Ιχνηλατήσεις επαφών…

Τους τελευταίους μήνες, από τότε που ενέσκηψε η πανδημία, εισήλθε στο καθημερινό μας λεξιλόγιο μια λέξη την οποία χρησιμοποιούμε με μεγάλη συχνότητα. Μια λέξη φορτισμένη με αρνητικό περιεχόμενο, γιατί μας οδηγεί στην αναζήτηση κάποιου κακού. Είναι η λέξη ιχνηλάτηση. Έχει τη σημασία της παρακολούθησης, αλλά και της καταδίωξης ενός κακού. Ένα από τα κακά που μας βρήκαν είναι η πανδημία του κορωνοϊού! Έτσι λοιπόν με την ιχνηλάτηση του ιού ψάχνουμε να βρούμε τις επαφές των φορέων του για να περιορίσουμε την εξάπλωσή του.
Ωστόσο στην καθημερινότητά μας, εκτός από την ιχνηλάτηση στο χώρο τη υγείας για τον εντοπισμό των φορέων του ιού, κυκλοφορεί και μια άλλη, στο χώρο της πολιτικής και της κοινωνίας. Τη διαπιστώνουμε να την διεξάγουν, να την παράγουν και να την αναπαράγουν ΜΜΕ, αλλά και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Βλέπουμε, λοιπόν, πολλοί πολιτικοί από όλους τους ιδεολογικούς χώρους να καταδεικνύονται / καταγγέλλονται από τους αντιπάλους τους ως φασίστες, ομοϊδεάτες ή και συνεργάτες, ανεκτικοί του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής.
Αν κάποιος είχε την αστοχία, ανοησία, ατυχία ή κοινοβουλευτική υποχρέωση να έρθει σε επαφή, να φωτογραφηθεί με χρυσαυγίτη, αυτομάτως κολλάει τον ιό του χρυσαυγιτισμού! Ή ακόμη μακρύτερα, αν ο πατέρας, ο αδελφός κλπ. κάποιου στο παρελθόν, πχ. στον εμφύλιο, ή κατά τη δικτατορία, διέπραξε μια εγκληματική πράξη, τον περιλαβαίνουν ΜΜΕ και τρολ και τον κάνουν με τα κρεμμυδάκια σαν να είναι οικογενειακή υπόθεση η ευθύνη! Στη συνέχεια τη σκυτάλη παίρνουν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι, που και αυτοί έχουν κάνει τη δική τους ιχνηλάτηση στο παρελθόν, και απαντούν με τη δική τους φωτογραφία, video, κλπ.
Να σημειώσω ότι η ιχνηλάτηση του βίου και της πολιτείας κάποιου σήμερα καθίσταται εύκολη, γιατί η τεχνολογία προσφέρει απεριόριστες δυνατότητες αποθήκευσης και αναζήτησης των δεδομένων. Πρόκειται για το σύγχρονο φακέλωμα, το ηλεκτρονικό, μπροστά στο οποίο ωχριά το φακέλωμα του παρελθόντος!
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι, όταν πρόκειται για πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις, καλό θα είναι να γίνεται η αναψηλάφηση και ιχνηλάτησή τους για να μαθαίνουμε με ποιον έχουμε να κάνουμε. Άποψη την οποία υποστηρίζω. Όμως με δυο βασικές προϋποθέσεις. Πρώτον, τα στοιχεία να είναι αποδεδειγμένα αληθινά. Εδώ όμως τίθεται το ερώτημα ποιος μας το εγγυάται. Και δεύτερον, να δεχόμαστε τη δυνατότητα της πολιτικής κινητικότητας, δηλαδή να μην αποτελεί στίγμα για κάποιον που μετακινήθηκε από τον αριστερό χώρο στον δεξιό και αντιστρόφως.
Έτσι θα μπορέσουμε να «απενεχοποιήσουμε» τον Τ. Θεοδωρικάκο, τον Μ. Χρυσοχοϊδη, κλπ. που μετακινήθηκαν από τα αριστερά προς τα δεξιά, αλλά και την Ε. Κουντουρά, τον Τέρενς Κουίκ κλπ. που μετακινήθηκαν από τα δεξιά προς τα αριστερά. Γιατί, αν οι μεν θεωρούν ορθές τις δικές τους μεταγραφές και εσφαλμένες ή προδοτικές των άλλων, νομίζω πως είναι οπαδοί της θεωρίας του ενός και μόνου ιδεολογικού «στρατοπέδου»! Σε τελική ανάλυση, γιατί να μη δεχτούμε την ειλικρινή μεταμέλεια κάποιου που ομολογεί πιθανό λάθος του, το οποίο θέλει να το ξεφορτωθεί; Τι είναι προτιμότερο, να έχουμε πολίτες που μετανοούν για το παρελθόν τους ή αμετανόητους;
Εν κατακλείδι, όσοι κυνηγούν / ιχνηλατούν το λάθος όχι για να το διορθώσουν, αλλά για να διαβάλουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους, συντελούν στο διχασμό της κοινωνίας. Δυστυχώς, ενώ το εμβόλιο για τον ιό οσονούπω θα βρεθεί, ένα αντίστοιχο εμβόλιο για την καταπολέμηση του εθνικού διχασμού καθυστερεί!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΕΣ