Το μεταναστευτικό, η ενέργεια κι εμείς!
Οι εξελίξεις στον μεσογειακό και στον ευρύτερο δυτικοευρωπαϊκό χώρο σε ότι αφορά στα ενεργειακά αποθέματα και το μεταναστευτικό ζήτημα, διευρύνουν προς δυσμάς τη ζώνη της Ευρασίας, στην οποία είχε επικεντρωθεί το γεωπολιτικό ενδιαφέρον τα τελευταία σαράντα χρόνια.
Η επιβεβαίωση ύπαρξης τεράστιων υποθαλάσσιων αποθεμάτων υδρογονανθράκων στη λεκάνη της Αν. Μεσογείου, η ανάγκη μείωσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο της
ενεργειακής και πολιτικής εξάρτησής της από τη Ρωσία, οι ευνοϊκές προοπτικές στην παγκόσμια αγορά ενέργειας και τέλος η αποδόμηση των οικονομιών των κρατών που έχουν κυριαρχικά δικαιώματα στην Αν. Μεσόγειο, είτε με χρεωκοπία, είτε με την εμπλοκή τους σε εμφυλιοπολεμικές - θρησκευτικές περιπέτειες, δημιούργησαν ευνοϊκές προϋποθέσεις για επικερδή εκμετάλλευση των αποθεμάτων από τις ενδιαφερόμενες εταιρείες εξόρυξης.
Παράλληλα, το μεταναστευτικό ζήτημα που έλαβε μεγάλη έκταση από την επικρατούσα μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου αντίληψη της παγκοσμιοποίησης και του «μπολιάσματος» των λαών και των πολιτισμών, δέχθηκε σοβαρά πλήγματα και αμφισβήτηση, αμέσως μετά το χτύπημα της Αλ Κάιντα στους δίδυμους πύργους το 2001, το κίνημα της Γένοβας στην Ιταλία την ίδια χρονιά και τις συνεχείς τρομοκρατικές επιθέσεις ακραίων ισλαμιστών στην Ευρώπη.
Όλο και περισσότεροι διανοούμενοι, επιστήμονες και πολιτικοί, με αφορμή τον αποκεφαλισμό του καθηγητή ιστορίας και γεωγραφίας Σαμιέλ Πατί στη Γαλλία, υιοθετούν την άποψη ότι βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη ο «πόλεμος των πολιτισμών» -και όχι των θρησκειών όπως έντεχνα επιδιώκουν να προσδιορίσουν οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης- καθότι δεν υπήρξε αντίδραση απέναντι στη βαρβαρότητα του Ισλάμ από τις χριστιανικές και ιουδαϊκές κοινότητες, αλλά από την ίδια τη γαλλική κυβέρνηση και τον γαλλικό λαό, προφανώς γιατί αυτές οι ενέργειες είναι αδιανόητες στον ευρωπαϊκό χώρο και μάλιστα σε μία χώρα, όπως είναι η Γαλλία της ελεύθερης έκφρασης, στην οποία ο διαχωρισμός κράτους και θρησκείας χρονολογείται από την εποχή του Μεγάλου Ναπολέοντα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα όχι μόνο λόγω της γεωγραφικής της θέσης, αλλά και ως κορωνίδα του δυτικού πολιτισμού, αντιπροσωπεύοντας τον ορθό λόγο, τη δημοκρατία, την ελευθερία του ατόμου, τη χριστιανική πνευματικότητα και το δίκαιο, βρίσκεται για μια ακόμη φορά από την εποχή των περσικών πολέμων στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων ανάμεσα στους δύο κόσμους, Ανατολής και Δύσης! Και δυστυχώς αυτή τη φορά έχει απέναντί της μια φιλόδοξη Τουρκία που διεκδικεί την ηγεμονία του μουσουλμανικού κόσμου και αποτελεί την αιχμή του δόρατος στην βίαιη προσπάθεια «ισλαμοποίησης» της Ευρώπης που προσφάτως αφυπνίζεται.
