Τι σκοπεύουν τα Σκόπια;

 Η «Συμφωνία των Πρεσπών» από την προηγούμενη κυβέρνηση από την ημέρα της υπογραφής της προκαλεί προβλήματα και προβληματισμούς στο εσωτερικό της χώρας.

Kαι αυτό συμβαίνει επειδή η πλειοψηφία των πολιτών και των πολιτικών δυνάμεων δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν την «προθυμία» της τότε κυβέρνησης να εξυπηρετήσει την απαίτηση των ισχυρών και να υποχωρήσει στα εθνικά μας συμφέροντα και στις επιταγές της ιστορίας.
Και πράγματι, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συμβιβάστηκε, αφού η Ελλάδα αναγνώρισε σε κείμενο διεθνές και μακεδονική εθνότητα και μακεδονική γλώσσα! Γι’ αυτό σήμερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι δεν είχαμε λόγο εμείς να συμβιβαστούμε κι ας έβρισκαν τα Σκόπια το όνομά τους και την ταυτότητα με προσφυγή σε ανώτερα διεθνή όργανα.

Τα δεδομένα αυτής της συμφωνίας έχουν γράψει μια σελίδα που αμφισβητεί ιστορία αιώνων και προκαλεί διαρκώς τις παγιωμένες αντιλήψεις των Ελλήνων περί Μακεδονίας, καθότι τα scripta μένουν.
Και τούτες τις μέρες ως Έλληνες βλέπουμε να εξελίσσεται το παράδοξο, ενώ η ελληνική κυβέρνηση παραχάραξε την ιστορία για να βοηθήσει τους γείτονες, οι Σκοπιανοί επιμένουν σε εθνικιστικές επιδιώξεις και αρνούνται να εφαρμόσουν τη Συμφωνία η οποία αντικειμενικά βλάπτει τα συμφέροντά μας.
Έτσι είδαμε πρόσφατα μεγάλη πολιτική κρίση στους γείτονες, καθώς ο Ζάεφ υπέστη πολιτική ήττα στις αυτοδιοικητικές εκλογές και παραμένει πρωθυπουργός υπό προθεσμία. Και η Αντιπολίτευση κατά τρόπο προκλητικό και δογματικό απορρίπτει «τη Συμφωνία των Πρεσπών» και δεσμεύεται ότι αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση της χώρας θα χρησιμοποιήσει το όνομα «Μακεδονία» και δεν θα εφαρμόζει τις προβλεπόμενες υποχρεώσεις.
Μπροστά λοιπόν, σ’ αυτές τις πιθανές εξελίξεις η Ελλάδα θα βρεθεί σε μια κατάσταση που αντικειμενικά θα απειλεί και θα αμφισβητεί τα εθνικά και ιστορικά μας δικαιώματα. Πρόκειται για ένα πρόβλημα παράδοξο και απρόσμενο. Είναι φανερό ότι πίσω από την αδιαλλαξία και τον παραλογισμό των Σκοπίων κρύβονται δυνάμεις που σκοπεύουν μόνιμα την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πιο συγκεκριμένα, είναι προφανές ότι η Τουρκία διαδραματίζει σοβαρό ρόλο και παρεμβαίνει στο παρασκήνιο, επειδή θέλει να κρατάει ζωντανό το σχέδιό της για το οθωμανικό τόξο στα Βαλκάνια. Στην ίδια λογική κινείται και η Αλβανία, αφού ο Ράμα ως ο πιο υποταχτικός υπηρέτης του Ερντογάν φαντασιώνεται και το όνειρο «της Μεγάλης Αλβανίας». Επίσης να μην ξεχνάμε και την επιρροή της Ρωσίας στα Σκόπια, μια και μόνιμα επιδίωκε να μην ενταχθούν τα Βαλκάνια στην Ευρώπη.
Μ΄ αυτά τα δεδομένα η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη όχι μόνο με την Ανατολή αλλά και με τον Ράμα. Σ’ αυτό το πρόβλημα μπορούμε να στηριζόμαστε στην επίκληση του διεθνούς δικαίου και των κανόνων που ρυθμίζουν τις σχέσεις των κρατών. Οι όποιες διακρατικές συμφωνίες υπογράφονται, εφαρμόζονται υποχρεωτικά με ευθύνη του ΟΗΕ και του Δικαστηρίου της Χάγης. Αυτό ισχύει και εφαρμόζεται σ’ ολόκληρο τον κόσμο ύστερα από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και έτσι εξασφαλίζεται η παγκόσμια ειρήνη.
Επομένως και τα Σκόπια δεν μπορούν να αρνηθούν την εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών, αν κυριαρχήσουν οι εθνικιστές και οι ανιστόρητοι της εκεί Αντιπολίτευσης. Γι’ αυτό και η χώρα μας πρέπει να απαιτεί από τον Ο.Η.Ε. πρώτα και ύστερα από το ΝΑΤΟ, την Αμερική και την Ευρώπη τη συμμόρφωση των εμπλεκομένων με τις προβλέψεις της Συμφωνίας.
Άλλωστε η Γερμανία και η Αμερική είχαν επιβάλει στον Τσίπρα και στον Κοτζιά να υπογράψουν αυτό το κείμενο, το οποίο εξυπηρετεί κυρίως τα συμφέροντα αυτών και ύστερα των Σκοπίων. Άρα, αφού αυτοί επέβαλαν τους όρους, τώρα έχουν και την υποχρέωση να συμμορφώσουν τους εθνικιστές των Σκοπίων και να ξεκαθαρίσουν τους πραγματικούς σκοπούς τους.
Όσο για τους Έλληνες, δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους που μας υποχρεώνουν να σεβαστούμε την υπογραφή μιας κυβέρνησης, έστω κι αν σε πολλές περιπτώσεις παραβιάζεται η ιστορική αλήθεια και ζημιώνονται τα εθνικά μας συμφέροντα.