Πάμε Βουκουρέστι…

Δεν χρειαζόταν τα στοιχεία της Eurostat, για να μάθουμε πως οι Έλληνες πληρώνουν ακριβά το ψωμί, σε σχέση με τους άλλους Ευρωπαίους! (Και νάταν μόνο το ψωμί ακριβό στην Ελλάδα…). Η τιμή του ψωμιού στη χώρα μας είναι πάνω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο! (Σε αντίθεση με τους μισθούς, που είναι… «βυθισμένοι» και οι Έλληνες δίνουν καθημερινά… μπαράζ επιβίωσης!). Βέβαια, για να τα λέμε όλα, την πρωτιά στο ακριβό ψωμί την έχει η Δανία! (Αλλά αυτοί μπορούν να φάνε… και παντεσπάνι!). Και το φτηνότερο ψωμί είναι στη Ρουμανία! (Δεν συμφέρει τον Έλληνα να… πάει Βουκουρέστι, για τον επιούσιο!). Δυστυχώς, το θέμα των τιμών στην Ελλάδα είναι πολύπλοκο! Εκείνη η… ιστορική φράση: Άλλη τιμή στο χωράφι, άλλη στο ράφι, είναι η τρανή απόδειξη της στρέβλωσης της ελληνικής αγοράς! Πάντα είναι αυτοί οι μεσάζοντες, που κάνουν τη ζημιά! Ένα «παράσιτο» ανάμεσα στον παραγωγό και στον καταναλωτή, που δυστυχώς… τριπλασιάζει την τιμή! Αλλά μήπως και το ίδιο το κράτος δεν ανάβει φωτιές, με τις… άδικες πολιτικές; Στη φορολογία, για παράδειγμα, βλέπει μόνο αριθμούς και όχι ανθρώπους! Έτσι, ένας εργαζόμενος ή συνταξιούχος των 400 ευρώ, που νοικιάζει ένα διαμέρισμα για να συμπληρώσει το εισόδημα και να ζήσει με σχετική αξιοπρέπεια, το κράτος τον φορολογεί με 15%. (Του αφαιρεί δηλαδή 2-3 ενοίκια!). Την ίδια όμως ώρα, με 15% φορολογεί έναν πάμπλουτο, που έχει 100 ακίνητα! (Μη τρομάζετε. Στο πόθεν έσχες των πολιτικών, υπάρχουν κάποιοι… και με 200!). Αυτή την αδικία κανένας υπουργός δεν την είδε; Ε, με τέτοιες πολιτικές, πώς να μην πει ο φτωχός Έλληνας, το ψωμί – ψωμάκι…

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.