Οι ευθύνες για την κατάσταση στη χώρα

Ας λέει η εκάστοτε αντιπολίτευση ότι θέλει, ας γράφουν οι δημοσιογραφούντες ότι θέλουν, ας επισημαίνουν τυχόν λάθη και παραλείψεις της εξουσίας, η δεδομένη πλειοψηφία στη Βουλή κάνει ότι θέλει, χωρίς να λαμβάνει κανένα υπόψη! Έτσι εξηγούνται όλα.

Από πού να ξεκινήσει κανείς;

Από το ότι ο πρωθυπουργός δηλώνει στους ξένους ότι είναι προβλέψιμος και δεδομένος;

Έτσι αγωνίζεται κανείς για τα εθνικά δίκαια; Για την ανισορροπία προεκλογικών λόγων και μετεκλογικών πράξεων. Για την παράνομη μετανάστευση, για την οποία και η σημερινή και η προηγούμενη κυβέρνηση δεν έκαναν και δεν κάνουν οτιδήποτε άλλο παρά να συμπράττουν, είτε από εθνομηδενιστικές ιδεοληψίες είτε από ανικανότητα είτε ως εντολοδόχοι ξένων δυνάμεων, με τη νέο-οθωμανική Τουρκία στον υβριδικό πόλεμο εναντίον της χώρας μας, μετατρέποντάς την σταδιακά σε ισλαμοκρατούμενη και συνεπώς ελεγχόμενη από τους κυβερνώντες στην Άγκυρα;

Για την αδυναμία χάραξης μιας αξιοπρεπούς εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής που θα εξασφαλίσει την εθνική κυριαρχία και την ασφάλεια της χώρας; Για την προδοσία της Μακεδονίας με τη συμφωνία των Πρεσπών και την παραχώρηση στους Σλαβομακεδόνες της Μακεδονικής ταυτότητας και της Μακεδονικής γλώσσας, στους σφετεριστές της πολιτιστικής και πολιτικής κληρονομιάς της Μακεδονίας μας, υποκύπτοντας στη βούληση είτε της Γερμανίας είτε των ΗΠΑ;  

Για το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός χαράσσει την εξωτερική και αμυντική πολιτική βασιζόμενος σε συμβούλους του ΕΛΙΑΜΕΤ, των οποίων είναι γνωστές οι θέσεις τους για τα Ελληνοτουρκικά, θέσεις που εφάρμοσε και εκφράζει ο δοσίλογος για το γκριζάρισμα των Ιμίων τέως πρωθυπουργός Σημίτης;

Η παραχώρηση δηλαδή στην Τουρκία εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, για να εξασφαλίσουμε δήθεν την ειρήνη. Κανενός πρωθυπουργού τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα δεν είναι τσιφλίκι του και, επομένως, δε δικαιούται να παραχωρήσει σε κανένα ούτε το ελάχιστο από αυτά.

Ή για το γεγονός ότι αναθέτει σε μια σύμβουλό του τις επαφές και τη διαπραγμάτευση με την Τουρκία; Αντί να προχωρήσει στη δημιουργία ενός Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής και Ασφάλειας, που θα χαράξει μια μακροχρόνια πολιτική σε αυτά τα θέματα, ώστε να μην αντιδρά σπασμωδικά η εκάστοτε κυβέρνηση, ανάλογα με τις πρωτοβουλίες και τις πράξεις της άλλης πλευράς;

Για το ότι, ενώ η χώρα βρίσκεται μπροστά στις νέο-οθωμανικές απειλές με την Τουρκία να εξοπλίζεται πυρετωδώς παρόλη την οικονομική της δυσπραγία, έχει παραμεληθεί η αμυντική βιομηχανία και ο αμυντικός θωρακισμός της χώρας, ο μόνος τρόπος που εξασφαλίζει την ειρήνη; Εδώ και ένα χρόνο ταλαντεύεται από πιέσεις τρίτων, για το ποιες φρεγάτες θα επιλέξει, παραβλέποντας και την πολιτική και την αμυντική διάσταση αυτής της απόφασης, και εκθέτοντας σε κίνδυνο τη χώρα.

Και τι να πει κανείς για την καταστροφή που προκάλεσε η μητέρα Ελλάδα στη μαρτυρική Κύπρο με το εγκληματικό πραξικόπημα και την εγκατάλειψή της στο έλεος του Αττίλα ένα και δύο και τρία! Και είναι δυνατόν να διαχωρίζονται τα εθνικά θέματα που αφορούν την Ελλάδα από αυτά της Κύπρου; Η πολιτική του «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται» αποδείχτηκε καταστροφική. Θα έπρεπε και θα πρέπει, έστω και τώρα, Ελλάδα και Κύπρος να συναποφασίζουν και για την εξωτερική και για την εσωτερική πτυχή του Κυπριακού προβλήματος, αλλά και την κοινή άμυνα. 

