Με μεγάλη περίσκεψη παρακολουθούμε τις αντιδράσεις της Αντιπολίτευσης στο Δήμο Ιωαννίνων για την πρωτοβουλία του Δημάρχου να ανακινήσει το θέμα της αξιοποίησης του Παλιού Πανεπιστημίου.
Συναντήθηκε με τον Πρωθυπουργό και πήρε «πράσινο φως» να περάσει στο Δήμο όλο το κτίριο για να το αξιοποιήσει ως διοικητικό κέντρο. Πρόκειται για μια δέσμευση του Πρωθυπουργού, την οποία για χρόνια πολλά περίμενε η τοπική κοινωνία.
Επομένως το αίτημα του Δημάρχου της πόλης βρήκε κατανόηση από τον Πρωθυπουργό και μπαίνει στη φάση της αξιοποίησης. Πρόκειται για μια μεγάλη επιτυχία αφού δίνει λύση σ’ ένα πρόβλημα που ταλανίζει την πόλη εδώ και πολλά χρόνια. Γιατί αυτό το κτίριο είναι το σύμβολο της πόλης μας και αυτό αποτέλεσε τη γενεσιουργό αιτία για την μετατροπή των Ιωαννίνων από μια πόλη της επαρχίας σε κέντρο γραμμάτων, πολιτισμού και οικονομικής ανάπτυξης. Και σ’ αυτό χιλιάδες παιδιά της φτωχής Ηπείρου μπορέσαμε να γίνουμε επιστήμονες και να συμβάλουμε στη γενικότερη ανάδειξη των Ιωαννίνων ως πόλης με ακτινοβολία σ’ ολόκληρη την Ελλάδα και πέραν αυτής.
Η λογική λέει ότι όλοι οι δημοτικοί μας εκπρόσωποι έπρεπε να επιδοκιμάσουν την επιτυχία του Δημάρχου και ευθαρσώς να δείξουν και την ικανοποίηση που ένα μεγάλο και χρονίζον πρόβλημα μπαίνει στις ράγες του και την προθυμία για κατάθεση προτάσεων ώστε να προκύψει η καλύτερη αξιοποίηση. Αντί αυτού, όμως βλέπουμε από τους αρχηγούς των παρατάξεων της Αντιπολίτευσης μία στάση αμφισβήτησης και αρνητικής αντίδρασης σ’ αυτή την εξέλιξη. Ολοφάνερα δείχνουν δυσαρέσκεια και κατά τρόπο εργολαβικό δημοσιοποιούν τις διαφορετικές απόψεις τους για την αξιοποίηση του κτιρίου.
Ο δε κ. Μπέγκας ερμηνεύει την πρωτοβουλία του κ. Ελισάφ ως προσπάθεια επικοινωνίας, προσωπικής προβολής και εσωστρεφούς παντογνωσίας. Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι ο λόγος του κάθε ανθρώπου αποκαλύπτει και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του. Έχει ανάγκη ο κ. Δήμαρχος από ευκαιρίες για προβολή και επικοινωνία; Ή υπάρχει συμπολίτης που δεν αναγνωρίζει την πνευματική συγκρότηση, την πνευματική κατάρτιση και την πολιτική ωριμότητα του Δημάρχου; Μα αυτή ήταν και η κύρια αιτία που οι συμπολίτες του έδωσαν το χρίσμα του πρώτου πολίτη της πόλης.
Είναι φανερό, για μια φορά ακόμη, ότι η Αντιπολίτευση θεωρεί πιο σημαντικό το παραταξιακό όφελος από τα συμφέροντα της πόλης και κάποιοι πάσχουν από το σύνδρομο του ονόματος και της οικογενειακής ταυτότητας.
Εμείς όμως οι πολίτες αγωνιούμε για την επίλυση των προβλημάτων του δήμου για τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας και για τη δρομολόγηση εξελίξεων που θα επιτρέψουν στα Γιάννενα να είναι η πρώτη στα γράμματα, τις τέχνες, τις επιστήμες και στην ευημερία του κόσμου.
Επιτέλους, ας εγκαταλείψουν ορισμένοι τη μιζέρια τους, την προσωπολατρεία και την παραταξιακή τους νοοτροπία. Ίσως έχουν για λίγο ακόμα στα χέρια τους το σύστημα της απλής αναλογικής του ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζουν να εκβιάζουν και να δεσμεύουν τη Δημοτική Αρχή για εφαρμογή του προγράμματός της.
Και όλη τους η τακτική πέραν του θεατρινισμού δείχνει ότι δε θέλουν δήμαρχο με κύρος και με ακτινοβολία πανελλαδικώς. Στεναχωριούνται που ο Δήμαρχος γίνεται συνομιλητής της Προέδρου της Δημοκρατίας, του Πρωθυπουργού, πολλών Πρεσβευτών. Άλλωστε ο κ. Ελισάφ έχει άριστη συνεργασία με τον κ. Περιφερειάρχη, με τους λοιπούς δημάρχους και με όλους τους φορείς της Ηπείρου. Άρα έχουμε Δήμαρχο, ο οποίος δημιουργεί με τη βοήθεια των συνεργατών του συνθήκες που θα φέρουν λύση στο μεγάλο πρόβλημα του Δήμου και τις προκλήσεις του μέλλοντος.
Ίσως η Αντιπολίτευση να ήθελε ένα Δήμαρχο «μαριονέτα» να τον κουρδίζει και να τον κινεί, όπως η ίδια θέλει. Αυτό είναι μια αντίληψη που ταιριάζει σε παρατάξεις που δεν έχουν φωνή, σκέψη προοδευτική και επίγνωση των προκλήσεων. Ζούμε σε εποχές που χρειάζονται στον πρώτο ρόλο άνθρωπο με χαρίσματα και με διάθεση να ανοίγουν καινούργια μονοπάτια και στη σκέψη και στη δράση.
Πιστεύω ότι η Αντιπολίτευση του Δήμου θα αντιληφθεί τη σημασία της αξιοποίησης του παλιού Πανεπιστημίου και θα θελήσει να συμβάλει με τις δικές της προτάσεις ώστε σε εύλογο χρόνο η πόλη μας να χαίρεται αυτό το ιστορικό της ίδρυμα ενταγμένο στις νέες ανάγκες και απαιτήσεις της τοπικής κοινωνίας.
