Ο… κύριος Ερντογάν!

 Είπα να μην ξαναγράψω ούτε γραμμή και γιατί να γράφω και να μην περνάω και εγώ καλά, όπως οι άλλοι. Να κάθομαι, να κάνω βόλτες, να πίνω τον καφέ με την παρέα μου και τόσα άλλα. Γιατί και όταν γράφεις άρθρα, διηγήματα, μυθιστόρημα, δοκίμιο, ποίηση τι βγαίνει μήπως έχεις κανένα όφελος;

Και ας ασχολείσαι με την πιο ευγενή και χρήσιμη απασχόληση ανοίγοντας τα μάτια πολλών, δείχνοντας ωραίους δρόμους της ζωής αλλά και καλλιεργώντας το φρόνημα και τη συνείδηση των αναγνώσεών σου.
Μήπως στο κάτω - κάτω της γραφής θα βρεθεί και κανένα κράτος να σε ανταμείψει για το έργο σου, να σου δώσει σύνταξη, να σου δώσει κάποιο βοήθημα ή να γνωρίσει στο κοινό, να προβάλλει το έργο σου; Για να μπεις στο γυαλί της τηλεόρασης πρέπει να έχεις προσβάσεις, να έχεις ρουσφέτι αλλά και ενδεχομένως να κάνεις πολλές παραχωρήσεις στα γραφόμενα σου. 

Ωχ καημένε, άσε μας και εσύ, σου λένε, το κέφι σου κάνεις. Έτσι δυστυχώς είναι ο ωραίος κόσμος μας. Αυτά λοιπόν από το κράτος και τον κόσμο, συν την απογοήτευση που λαμβάνεις καθώς τα λαμόγια του χρήματος και του εγκλήματος ανά τον κόσμο φαίνεται να έχουν επικρατήσει κατά κράτος.
Όμως εγώ θα ξαναγράψω μερικές λέξεις ακόμα και ας πήρα μεγάλο όρκο περί αυτού και όχι χωρίς λόγο. Για λόγους υγείας, για λόγους επιβίωσης, γιατί η μεγάλη οργή βλάπτει σοβαρά την υγεία. Και ο λόγος ο κ. Κων/νος Φίλης, ο έγκριτος και ειδικός αρμόδιος επί των διεθνών και γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών θεμάτων, που σε κλήση του στο δελτίο ειδήσεων για να δώσει τα φώτα του με ζάλισε και με λαμπάδιασε με εκείνο το «ο κύριος Ερντογάν» που το επανέλαβε μάλιστα κάμποσες φορές κατά την διάρκεια της συνέντευξης.
Μάλιστα λοιπόν, κύριος ο Ερντογάν με κοστούμι και γραβάτα. Πώς σου βγαίνει, βρε καθηγητή και Έλληνα τέτοια λέξη, τέτοια προσφώνηση; Eξάλλου, σε έβαλαν εκεί σαν πατριώτη, σαν επιστήμονα, σαν μπροστάρη των Ελλήνων με αίγλη και καλό μισθό που βγαίνεις να διαφωτίσεις εμάς τους αγνοούντες.
Δεν σου λέμε φυσικά να πεις ο τουρκαλάς Ερντογάν, ο σουλτάνος Ερντογάν, ο μεμέτης Ερντογάν ή ο δικτάτορας Ερντογάν.
Προκαλείτε, κύριε Φίλη, και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο ατόπημα. Για ψυχολογικούς λόγους, για εθνικούς λόγους, για ηθικούς λόγους. Μπορείτε βέβαια να προβάλετε διάφορες δικαιολογίες αλλά εγώ ξέρω πως καθένας ομιλεί και εκφράζεται σύμφωνα με το μέσα του.
Είναι προσωπική η κριτική. Θα ευχόμουν πολύ να μην ήταν. Όμως μπορεί από αυτήν να διδαχτούμε πολλά, γιατί παρά - ατονήσαμε και βουλιάξαμε. «Κύριος Ερντογάν», λοιπόν, αυτός που πάτησε τον λαό του κάτω, που έχει στις φυλακές πλήθος κόσμου, αυτός που φίμωσε κάθε ελεύθερη φωνή εντός της Τουρκίας, αυτός που κατάσφαξε τους Κούρδους, που φλερτάρει με τους τζιχαντιστές, που μακέλεψε στη Συρία παιδιά, γυναίκες και γεροντάκια και προκάλεσε μεγάλη προσφυγιά, που μετέβαλε σε τζαμί το παγκόσμιας κληρονομίας μνημείο της Αγίας Σοφίας, που καταπατεί την Κύπρο, που τα αεροπλάνα του συνεχώς μα συνεχώς αλωνίζουν τον αέρα του Αιγαίου και οι καημένοι οι αεροπόροι τους καταδιώκουν με μεγάλο κίνδυνο και μεγάλο κόστος.
Ωραία λοιπόν προσφώνηση του δώσατε κ. Φίλη. Τότε, στο εξής πρέπει να λέμε και ο κύριος Χίτλερ, ο κύριος Αμίν Νταντά, ο κύριος Πινοσέτ και ούτω καθεξής.
Δεν ξέρετε ή δεν σας έτυχε ποτέ ή δεν διαβάσατε πως άτομο μισητό, κακό, που μας εξοργίζει η θύμησή του αποφεύγουμε και να τον κατονομάσουμε απλώς ή τον αποκαλούμε με αντωνυμία πχ. αυτός αυτή και γνωστή η λέξη ο οξαποδώ.
Αλλά το κύριος, κύριε Φίλη, σημαίνει και κυρίαρχος. Μήπως το εννοείτε έτσι; Μήπως λόγω ηττοπάθειας δική σας και κάμποσων ακόμα Ελλήνων το συλλάβατε έτσι;
Πάντως, για να το είπατε τόσες μα τόσες φόρες αυτό σημαίνει πως τίποτε δεν καταλάβατε και προ πάντως τίποτε δεν αισθανθήκατε. Το είπαν και άλλοι πολλοί το «κύριος», πριν από εσάς και το ποτήρι ξεχείλισε. Σε εσάς τελικά έτυχε ο κλήρος. Προκαλέσατε βάναυσα και παίρνετε την απάντηση ώσπου επί τέλους οι λέξεις κάποτε να αποκτήσουν το αληθινό τους νόημα…