Αυτοπροστασία: το κρίσιμο ζητούμενο της «επόμενης» μέρας!

Ύστερα από κάθε μακρά και σκληρή δοκιμασία, η χαλάρωση - αποφαίνεται η Ψυχολογία- έρχεται ως αναπόφευκτο όσο και ως επικίνδυνο επακόλουθο. Είναι σαν «την ευχαρίστηση που νιώθει ο σκύλος, όταν σταματήσεις να τον δέρνεις», θα παρατηρήσει ο Παβλώφ (Ιβάν Πέτροβις, Ρώσος φυσιολόγος και γιατρός, τιμηθείς με το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1904 και ευρύτατα γνωστός για το πείραμά του στο φαινόμενο των «εξαρτημένων αντανακλαστικών»).

Ο πολυήμερος- κοντά στους δυόμιση μήνες- αποκλεισμός μας στα σπίτια που επιβλήθηκε- σοφά όπως αποδείχτηκε- από την πολιτεία, προκειμένου να περιοριστεί η διασπορά του φονικού ιού covid- 19, έχει ως αποτέλεσμα τη φυσιολογική- σε κάποιο μέτρο- χαλάρωση σε ό,τι αφορά τα μέτρα προστασίας, που όμως εξακολουθεί να υφίσταται και να απειλεί επικίνδυνα την υγεία και τη ζωή μας.
Η πολιτεία όλο το προηγούμενο διάστημα συμβουλευόμενη, όπως θα έπρεπε να κάνει κάθε υπεύθυνος οργανισμός, τους ειδικούς (επιδημιολόγους, λοιμωξιολόγους και λοιπούς) προέβη στα σκληρά, πλην όμως απαραίτητα, μέτρα προστασίας των πολιτών από τον φονικό ιό. Η τιθάσσευσή του μας οδήγησε στο επόμενο στάδιο της σταδιακής χαλάρωσής τους. Άλλωστε, η επί θύραις τουριστική περίοδος, με τα τουριστικά έσοδα να αποτελούν κύρια πηγή της εθνικής μας οικονομίας, μιας και η πρωτογενής παραγωγή έχει με την, τουλάχιστον ύποπτη, αρωγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης εγκαταλειφθεί προ πολλού (κατά τη γνώμη μου συνιστώντας έγκλημα εθνικής εμβέλειας, το οποίο θα βρίσκουμε συνέχεια μπροστά μας), επέβαλε τη σταδιακή άρση τους. Όμως, πρέπει να αντιληφθούμε όλοι μας ότι τώρα πλέον δοκιμάζεται το επίπεδο της ατομικής μας ευθύνης. Είναι υποχρέωση του καθενός μας χωριστά να τηρεί με θρησκευτική ευλάβεια τα μέτρα αυτοπροστασίας. Η τήρηση απόστασης, η χρήση μάσκας και η αποφυγή συνωστισμού, μαζί με τους κανόνες υγιεινής (σχολαστική καθαριότητα των χεριών), είναι απλά βήματα που κανένας δεν πρέπει να ξεχνά.
Δυστυχώς, μια μερίδα των συμπολιτών μας, συμπεριφέρεται σαν να εξέλιπε και να μην υπάρχει ανάμεσά μας ο ιός. Ιδιαίτερα αυτό αφορά τους νέους, οι οποίοι δεν έχουν αντιληφθεί ότι μπορεί να μην απειλεί όσο νομίζουν την υγεία τους, όμως η απειλή είναι τεράστια για το οικογενειακό τους περιβάλλον, τα τυχόν ευπαθή μέλη της οικογένειάς τους, τους γονείς και τους παππούδες τους. Και αν η κατ’ αρχήν κατανόηση αυτής της συμπεριφοράς έχει να κάνει με το νεαρό της ηλικίας τους αφενός («επιρρεπείς στις επιθυμίες τους... ευμετάβλητοι και αψίκοροι σ’ αυτές... ορμητικοί και θυμώδεις...», κατά τον Αριστοτέλη) και αφετέρου με την πολύμηνη επικοινωνιακή απομόνωση, εντούτοις δεν μπορεί παρά να είναι καταδικαστέα η υψηλή «συγχρωτιστική» προκλητικότητα, επιτρέψτε μου τον νεολογισμό, ως εγκυμονούσα πλείστους κινδύνους διασποράς του φονικού ιού.
Λυπηρό είναι ότι τον ίδιο βαθμό ανευθυνότητας επιδεικνύουν και ηλικιωμένα άτομα, τα οποία και εκ της ηλικίας τους και εκ της υψηλής υγιεινής επικινδυνότητας, θα έπρεπε να είναι κατά μείζονα λόγο προσεκτικά. Η «μετά κορονωιό» συμπεριφορά μας έδειξε (και ίσως απέδειξε), δυστυχώς, πως ό,τι δεν είναι υποχρεωτικό και δεν επισύρει κυρώσεις (ιδίως οικονομικές), δύσκολα εφαρμόζεται. Όπερ απλοελληνικά σημαίνει πως για να εφαρμόσουμε το οτιδήποτε χρειαζόμαστε τον βούρδουλα. Αυτό, βέβαια, δεν μας τιμά ως λαό και ως κοινωνία, είναι όμως ιστορικά ευεξήγητο, αφού από της ιδρύσεώς του το ελληνικό κράτος, με κύριες αιτίες τον κοτζαμπασισμό αρχικά και τον κομματισμό - σε όλες του τις εκφάνσεις- αργότερα, δεν οικοδόμησε τις απαιτούμενες σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης με τους πολίτες.
Πρέπει να γίνει συνείδηση όλων μας ότι ο φονικός ιός είναι παρών και μέχρις ότου βρεθεί το αποτελεσματικό εμβόλιο, το οποίο κατά πως φαίνεται δεν θα αργήσει, θα εξακολουθεί να μας απειλεί. Ως τότε, έχουμε υποχρέωση όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου, ευλαβικής τήρησης των μέτρων αυτοπροστασίας, γιατί αυτό συνεπάγεται αυτόματα και την προστασία του διπλανού μας, των φίλων μας, των γονιών και των παππούδων μας. Η πολιτεία έχει υποχρέωση να επιβλέπει την τήρηση των συγκεκριμένων μέτρων (όπως το έπραξε με την υποχρεωτική χρήση μάσκας στους κλειστούς χώρους), εκεί, όμως, που δεν είναι αρκετή η νουθεσία, με την επιβολή αυστηρών κυρώσεων. Αλλά, μέχρις εκεί, γιατί δεν μπορεί να διαθέτει και ένα «Χαρδαλιά» για τον καθένα μας. Με την πιστή τήρηση των κανόνων αυτοπροστασίας μπορούμε να πετύχουμε αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι, «και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι» (και αυτό να κάνουμε και εκείνο να μην αφήσουμε), και τον φετινό τουρισμό, δηλαδή, να περισώσουμε, και την υγεία μας, ό, τι ακριβότερο έχουμε, να διαφυλάξουμε.
Στο χέρι μας είναι να μη χύσουμε την καρδάρα με το γάλα, που με τόσο κόπο μαζέψαμε και ο απολογισμός μας το φθινόπωρο να είναι θετικός.