν το κουμάντο τους, αποταμιεύοντας κάθε μήνα, για να πληρώσουν αυτά τα δώρα όταν πρέπει.
✓Τα δικαστήρια θα απαλλάσσονταν από χιλιάδες περιπτώσεις αγωγών μη καταβολής τέτοιων δώρων και επιδομάτων.
✓Οι υπηρεσίες εποπτείας εργασίας θα είχαν χρόνο περισσότερο να ασχολούνται με πιο ουσιαστικά πράγματα ελέγχου εργασιακών συνθηκών, αντί να ασχολούνται με την καταβολή ή μη έγκαιρα των δώρων και των επιδομάτων.
Οι μόνοι δυσαρεστημένοι από μία τέτοια εξέλιξη κατάργησης δώρων και επιδομάτων, θα ήταν τα κανάλια που θα στερούνταν πιπεράτα θέματα ειδήσεων και οι δικηγόροι που θα έχαναν το κατιτίς τους, υποστηρίζοντας τις αγωγές των εργαζομένων.
Υπάρχει κοινός νους που να υποστηρίζει ότι πρέπει να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση που είναι σε βάρος των εργαζομένων, σε βάρος των επιχειρήσεων, σε βάρος των υπηρεσιών;
Οι ιθύνοντες του Υπουργείου Εργασίας και οι εργατοπατέρες των συνδικάτων δεν διαθέτουν κοινή λογική, Ή εξυπηρετούν κάποια συμφέροντα που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε εμείς οι κοινοί θνητοί;