Τι άλλο να πει κανείς; Για το ότι η χώρα χρεοκόπησε και υποθηκεύθηκε στους διεθνείς δανειστές για εκατό χρόνια;  Για το δημόσιο χρέος που αυξήθηκε στο 180% του ΑΕΠ; Για την απώλεια του εισοδήματος των πολιτών μέχρι και 50% και τους μισθούς πείνας και την ανεργία που εξανάγκασε πλέον των 500.000 νέων, προσοντούχων κυρίως, στην αναζήτηση εργασίας στη ξενιτειά; Για τα προκλητικά προνόμια και τις αμοιβές των κυβερνώντων και των βουλευτών, καθώς και του ΠτΔ, τα οποία βρίσκονται σε άκρα αντίθεση με τους μισθούς πείνας των πλείστων πολιτών; Για τα 342 εκατομμύρια χρέος της ΝΔ προς τις τράπεζες και τις εκατοντάδες εκατομμύρια χρέος του ΠΑΣΟΚ που μεταλλάχτηκε σε ΚΙΝΑΛ; Για τα χάλια της παιδείας που αναγκάζει τους πλείστους πολίτες να δαπανούν μεγάλα ποσά στα φροντιστήρια των παιδιών τους; Για το συνταξιοδοτικό σύστημα που θα πρέπει να περιμένει ο συνταξιούχος μέχρι  και τέσσερα χρόνια, για να του εκδοθεί η σύνταξή του; 

Για το ότι είναι ανίκανες οι κυβερνήσεις του παρελθόντος και του παρόντος να διεκδικήσουν το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία για τα φοβερά εγκλήματα των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου;

Κα αν είναι τόσο ανίκανοι, γιατί δε ζητούν τη συνδρομή του Ισραήλ γι’  αυτά τα θέματα;

Και γιατί δεν έφτιαξαν ένα πανελλήνιο μνημείο, ανάλογο με ατό του ολοκαυτώματος στο Ισραήλ, για να προβάλουν στην παγκόσμια κοινότητα τα στυγερά εγκλήματα των Ναζί στην Ελλάδα; Για να μη δυσαρεστήσουν τη Γερμανία;

Για το ότι αφήνουν την Ελλάδα να εξασθενίσει δημογραφικά ακόμα περισσότερο και δε λαμβάνουν κανένα μέτρο για τη λύση του σοβαρότατου αυτού προβλήματος, ενώ αντίθετα προτάσσουν τη λύση του με την είσοδο εκατοντάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών ισλαμιστών από  όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου;  Δε βλέπουν και δεν ακούν, τι γίνεται σε χώρες όπως η Γαλλία, η Βρετανία, η Σουηδία, το Βέλγιο κ.ά., όπου ακόμα και οι της τρίτης ή και τέταρτης γενιάς ισλαμιστές όχι μόνο δεν ενσωματώνονται, αλλά είναι ακόμα πιο φανατικοί από τους της πρώτης γενιάς μετανάστες; 

Για τη Δικαιοσύνη, της οποίας ιδιαίτερα τα ανώτατα στελέχη της προσβλέπουν σε «αξιοποίησή» τους από την εκτελεστική εξουσία, όπως έγινε με την Θάνου και τη Σακελλαροπούλου και άλλους, και επομένως προσαρμόζουν ενίοτε τις αποφάσεις τους σύμφωνα με τις βουλήσεις των εκάστοτε κυβερνώντων; Το ότι ειδεχθείς εγκληματίες που καταδικάζονται σε ισόβια κάθειρξη, αποφυλακίζονται σε λίγα χρόνια, για να συνεχίσουν το αποτρόπαιο έργο τους σε βάρος αθώων πολιτών; 

Για την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος; Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα το πρόγραμμα για τα αιολικά  πάρκα! Μελέτες αποδεικνύουν ότι η συνεισφορά των αιολικών πάρκων στην παραγωγή ενέργειας είναι ελάχιστη. Παρόλα αυτά ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του αγνοούν πλήρως τις μελέτες των περιβαλλοντικών οργανώσεων και της ορνιθολογικής εταιρείας, αγνοούν πλήρως τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνικών, γράφοντας όλους στα παλιά τους τα παπούτσια, και συνεχίζουν το πρόγραμμα που εκμεταλλεύονται οι λίγοι κερδοσκόποι. 