Ας εξετάσουμε στο μέτρο που μας επιτρέπει η έκταση αυτού του άρθρου, τη στάση και τη συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντι στις εξελίξεις του ενεργειακού τοπίου από το οποίο φαίνεται να έχει μείνει εκτός, και του μεταναστευτικού ζητήματος το οποίο προσπαθεί να εκμεταλλευτεί για να πετύχει τους στόχους της:
Μια σειρά επιτυχημένων κινήσεων των κυπριακών κυβερνήσεων, αρχής γενομένης από την απόρριψη του σχεδίου Ανάν και την οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) με τις γειτονικές χώρες, εκτός Ελλάδος και Τουρκίας, οδήγησε τη Μεγαλόνησο στην υπογραφή συμβάσεων εξόρυξης των τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου που βρίσκονται στον θαλάσσιο χώρο νοτίως της Κύπρου, με επενδυτικούς κολοσσούς όπως είναι η Exxon Mobil, η TOTAL και η ENI, τα συμφέροντα των οποίων υποστηρίζονται από τις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, Γαλλίας και Ισραήλ που πέραν των άλλων διαθέτουν πυρηνικό οπλοστάσιο.
Αποκορύφωμα αυτών των επιτυχημένων ενεργειών, είναι η πρόσφατη συμφωνία Κύπρου, Ισραήλ, Αιγύπτου, Ελλάδος και Ιταλίας για την κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου (Eastmed) από την Ανατολική Μεσόγειο προς τη Δυτική Ευρώπη (δια μέσου της Κρήτης, του Ιονίου πελάγους και της Ιταλίας), περιορίζοντας με αυτόν τον τρόπο σημαντικά την ενεργειακή και πολιτική εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία που κατέχει ως τώρα το μονοπώλιο.
H Τουρκία, που «συνελήφθη κοιμώμενη», προσπαθεί εκ των υστέρων να διεκδικήσει κυριαρχικά δικαιώματα και πολιτικοοικονομικά οφέλη από την εκμετάλλευση αυτών των υδρογονανθράκων, αδιαφορώντας για τις διατάξεις του Δικαίου των Θαλασσών – Ωκεανών που δίδουν στο σύμπλεγμα Καστελορίζου κυριαρχικά δικαιώματα, προβάλλοντας τη στρατιωτική της ισχύ και τη γεωπολιτική της θέση.
Παγιδευμένη καθώς είναι η Τουρκία, καθίσταται επικίνδυνη και τρομοκρατεί συστηματικά το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο, το οποίο με τη σειρά του προσπαθεί να δικαιολογήσει την αδυναμία του που ενισχύεται από την οικτρή οικονομική κατάσταση που έφερε τη χώρα, με διαχρονική υποχωρητική πρακτική και προφάσεις που απαξιώνουν εν τέλει ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο της χώρας, όταν κυβερνητικά στελέχη -ακόμη και υπουργοί- προετοιμάζουν το έδαφος για παραχώρηση όχι μόνο κυριαρχικών δικαιωμάτων όπως είναι η ΑΟΖ, αλλά και εθνικής κυριαρχίας όπως είναι τα χωρικά ύδατα και ο εναέριος χώρος, τα οποία εδώ και πολλά χρόνια θα έπρεπε να είχαμε επεκτείνει στα δώδεκα ναυτικά μίλια.
Η Τουρκία τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχει ενισχυθεί υπερβολικά με σύγχρονα οπλικά συστήματα και τεχνογνωσία που της παρέχουν οι ΗΠΑ και η Γερμανία, προκειμένου να αντεπεξέρχεται με επιτυχία στο ρόλο του χωροφύλακα που της αναθέτουν με το αζημίωτο, για να εξυπηρετούνται χωρίς πολιτικό γι’ αυτές κόστος, τα συμφέροντά τους στη Συρία, το Ιράκ, το Ιράν, τη Λιβύη και την ευρασιατική ζώνη νοτίως του Καζακστάν, το οποίο αποτελεί το μήλο της έριδος ανάμεσα σε Ρωσία, Κίνα και μεγάλα διεθνή οικονομικά συμφέροντα που κινούνται πάνω στο δρόμο του μεταξιού!
