Για ένα πολιτισμένο και αποτελεσματικό σχολείο...

Ιδιαίτερο βάρος στους τομείς της καινοτομίας και της δημιουργικότητας που σε συνδυασμό με άλλες καίριες εκπαιδευτικές παραμέτρους θα οδηγήσουν σε ένα σχολείο πολιτισμένο και αποτελεσματικό έριξε ο Ελευθέριος Γείτονας, ο Ηπειρώτης Σχολάρχης των ομώνυμων Εκπαιδευτηρίων στη Βάρη Αττικής υποδεχόμενος, κατά το άνοιγμα του νέου σχολικού έτους, τους εκπαιδευτικούς του.

Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ομιλία του κ. Γείτονα, την οποία κοινοποίησε στον «Π.Λ.»: Στην Εκπαιδευτική μου διαδρομή με βασάνιζε πάντα ένα καίριο ερώτημα: «Ο δάσκαλος πρέπει να είναι φορτωμένος με γνώσεις και με μεταπτυχιακούς τίτλους ή άνθρωπος με Α κεφαλαίο;»

Στην αναζήτηση λύσης του προβληματισμού αυτού, με προσγείωσε μια επιγραμματική φράση ενός γονέα «Σας θυμίζουμε ότι στα παιδιά δεν διδάσκουμε αυτό που θέλουμε. Δεν διδάσκουμε αυτό που ξέρουμε. Διδάσκουμε αυτό που είμαστε».
Από τότε μπήκα σε μια βασανιστική, αλλά γόνιμη και εξελεκτική διαδικασία στην οποία κυριαρχούσε ένα θεμελιώδες ερώτημα. Πώς αντιλαμβάνομαι και ορίζω εγώ τον εαυτό μου και πως οι άλλοι αντιλαμβάνονται εμένα.
Η διαδικασία αυτή ανέβαζε οπωσδήποτε τον δείκτη αυτογνωσίας μου και μου χάριζε λυτρωτικές μεθόδους για να αρέσω ισορροπημένα στους άλλους και σε εμένα.
Οι ώρες που περνά σήμερα η χώρα μας, η Ευρώπη και ο κόσμος ολόκληρος είναι πάρα πολύ δύσκολες. Για αυτό θα προχωρήσω στην προβολή των λόγων που υπαγορεύουν τα σημεία των καιρών για την αλλαγή κριτηρίων της ποιοτικής αξιολόγησης.
Κι αρχίζω με την καινοτομία και τη δημιουργικότητα. Αυτοί είναι δύο βασικοί τομείς που πρέπει να αναπτύξουμε. Το καλύτερο μέσο για την καινοτομία και δημιουργικότητα είναι η αξιοποίηση του χρόνου, η συνεργασία μεταξύ μας, η ανταλλαγή απόψεων, η μετάγγιση ιδεών. (Δεν μιλάω μόνο με τους ανθρώπους του κλάδου μου, αλλά με τους συνεργάτες όλων των κλάδων και όλων των επιπέδων). Μπορεί ως φιλόλογος να έχω μια καλή ιδέα για τη Βιολογία. Βρίσκω τον αρμόδιο συντονιστή και τη συζητώ μαζί του.
Να ξανασυζητηθεί το Εγκόλπιον Αγωγής από την πρώτη εβδομάδα, όχι σαν στρατιωτικός κανονισμός, αλλά σαν υποχρέωση ηθική για ένα πολιτισμένο και αποτελεσματικό Σχολείο. Σαν υποχρέωση για μια κοινωνία αλληλοσεβασμού και αλληλεγγύης. Μια τέτοια κοινωνία εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις για αγωγή σώματος, ψυχής και πνεύματος.
Σε μια τέτοια κοινωνία όπου η ανθρωπιά θα βασιλεύει και ο καθημερινός κάματος θα μεταλλάσσεται σε προσωπική ευχαρίστηση και αίσθηση προσφοράς. Μιας προσφοράς που καταξιώνει το μαθητή και αναδεικνύει τον παιδαγωγό.
.......
Ταλαντούχος είναι ο εκπαιδευτικός ο οποίος έχει εγκαταστήσει και επικυρώσει μέσα του μεθόδους συνεργασίας και τρόπους ανάλυσης των διαφωνιών για να βρεθεί ο δείκτης επαλληλίας σε περίπτωση διαφορετικών απόψεων.