Σε μια χώρα που υπάρχει ηλιοφάνεια σχεδόν όλο το χρόνο, αν ήθελε η Κυβέρνηση  να εξοικονομήσει ηλεκτρική ενέργεια, όφειλε να πριμοδοτήσει και να επιδοτήσει την εγκατάσταση ηλιακών θερμοσιφώνων σε όλα τα σπίτια και εργοστάσια και να αξιοποιήσει την ηλιακή ενέργεια, που είναι ανεξάντλητη και δε μολύνει το περιβάλλον. Και να ενισχύσει την έρευνα σε αυτόν τον τομέα για τη χρήση της και σε άλλους τομείς

. Η εξοικονόμηση ενέργειας με ένα τέτοιο πρόγραμμα, που θα μπορούσε να είναι και υποχρεωτικό, θα ξεπερνούσε κατά πολύ την όποια παραγωγή ενέργειας από τις ανεμογεννήτριες που μολύνουν και καταστρέφουν το περιβάλλον ανεπανόρθωτα. Προτού είναι αργά, προτού συντελεσθεί το ανεπανόρθωτο αυτό έγκλημα, οφείλει ο Μητσοτάκης να καταργήσει το πρόγραμμα και να ακυρώσει τις αδειοδοτήσεις για αιολικά πάρκα.

Χρέος του κάθε πρωθυπουργού είναι να αφουγκράζεται την κοινωνία, να σέβεται τη λαϊκή κυριαρχία. Ο λαός δεν έδωσε και δε δίνει ποτέ λευκή επιταγή σε κανένα που τον κυβερνά. Ας έχει υπόψη του ότι η αλαζονεία στο τέλος θα στραφεί, αυτό είναι βέβαιο, εναντίον του. Οι μεμονωμένες επιχειρηματικές και επιστημονικές επιτυχίες από Έλληνες είτε στη χώρα μας είτε, πολύ περισσότερο στο εξωτερικό, μας κάνουν αναμφίβολα περήφανους, λειτουργούν όμως και σαν συγκριτικός καθρέφτης για όλα αυτά που αναφέραμε προηγουμένως και πολλά άλλα

Η Ελλάδα έχει τις δυνατότητες με πολιτικούς που θέτουν πάνω από όλα το συμφέρον της χώρας και όχι το δικό τους, και με τις κατάλληλες πολιτικές, να γίνει μια από τις πιο ευημερούσες χώρες της υφηλίου. Είναι κρίμα που μας κυβερνούν αυτοί που μας χρεοκόπησαν! Αν είχατε μια επιχείρηση, θα παίρνατε διαχειριστή κάποιον που αποδείχτηκε κακός διαχειριστής; Όχι, βέβαια. 

Ένα μέρος της ευθύνης βέβαια για όλα αυτά βαρύνει τους πολίτες συνολικά και το κάθε άτομο ξεχωριστά, καθώς βέβαια και τον συνδικαλισμό ιδιαίτερα, του οποίου οι υπερβολές συχνά οδήγησαν και οδηγούν στην κατάρρευση επιτυχημένων επιχειρήσεων και στο τελικό κλείσιμό τους.

Γι’ αυτό απαιτείται μεγαλύτερη ωριμότητα από τους πολίτες, των οποίων οι επιλογές την ώρα της ψηφοφορίας θα πρέπει να γίνονται με πολύ μεγάλη σκέψη και ευσυνειδησία, χωρίς να αποβλέπουν σε οτιδήποτε άλλο παρά  το κοινό συμφέρον και το καλό της  πατρίδας μας. Παράλληλα, δεν πρέπει να μένουν αδρανείς και αδιάφοροι για όσα βλέπουν να γίνονται στον τόπο τους. Ευθύνη γι’ αυτό φέρουν οι τοπικοί φορείς, δήμαρχοι και περιφερειάρχες.

Και σαν κατακλείδα, οι κυβερνώντες θα πρέπει να ενεργούν έχοντας στο μυαλό τους ότι είναι υπηρέτες των πολιτών και ότι, κατά τον Θουκυδίδη, «τὁ καλῶς ἆρξαι τοῦτ’ εἶναι, ὅς τὴν πατρίδα ωφελήσῃ ὡς πλείστα ἤ ἑκὡν μηδὲν βλάψῃ», αυτός ασκεί καλά την εξουσία, ο οποίος ωφελεί την πατρίδα όσο το δυνατόν περισσότερο ή τουλάχιστον δεν τη βλάπτει με τη θέλησή του.