Οι μεταναστευτικές ροές από το έδαφός της Τουρκίας αποκλειστικά προς την Ελλάδα, η πολιτισμική ένταση στην Ευρώπη, η στρατιωτική ισχύς της γειτονικής χώρας και ο ηγετικός ρόλος που διεκδικεί στον μουσουλμανικό κόσμο, αν συνδυαστούν με την ενεργειακή της αναβάθμιση από τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου, θα της δώσουν όλα τα όπλα που χρειάζεται για να προχωρήσει σε υβριδικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη, ξεκινώντας από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια, για την υλοποίηση των μεγαλοϊδεατικών της στόχων.
Η Ευρώπη, αν δεν κατανοήσει τις παραμέτρους που προαναφέρθηκαν και εγκαταλείψει την Ελλάδα απροστάτευτη απέναντι στην Τουρκία, θα οδηγηθεί σε μεγάλες περιπέτειες με ανυπολόγιστο κόστος και καταστάσεις μη αναστρέψιμες. Η Ελλάδα δυστυχώς σε όλα τα εν δυνάμει σενάρια, παρουσιάζεται ως ο αδύναμος κρίκος!
Αναλογιστείτε, για παράδειγμα, σε έναν υβριδικό πόλεμο ο οποίος δεν απαιτείται καν να κηρυχθεί καθότι δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθεί τακτικός στρατός, παρά μόνο να ενεργοποιηθούν επιχειρήσεις πληροφοριών και προπαγάνδας, κυβερνοεπιθέσεις, διπλωματία, υποστήριξη τοπικών αναταραχών από κατευθυνόμενες ομάδες φανατικών κπλ, ποια θα είναι η επόμενη μέρα, όταν ταυτόχρονα αποχωρήσουν από τη χώρα μας (που δεν μπορεί να θρέψει ούτε τα παιδιά της) όλες οι ΜΚΟ, και εγκαταλειφθούν στο έλεος του Θεού τους τα εκατομμύρια των μεταναστών που εισέβαλαν παράνομα παρέα με εκατοντάδες «ασυνόδευτους» ξένους πράκτορες.
Ε, δε χρειάζεται και πολλή φαντασία! Καλά θα έκαναν οι αρμόδιοι σε αυτόν τον τομέα υπουργοί, οι σύμβουλοι και οι καλοπληρωμένοι παρατρεχάμενοι, να προετοιμάζονται γι’ αυτό το ενδεχόμενο, και ας αφήσουν το θέμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων σε αυτούς που έχουν την ευθύνη!
Παράλληλα, το μεταναστευτικό ζήτημα που έλαβε μεγάλη έκταση από την επικρατούσα μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου αντίληψη της παγκοσμιοποίησης και του «μπολιάσματος» των λαών και των πολιτισμών, δέχθηκε σοβαρά πλήγματα και αμφισβήτηση, αμέσως μετά το χτύπημα της Αλ Κάιντα στους δίδυμους πύργους το 2001, το κίνημα της Γένοβας στην Ιταλία την ίδια χρονιά και τις συνεχείς τρομοκρατικές επιθέσεις ακραίων ισλαμιστών στην Ευρώπη.
