Οι κρίσεις αποκαλύπτουν!

Η επιδημία γέννησε την αβεβαιότητα που, δυστυχώς, θα διαρκέσει πολύ. Η βιολογική επιστήμη και η ιατρική τέχνη, παρά το βαρύ οπλοστάσιο των φαρμάκων και εμβολίων, βρέθηκε άοπλη μπροστά στον θανατηφόρο ιό.
Στο περιβάλλον της σιωπής και του ρευστού φόβου οι άνθρωποι άρχισαν να προτιμούν το ουσιαστικό από το άχρηστο, το διαρκές από το μιας χρήσης. Οι πολλαπλές μορφές αλληλεγγύης που έκαναν την εμφάνισή τους αποκάλυψαν την έλλειψή τους στον καιρό της «κανονικότητας». Ο εγκλεισμός αποκάλυψε την κοινωνική σημασία επαγγελμάτων (π.χ. e-food), αλλά και την ανάγκη των επιζώντων να επικοινωνήσουν με τον πόνο τους όπως επίσης και το δράμα των φτωχών και μοναχικών ανθρώπων.
Η σημερινή κρίση, κάθε κρίση, πυροδοτεί δύο αντιφατικές διαδικασίες. Η πρώτη διεγείρει τη φαντασία και δημιουργικότητα προς την κατεύθυνση αναζήτησης νέων λύσεων στα προβλήματα της κοινωνίας και η δεύτερη στην αναζήτηση τρόπου επιστροφής στη «σταθερότητα» του παρελθόντος. Εκτός όμως αυτών η αγωνία που αυτή προκαλεί δεν παύει να οδηγεί και στην αναζήτηση του ενόχου…
Ένας παράγοντας που συνέβαλε στη βίαιη κρίση της πανδημίας είναι και η παγκοσμιοποίηση. Ο λόγος είναι προφανής, η παγκοσμιοποίηση επηρεάζει τις επιδημίες και ευνοεί τη διάδοση των ιών, γιατί οι άνθρωποι μετακινούνται και μαζί τους και οι ιοί. Εκτός της κινητικότητας, η παγκοσμιοποίηση έχει δημιουργήσει μια γενική αλληλεξάρτηση η οποία με την κρίση καταρρέει, αφήνοντας τα έθνη και τους λαούς με ακρωτηριασμένη οικονομία.
Μαζί με την κρίση λόγω του ιού έκαναν την εμφάνισή τους και οι φυσικές καταστροφές. Το γεγονός αυτό οφείλεται στην προσπάθεια του ανθρώπου να καταστεί «κύριος και κάτοχος της φύσης». Αλλά, όσο γινόμαστε κυρίαρχοι της βιόσφαιρας τόσο εξαρτιόμαστε απ’ αυτή, όσο περισσότερο την υποβαθμίζουμε τόσο περισσότερο υποβαθμίζουμε τη ζωή μας.
Οι πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές ελλείψεις που αποκάλυψε η πανδημία, καθώς και οι κίνδυνοι της οπισθοδρόμησης που ενισχύει, καθιστούν απολύτως αναγκαίο να χαράξουμε ένα νέο δρόμο. Είναι επιτακτική ανάγκη από την κρίση να αναδειχτούν ηγεσίες που θα φέρουν στο φως καινοτόμες ιδέες ικανές να ανατρέψουν τη φαύλη κανονικότητα.
Η κρίση είναι η ευκαιρία μετάβασης σε μια κανονικότητα που δεν θα μας αποστερεί το δικαίωμα να θέτουμε τα ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που απορρέουν από τη σκέψη μας.