Η επιστροφή…

Κάποια στιγμή οι νέοι «εγκαταλείπουν το πατρικό τους σπίτι, αναζητώντας την ανεξαρτησία τους και την ελευθερία τους… Θεμιτό, από κάθε άποψη! Στην Ευρώπη αυτό γίνεται πιο νωρίς, ξεκινώντας από τα 20 χρόνια και μέχρι τα 25, έχουν… γίνει καπνός!

Στην Ελλάδα, η… αποχώρηση γίνεται… στα 30 γεμάτα! (Θέλουν να δουλέψουν, να ερωτευτούν, να… νοικοκυρευτούν!). Οι μεγαλύτερες ηλικίες καταγράφονται στα Βαλκάνια! (Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε – γέλασε!). Ενώ στη Βόρεια Ευρώπη την… κοπανάνε νωρίτερα! Και δικαιολογημένα… Γιατί: Εργάζονται γρηγορότερα, αμείβονται… περισσότερα και η «οικογενειακή συνοχή» δεν βρίσκεται σε επίπεδα… ανώτερα! Ενώ στα Βαλκάνια οι δεσμοί είναι διαφορετικοί! Ειδικότερα στην Ελλάδα, οι νέοι… πανηγυρίζουν όταν βρουν δουλειά… μακράς διάρκειας, έστω και μεσαίας… οικονομικής επάρκειας! (Είναι το διαβατήριο να ζήσουν ανεξάρτητοι!). Αλλά και άλλους, με πλούσιο βιογραφικό, η αγορά τους ισοπεδώνει κοιτώντας μόνο… την πάρτη της! Και έτσι, οι νέοι που «δεν τα βγάζουν πέρα» επιστρέφουν στο πατρικό τους σπίτι για να γλιτώσουν κάποια έξοδα! Οι νέοι μας, μπαλάκι του πινγκ – πονγκ στην αγορά εργασίας! Αλλά ποια κυβέρνηση στην Ελλάδα «κοίταξε στα μάτια» τη νεολαία, της άνοιξε δρόμους δημιουργίας και την έβαλε «συνοδηγό» στο τιμόνι της χώρας, για να την πάνε μπροστά! Και έτσι έχουμε την «επιστροφή» στο σπίτι των γονέων, στο μικρό δωμάτιο, που διάβαζε μικρός και έχτιζε τα όνειρά του! Η μάνα που του είχε… μεγάλη αδυναμία, τον καλοδέχεται! Όταν έφυγε… δύο τετράγωνα πιο κάτω, κόντευε να σκάσει… Ο πατέρας, έδειχνε προβληματισμένος! Παρ’ όλα αυτά, τον δέχτηκαν, όχι βέβαια σαν… τον άσωτο υιό, αλλά δυστυχώς σαν… τον άνεργο υιό! Πολιτικοί, σαν πολλά «διαβατήρια» βγάλατε στους νέους μέχρι τώρα! Κρατήστε τουλάχιστον τους υπόλοιπους στην Ελλάδα, με σωστές πολιτικές!

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.