Αγαπάς την Ελλάδα;Απόδειξη!

 Πριν από μερικές δεκαετίες ήταν σε κυκλοφορία κάποια τηλεοπτική διαφήμιση – την οποία σίγουρα θα θυμούνται όσοι είναι σήμερα κάπως μεγαλύτερης ηλικίας – στην οποία κυριαρχούσε το λεκτικό σύνθημα «Αγαπάς την Ελλάδα; Απόδειξη!».
Πομπός της διαφήμισης εκείνης ήταν τότε το Υπουργείο Οικονομικών, το οποίο, μέσω τού συγκεκριμένου διαφημιστικού μηνύματος, αποσκοπούσε στην ευαισθητοποίηση των Ελλήνων πολιτών περί τις οικονομικές και φορολογικές τους υποχρεώσεις απέναντι στο Κράτος. Δηλαδή το συγκεκριμένο διαφημιστικό μήνυμα είχε ως πρόθεση να καλλιεργήσει στους δέκτες της διαφήμισης φορολογική συνείδηση: το εν λόγω διαφημιστικό μήνυμα παρότρυνε τούς Έλληνες καταναλωτές να ζητούν πάντοτε απόδειξη για όλες τις αγορές τους από τα κάθε είδους εμπορικά καταστήματα ώστε, δια της αποδείξεως, να μπορεί το Κράτος να ελέγχει τις κάθε είδους εμπορικές και οικονομικές συναλλαγές των πολιτών και, συνεπώς, να πατάσσει τη φοροδιαφυγή. 

Λαμβάνοντας λοιπόν αφενός αφορμή και ερέθισμα από εκείνο το διαφημιστικό σύνθημα και αφετέρου από την επικαιρότητα των τελευταίων ημερών (επικίνδυνη κλιμάκωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων) προβαίνω στη διατύπωση κάποιων σκέψεων και προβληματισμών μου:
α) από το έτος 1974 μέχρι και σήμερα ο γείτονάς μας, η Τουρκία, επιδεικνύει απέναντι στη χώρα μας μια επιθετικότητα απροκάλυπτη, απροσχημάτιστη και συνεχώς κλιμακούμενη. Ακόμα και οι πλέον αφελείς και καλοπροαίρετοι Έλληνες διαισθάνονται ότι «τα ψέματα τελείωσαν» και ότι ενδέχεται κάποια στιγμή να κληθούμε όλοι μας «να βγάλουμε τα κάστανα απ’ τη φωτιά».
β) αν έλθει εκείνη η ώρα της ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ ημών και των γειτόνων – κάτι που κανείς βεβαίως δεν επιθυμεί! – είναι σχεδόν βέβαιο ότι εμείς οι Έλληνες θα είμαστε μόνοι μας στην αντιμετώπιση τού εχθρού. Οι Ευρωπαίοι «φίλοι» και «σύμμαχοι» θα περιοριστούν σε «δηλώσεις συμπαράστασης», σε λεκτικές καταδίκες της επιθετικότητας των γειτόνων και σε εκκλήσεις προς την άλλη πλευρά «να συμμορφωθεί προς το Διεθνές Δίκαιο».
γ) οι Τούρκοι βέβαια, επειδή ανέκαθεν «δεν ιδρώνει το αυτί τους» μήτε ασπάζονται τις ηθικές και πολιτισμικές αξίες της υπόλοιπης ανθρωπότητας, θα κάνουν εκείνη την ώρα οτιδήποτε θελήσουν και θα φτάσουν «μέχρι εκεί που τους παίρνει». Δηλαδή θα επιχειρήσουν να αρπάξουν όσα περισσότερα μπορέσουν.
δ) είναι επομένως αυτονόητο ότι πρέπει ιδίαις δυνάμεσιν να ενεργήσουμε και να οργανωθούμε δεόντως. «Αλίμονο σε όποιον δεν έχει δικά του νύχια να ξυστεί και περιμένει από άλλους να τον ξύσουν!» λέγει η λαϊκή παροιμία. Αλλά και ο Διονύσιος Σολωμός λέγει στον Ύμνον εις την Ελευθερίαν πως «είναι δύσκολες οι θύρες, αν η χρεία τες κουρταλεί» (=κανείς δεν σου δίνει βοήθεια, όταν βρεθείς στη δύσκολη ώρα).
Ποια λοιπόν θα πρέπει να είναι η δική μας ως Ελλήνων μέριμνα και οργάνωση, εφόσον μόνοι θα κληθούμε «να βγάλουμε τα κάστανα απ’ τη φωτιά»;
- Ένα πρώτο βήμα είναι η άμεση αύξηση τού χρόνου της στρατιωτικής θητείας. Είναι τελείως απαράδεκτο να αντιμετωπίζεις ως χώρα ορατό κίνδυνο επιθετικής ενέργειας από τον κακό γείτονά σου κι εσύ, ως μωρά παρθένος, να κάνεις πως δεν βλέπεις τον κίνδυνο και να εξακολουθείς να διατηρείς τη στρατιωτική θητεία των κληρωτών στους 9 μήνες! Επιβάλλεται – εδώ και τώρα! – η επιμήκυνση της στρατιωτικής θητείας στους 18 μήνες τουλάχιστον! Ξέρω ότι πολλοί γονείς, των οποίων τα τέκνα πρόκειται να στρατολογηθούν, θα εγείρουν ποικίλες ενστάσεις. Αλλά και πολλοί «επαγγελματίες» πολιτικοί αντιμετωπίζουν «μετά φόβου Θεού» το ενδεχόμενο επιμήκυνσης της στρατιωτικής θητείας διότι ανησυχούν για το «πολιτικό κόστος» που θα εισπράξουν! Όμως οι κάθε είδους ενστάσεις και φοβίες ευκόλως αποκρούονται και καταρρίπτονται διότι τίποτα δεν βρίσκεται πάνω από τη σωτηρία της Πατρίδος! Οποιοδήποτε τίμημα αξίζει να καταβληθεί, στην κρίσιμη ώρα, αρκεί να μη χαθεί εθνικό έδαφος (χερσαίο, εναέριο, θαλάσσιο).
- Ένα δεύτερο βήμα είναι η στρατολόγηση και των ελληνίδων γυναικών – αρχικά σε προαιρετική βάση και κατόπιν σε υποχρεωτική – καθώς και η λεγόμενη παλλαϊκή άμυνα. Όποιος νομίζει πως οι γυναίκες μειονεκτούν έναντι των ανδρών ως προς τα στρατιωτικά πράγματα, απατάται: υπάρχουν γυναίκες με φρόνημα «παλλικαρίσιο και αντρικό», όπως βέβαια και άντρες τελείως λιπόψυχοι και ψοφοδεείς. Άραγε το κράτος τού Ισραήλ γιατί στρατολογεί και τις γυναίκες; Απλούστατα διότι οι Ισραηλίτες θέλουν να έχουν εθνική συνέχεια και να μη σβήσουν από τον παγκόσμιο χάρτη, επειδή κι αυτοί, όπως κι εμείς, είναι έθνος ανάδελφον.
- Τρίτο και ουσιαστικό μέτρο για την προάσπιση και περιφρούρηση της εθνικής μας υπόστασης είναι η περαιτέρω ενίσχυση και θωράκιση τού Ελληνικού Στρατού με όπλα ξηράς, θαλάσσης και αέρος. Είναι βέβαιο ότι ο Ελληνικός Στρατός, παρά τις σοβαρές περικοπές που αυτός έχει υποστεί σε στρατιωτικό υλικό κατά την τελευταία δεκαετία λόγω των έκτακτων δημοσιονομικών συνθηκών που επιβλήθηκαν στη χώρα μας εξαιτίας των μνημονιακών δεσμεύσεων, εξακολουθεί να είναι ένας από τους καλύτερους στρατούς στην Ευρώπη και με υψηλότατο το αξιόμαχό του. Ωστόσο η περαιτέρω ενδυνάμωση τού Ελληνικού Στρατού με υλικά μέσα επιβάλλεται και οφείλει να είναι άμεση. Και η υλικοτεχνική ενδυνάμωση τού Ελληνικού Στρατού δεν είναι μονάχα έργο και υποχρέωση τού Οργανωμένου Κράτους, δια των Υπουργείων Εθνικής Αμύνης και Οικονομικών, αλλά είναι και υποχρέωση των πολιτών ως ατόμων!
Φρονώ ότι υπό τις παρούσες συνθήκες έκτακτης εθνικής ανάγκης πρέπει και μπορούν να ενεργοποιηθούν τα ατομικά εθνικά ανακλαστικά όλων μας. Συγκεκριμένα επιβάλλεται να εκδηλωθεί σήμερα εμπράκτως ο πατριωτισμός μας. Πρέπει να ενεργοποιηθεί και πάλι το πνεύμα ατομικής προσφοράς και ευεργεσίας, δηλαδή το πνεύμα τού εθνικού αλτρουισμού. Πρέπει να ξεκινήσει μια άμιλλα αρετής και εθνικής ευεργεσίας. Τώρα πρέπει να εμφανισθούν ξανά εθνικοί ευεργέτες, – όπως συνέβη και προ των Βαλκανικών Πολέμων με την περίπτωση τού Ηπειρώτη Γεωργίου Αβέρωφ – οι οποίοι θα τείνουν χείρα βοηθείας στο επίσημο κράτος. Πρέπει ΤΩΡΑ να δημιουργηθεί ένα «Ταμείο Εθνικής Άμυνας», δηλαδή κάποιος τραπεζικός λογαριασμός στον οποίο να καταθέτει τον οβολό του ο κάθε Έλληνας. Στο σχεδιαζόμενο αυτό Ταμείο θα μπορεί όποιος επιθυμεί να καταθέτει το ποσό που μπορεί και επιθυμεί. Έτσι θα μπορούσε σ’ αυτό το Ταμείο να γίνεται κατάθεση 10 Ευρώ αλλά και κατάθεση κάποιων χιλιάδων ευρώ από εύπορους Έλληνες.
Επίσης σ’ αυτό το ταμείο θα μπορούσαν οι Έλληνες βιομήχανοι και εφοπλιστές να κάνουν καταθέσεις. Για παράδειγμα θα μπορούσε αυτό το Ταμείο, σε σύντομο χρόνο, να συγκεντρώσει το ποσόν των 3 δισεκατομμυρίων ευρώ που απαιτούνται για την αγορά από τον Ελληνικό Στρατό των δύο γαλλικών φρεγατών Belharra. Τη διαχείριση αυτού τού Ταμείου θα μπορούσε να αναλάβει μια Επιτροπή Προσωπικοτήτων, δηλαδή ατόμων εγνωσμένου κύρους, εντιμότητας και ηθικής.
Είμαι βέβαιος πως αν ξεκινούσε μια τέτοια εθνική προσπάθεια, πολύ σύντομα τα χαρμόσυνα αποτελέσματά της θα ήταν απτά.
Και βεβαίως για την επιτυχή πορεία και ευόδωση τού σχεδιαζόμενου εγχειρήματος καθοριστικός είναι ο ρόλος των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης, μικρής ή μεγάλης εμβέλειας, τα οποία έχουν τη δυνατότητα να διαπαιδαγωγούν το λαό, να ενεργοποιούν το εθνικό του φιλότιμο και να διαμορφώνουν προς υγιείς κατευθύνσεις τη λεγόμενη κοινή γνώμη.

* Ο Λεωνίδας Πυργάρης είναι φιλόλογος, καθηγητής στο 2ο Λύκειο Χίου, απόφοιτος Φιλοσοφικής Σχολής Ιωαννίνων