Όλο και περισσότεροι διανοούμενοι, επιστήμονες και πολιτικοί, με αφορμή τον αποκεφαλισμό του καθηγητή ιστορίας και γεωγραφίας Σαμιέλ Πατί στη Γαλλία, υιοθετούν την άποψη ότι βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη ο «πόλεμος των πολιτισμών» -και όχι των θρησκειών όπως έντεχνα επιδιώκουν να προσδιορίσουν οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης- καθότι δεν υπήρξε αντίδραση απέναντι στη βαρβαρότητα του Ισλάμ από τις χριστιανικές και ιουδαϊκές κοινότητες, αλλά από την ίδια τη γαλλική κυβέρνηση και τον γαλλικό λαό, προφανώς γιατί αυτές οι ενέργειες είναι αδιανόητες στον ευρωπαϊκό χώρο και μάλιστα σε μία χώρα, όπως είναι η Γαλλία της ελεύθερης έκφρασης, στην οποία ο διαχωρισμός κράτους και θρησκείας χρονολογείται από την εποχή του Μεγάλου Ναπολέοντα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα όχι μόνο λόγω της γεωγραφικής της θέσης, αλλά και ως κορωνίδα του δυτικού πολιτισμού, αντιπροσωπεύοντας τον ορθό λόγο, τη δημοκρατία, την ελευθερία του ατόμου, τη χριστιανική πνευματικότητα και το δίκαιο, βρίσκεται για μια ακόμη φορά από την εποχή των περσικών πολέμων στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων ανάμεσα στους δύο κόσμους, Ανατολής και Δύσης! Και δυστυχώς αυτή τη φορά έχει απέναντί της μια φιλόδοξη Τουρκία που διεκδικεί την ηγεμονία του μουσουλμανικού κόσμου και αποτελεί την αιχμή του δόρατος στην βίαιη προσπάθεια «ισλαμοποίησης» της Ευρώπης που προσφάτως αφυπνίζεται.
Ας εξετάσουμε στο μέτρο που μας επιτρέπει η έκταση αυτού του άρθρου, τη στάση και τη συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντι στις εξελίξεις του ενεργειακού τοπίου από το οποίο φαίνεται να έχει μείνει εκτός, και του μεταναστευτικού ζητήματος το οποίο προσπαθεί να εκμεταλλευτεί για να πετύχει τους στόχους της:
Μια σειρά επιτυχημένων κινήσεων των κυπριακών κυβερνήσεων, αρχής γενομένης από την απόρριψη του σχεδίου Ανάν και την οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) με τις γειτονικές χώρες, εκτός Ελλάδος και Τουρκίας, οδήγησε τη Μεγαλόνησο στην υπογραφή συμβάσεων εξόρυξης των τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου που βρίσκονται στον θαλάσσιο χώρο νοτίως της Κύπρου, με επενδυτικούς κολοσσούς όπως είναι η Exxon Mobil, η TOTAL και η ENI, τα συμφέροντα των οποίων υποστηρίζονται από τις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, Γαλλίας και Ισραήλ που πέραν των άλλων διαθέτουν πυρηνικό οπλοστάσιο.
Αποκορύφωμα αυτών των επιτυχημένων ενεργειών, είναι η πρόσφατη συμφωνία Κύπρου, Ισραήλ, Αιγύπτου, Ελλάδος και Ιταλίας για την κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου (Eastmed) από την Ανατολική Μεσόγειο προς τη Δυτική Ευρώπη (δια μέσου της Κρήτης, του Ιονίου πελάγους και της Ιταλίας), περιορίζοντας με αυτόν τον τρόπο σημαντικά την ενεργειακή και πολιτική εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία που κατέχει ως τώρα το μονοπώλιο.
H Τουρκία, που «συνελήφθη κοιμώμενη», προσπαθεί εκ των υστέρων να διεκδικήσει κυριαρχικά δικαιώματα και πολιτικοοικονομικά οφέλη από την εκμετάλλευση αυτών των υδρογονανθράκων, αδιαφορώντας για τις διατάξεις του Δικαίου των Θαλασσών – Ωκεανών που δίδουν στο σύμπλεγμα Καστελορίζου κυριαρχικά δικαιώματα, προβάλλοντας τη στρατιωτική της ισχύ και τη γεωπολιτική της θέση.