Κανένας δεν μπορεί μόνος του. Αυτό μας το μαθαίνει και η ζωή. Χρειάζεται να έχουμε βαθιά συναίσθηση αυτού που καλούμαστε να κάνουμε, όταν οι ίδιοι είμαστε αποφασισμένοι να προσφέρουμε.
Ας ανοιχτούμε λοιπόν σε όλα τα ρεύματα που διακονούν και αναδεικνύουν την αριστεία και ας ενσωματώσουμε στα προγράμματά μας νέες ιδέες χωρίς να αλλοιώσουμε ή να διαγράψουμε τα δικά μας χρώματα. Η εκπαίδευση απαιτεί νέα σχήματα και άλλη δυναμική, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις εξελίξεις.
Με τη συνεργασία μας και τη βαθιά πίστη ότι μπορούμε να υπηρετήσουμε την καινοτομία και τη δημιουργικότητα, θα μπορέσουμε να εντοπίσουμε τα διαφεύγοντα αποθέματα ευφυίας τόσο στο χώρο των μαθητών μας, όσο και στο χώρο των εκπαιδευτικών.
........
Το κλειδί της επιτυχίας σε μια προσπάθεια συλλογική, όπως είναι η λειτουργία ενός καινοτόμου Σχολείου είναι να κατανοούμε και να αναλύουμε τις προθέσεις των συνεργατών μας και των μαθητών μας.
Με ορθολογική σκέψη και με ανταπόκριση στα σύγχρονα πορίσματα της παιδαγωγικής επιστήμης, που είναι η επιστήμη του ανθρώπου, θα μπορέσουμε να φτάσουμε στα υψηλότερα σημεία της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της οικονομικής ανεξαρτησίας. Μ’ αυτές τις συνθήκες θα αναδειχθούμε σ’ ένα μικρό καινοτόμο κέντρο, θα προσελκύσουμε μαθητές και θα αυξήσουμε τις οικονομικές μας απολαβές.
Και αναφέρομαι στη στάση του καθενός μας μέσα στο Σχολείο, γιατί πιστεύω ότι από τα βάθη της ύπαρξης όλων των εκπαιδευτικών αναβλύζει μια αγωνιώδης, μια θερμή και σεμνή δέηση: Να υφάνουμε όλοι μαζί τον ιστό και το περιβάλλον στοχασμού και οραματισμού για το σχεδιασμό προγραμμάτων εκπαιδευτικών, που θα μας λυτρώσουν και θα μας αναδείξουν στην πρωτοπορία της Ευρωπαϊκής εκπαίδευσης.
Να σχεδιάσουμε προγράμματα με αύρα καινοτομίας και άρωμα αριστείας. Και μ’ όλα αυτά τα όνειρα και τους στοχασμούς μας θα οικοδομηθεί ο πύργος της καινοτομίας, το λιμάνι που με ασφάλεια θα αγκυροβολούν τα δικά μας όνειρα και οι δικές μας παιδαγωγικές φιλοδοξίες.
........
Η καινοτόμος παιδαγωγική πνοή, όταν πυρωθεί από την μοναδική μας συλλογικότητα και συνεργασία θα περιφρουρήσει την εκπαιδευτική μας ακτινοβολία και ως φάρος τηλαυγής θα φωτίζει τους γονείς να μας εμπιστεύονται τα παιδιά τους.
Μιλήστε λοιπόν μεταξύ σας, στοχαστείτε, ανταλλάξτε ιδέες, σχεδιάστε προγράμματα. Ενώστε τις σκέψεις σας, ποτίστε τα όνειρά σας με τη δροσιά των ονείρων και των στοχασμών των συνεργατών σας, όχι μόνο του κλάδου σας, αλλά όλων των επιστημονικών πεδίων. Οι νέες ιδέες έρχονται σαν απρόσκλητοι επισκέπτες. Ανοίξτε την πόρτα του μυαλού σας και της ψυχής σας και συνομιλήστε μαζί τους.
Η γνώση της παιδαγωγικής και η κατανόηση ότι πρέπει κανείς να χτίσει πάνω σε ό,τι έχει εφαρμόσει και έχει αποδειχθεί επιτυχημένο είναι μια αναγκαία συνθήκη η οποία μπορεί να μας ανεβάσει ψηλότερα.