Η κατάσταση είναι οριακή!

Κι αν κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος υπήρξε μία πιο λογική και υπεύθυνη στάση από την αντιπολίτευση, δεν ισχύει το ίδιο για όσα βλέπουμε να γίνονται κατά τη διάρκεια του τρίτου κύματος το οποίο διανύουμε και μάλιστα μας δείχνει τα δόντια του και την ένταση του καθημερινά! 

Τα καλέσματα σε συγκεντρώσεις και η σιωπηρή υπόθαλψη της μη τήρησης των μέτρων, αποτέλεσε ουσιαστικά την περιφρόνηση όσων συνεχίζουν ακόμα και τώρα να τηρούν τα μέτρα αλλά και του υγειονομικού προσωπικού που παλεύει νυχθημερόν χωρίς ρεπό και άδειες και πολλές φορές χωρίς λύσεις σε κρίσιμα ζητήματα. Των ανθρώπων ουσιαστικά που εδώ και έναν χρόνο αποτελούν τον στρατό στη μάχη μας με την πανδημία.

Το πολιτικό «φλερτ» με τις διαμαρτυρίες και τις συγκεντρώσεις για τα αιτήματα του καταδικασμένου εκτελεστή της 17 Νοέμβρη οδήγησε στα εξοργιστικά περιστατικά που είδαμε να εκτυλίσσονται την περασμένη Κυριακή στην πλατεία της Νέας Σμύρνης με τον ξυλοδαρμό ενός πολίτη, έξω από το πλαίσιο που ορίζουν οι κανονισμοί. Στην ίδια περιοχή, με διαφορά δύο ημερών, είδαμε τα αντίποινα από έναν εξαγριωμένο όχλο απέναντι σε έναν αστυνομικό ο οποίος βρισκόταν σε υπηρεσία. Το ένα περιστατικό δεν εξουδετερώνει το άλλο και σε καμία περίπτωση το ένα λάθος δεν μπορεί να εξισορροπηθεί με ένα ακόμα.

Η κατάσταση είναι ήδη τεταμένη και είναι ώρα για όλους να αρχίσουν να σκέφτονται τι λάθη έχουν κάνει. Γιατί αργούσαν οι καταδίκες για φαινόμενα βίας και έκνομες ενέργειες; Γιατί ακόμα και όταν γινόταν η καταδίκη γινόταν με ένα μεγάλο αλλά, το οποίο αναιρούσε όσα προηγούνταν; Και τέλος πάντων ποιος θα πάρει την ευθύνη αν συμβεί κάτι που μπορεί να προκαλέσει ντόμινο αντιδράσεων σε μια κοινωνία με πολλά προβλήματα και αδιέξοδα;

Και όλα αυτά τη στιγμή που η πανδημία είναι ακόμα στο προσκήνιο και καθημερινά φεύγουν από τη ζωή δεκάδες συμπολίτες μας. Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη αν τα κρούσματα σε δύο εβδομάδες εκτιναχθούν; Αν το άνοιγμα του λιανεμπορίου μετατεθεί ακόμα πιο πίσω χρονικά από όσο νομίζουμε ή προβλέπουμε;

Εν κατακλείδι, η κατάσταση την οποία βιώνουμε είναι οριακή. Το βλέπουμε και το διαισθανόμαστε όλοι. Και στην οικονομία και στην κοινωνία αλλά δυστυχώς και στην πολιτική, επειδή υπάρχουν στελέχη που επιδίωξαν μία διέξοδο στα δικά τους πολιτικά αδιέξοδα. Επειδή όμως όλα τα παραπάνω επηρεάζουν την καθημερινότητα, τη ζωή και το μέλλον των πολιτών, δεν επιτρέπεται να γίνονται εργαλείο αυτοματισμού και μικροπολιτικής εκμετάλλευσης από καμία πτέρυγα της Βουλής. Είναι άκρως επικίνδυνο.