Ο τελευταίος βάρδος...

Έφυγε χτες και ο τελευταίος βάρδος της χώρας και του λαού μας, μετά τους μεγάλους μας ποιητές, Σεφέρη, Ελύτη, Σικελιανό και τον μεγάλο, αδικημένο, Ν. Καζαντζάκη, ο Μίκης Θεοδωράκης. Ο άνθρωπος που μετέφερε μέσα από τη μουσική του, την αδούλωτη ψυχή όλα τα υψηλά και ωραία ιδεώδη της φυλής, που χάρισαν στον Έλληνα ο Θεός και οι πρόγονοί του, μέσ’ απ’ την ιστορική του διαδρομή. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο και κάθε Έλληνας θεωρούσε τον Θεοδωράκη δικό του εκφραστή. Γι’ αυτό ο Μίκης ήταν καθολικός. Ανήκε σε όλους μας και στον καθ’ έναν χωριστά. Νοιώθαμε και νοιώθουμε πάντα, ότι η μουσική και τα τραγούδια του, ΔΕΝ βγαίνουν από τα χείλη μας, αλλά από την καρδιά μας και μας εμπνέουν και μας ηρωοποιούν και μας δίνουν δύναμη κι ελπίδα και πίστη στη ζωή μας που αξίζει να τη ζούμε σαν άνθρωποι με ιδεώδη και ιδανικά, με ανθρωπιά, ευγένεια και πολιτισμό.
Και όλα αυτά στα οποία πίστευε ο σπουδαίος αυτός Έλληνας και προικισμένος μουσικός τα οποία και έκανε πρώτα πράξη ζωής και ύστερα έργο με τη μουσική του, μας τα έδωσε και τα άφησε παρακαταθήκη μας, πολύτιμη, ίσως και για πολλές ακόμα γενιές. Ας είναι αιώνια η μνήμη του και μόνιμη η θέση του, στο πάνθεο της φυλής μας.