Παγιδευμένη καθώς είναι η Τουρκία, καθίσταται επικίνδυνη και τρομοκρατεί συστηματικά το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο, το οποίο με τη σειρά του προσπαθεί να δικαιολογήσει την αδυναμία του που ενισχύεται από την οικτρή οικονομική κατάσταση που έφερε τη χώρα, με διαχρονική υποχωρητική πρακτική και προφάσεις που απαξιώνουν εν τέλει ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο της χώρας, όταν κυβερνητικά στελέχη -ακόμη και υπουργοί- προετοιμάζουν το έδαφος για παραχώρηση όχι μόνο κυριαρχικών δικαιωμάτων όπως είναι η ΑΟΖ, αλλά και εθνικής κυριαρχίας όπως είναι τα χωρικά ύδατα και ο εναέριος χώρος, τα οποία εδώ και πολλά χρόνια θα έπρεπε να είχαμε επεκτείνει στα δώδεκα ναυτικά μίλια.
Η Τουρκία τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχει ενισχυθεί υπερβολικά με σύγχρονα οπλικά συστήματα και τεχνογνωσία που της παρέχουν οι ΗΠΑ και η Γερμανία, προκειμένου να αντεπεξέρχεται με επιτυχία στο ρόλο του χωροφύλακα που της αναθέτουν με το αζημίωτο, για να εξυπηρετούνται χωρίς πολιτικό γι’ αυτές κόστος, τα συμφέροντά τους στη Συρία, το Ιράκ, το Ιράν, τη Λιβύη και την ευρασιατική ζώνη νοτίως του Καζακστάν, το οποίο αποτελεί το μήλο της έριδος ανάμεσα σε Ρωσία, Κίνα και μεγάλα διεθνή οικονομικά συμφέροντα που κινούνται πάνω στο δρόμο του μεταξιού!
Οι μεταναστευτικές ροές από το έδαφός της Τουρκίας αποκλειστικά προς την Ελλάδα, η πολιτισμική ένταση στην Ευρώπη, η στρατιωτική ισχύς της γειτονικής χώρας και ο ηγετικός ρόλος που διεκδικεί στον μουσουλμανικό κόσμο, αν συνδυαστούν με την ενεργειακή της αναβάθμιση από τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου, θα της δώσουν όλα τα όπλα που χρειάζεται για να προχωρήσει σε υβριδικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη, ξεκινώντας από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια, για την υλοποίηση των μεγαλοϊδεατικών της στόχων.
Η Ευρώπη, αν δεν κατανοήσει τις παραμέτρους που προαναφέρθηκαν και εγκαταλείψει την Ελλάδα απροστάτευτη απέναντι στην Τουρκία, θα οδηγηθεί σε μεγάλες περιπέτειες με ανυπολόγιστο κόστος και καταστάσεις μη αναστρέψιμες. Η Ελλάδα δυστυχώς σε όλα τα εν δυνάμει σενάρια, παρουσιάζεται ως ο αδύναμος κρίκος!
Αναλογιστείτε, για παράδειγμα, σε έναν υβριδικό πόλεμο ο οποίος δεν απαιτείται καν να κηρυχθεί καθότι δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθεί τακτικός στρατός, παρά μόνο να ενεργοποιηθούν επιχειρήσεις πληροφοριών και προπαγάνδας, κυβερνοεπιθέσεις, διπλωματία, υποστήριξη τοπικών αναταραχών από κατευθυνόμενες ομάδες φανατικών κπλ, ποια θα είναι η επόμενη μέρα, όταν ταυτόχρονα αποχωρήσουν από τη χώρα μας (που δεν μπορεί να θρέψει ούτε τα παιδιά της) όλες οι ΜΚΟ, και εγκαταλειφθούν στο έλεος του Θεού τους τα εκατομμύρια των μεταναστών που εισέβαλαν παράνομα παρέα με εκατοντάδες «ασυνόδευτους» ξένους πράκτορες.
Ε, δε χρειάζεται και πολλή φαντασία! Καλά θα έκαναν οι αρμόδιοι σε αυτόν τον τομέα υπουργοί, οι σύμβουλοι και οι καλοπληρωμένοι παρατρεχάμενοι, να προετοιμάζονται γι’ αυτό το ενδεχόμενο, και ας αφήσουν το θέμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων σε αυτούς που έχουν την ευθύνη!
