Η αφύπνιση...

Η πολιτική είναι η αρένα όπου θα αποφασιστεί η μοίρα του πλανήτη μας. Αν οι άνθρωποι είχαν την εγγενή τάση να συμφωνούν για την κοινή ζωή τους, δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη για άσκηση εξουσίας και καμία χρεία πολιτικής.

Ρέπουμε όμως στη διαφωνία... Ως πολίτες έχουμε ευθύνη να εμπλακούμε στην πολιτική, γιατί κατά τον Αριστοτέλη, η πολιτική σημαίνει την ενεργό συμμετοχή όλων των πολιτών στη σκέψη, στον διάλογο και στη λήψη αποφάσεων που τους αφορούν. Άλλωστε, πολίτης είναι κάποιος που είναι έτοιμος να κυβερνήσει και να κυβερνηθεί...

Η πολιτική της εξουσίας... είναι ένα κυνήγι μηδενικού αθροίσματος... Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, αυτό που καθιστά μοναδική την πολιτική των ανθρώπων είναι ότι δεν παλεύουν μόνο για εξουσία αλλά και για δικαιοσύνη. Η εξουσία δίχως δικαιοσύνη βρίσκεται συχνά σε εμπόλεμη κατάσταση με τους πολίτες. Η δικαιοσύνη δίχως εξουσία δεν μπορεί να προστατέψει τα δικαιώματα των πολιτών. Όλοι επιθυμούμε η εξουσία να ασκείται δίκαια και η δικαιοσύνη να ελέγχει την εξουσία. Η δικαιοσύνη που δεν επιβάλλεται είναι σκέτη φαντασία και η εξουσία που δεν καθοδηγείται από τη δικαιοσύνη είναι σκέτη θηριωδία.
Κατά τον Πλάτωνα, η δικαιοσύνη και η αγαθή εξουσία πρέπει να στηρίζονται στην αυθεντική γνώση της πραγματικότητας. Όμως, στις μέρες μας η γνώση και η σοφία σπανίζουν όσο ποτέ. Η παραπληροφόρηση νικά κατά κράτος τη γνώση.
Δίκαιο καθεστώς είναι εκείνο στο οποίο οι κυβερνώντες επιδιώκουν το κοινό καλό και άδικο εκείνο στο οποίο αυτοί στοχεύουν μόνο στο προσωπικό τους συμφέρον. Για τους αρχαίους, για παράδειγμα τον Αριστοτέλη, η σκληρότητα και η ανηθικότητα είναι αυτοκαταστροφικές για τους κυβερνώντες, ενώ ο Μακιαβέλι θεωρούσε ότι θα τους βοηθούσαν στην αυτοσυντήρηση. Μάλιστα, ο Αριστοτέλης προειδοποιούσε τους τυράννους να μην καταφεύγουν στη βία και την απάτη, γιατί τέτοιου είδους τύραννοι σπάνια πεθαίνουν από φυσικά αίτια...
Για την ανθρώπινη φύση έχουν γραφτεί πολλά, τόσο από τον Θουκυδίδη όσο και τους Μακιαβέλι και Χομπς. Για να περιοριστεί η μεροληψία τους έχουν επινοηθεί διάφοροι κανόνες. Το πιο χρήσιμο διορθωτικό στοιχείο των παθών τους είναι η κυβέρνηση, που καθιστά τη συλλογική ζωή αποτελεσματική και λειτουργική.
Το βασικό μας ερώτημα για ένα πολιτικό σύστημα πρέπει να είναι αν λειτουργεί ρεαλιστικά, με το οποίο εννοούμε εάν προάγει την ειρήνη, την ασφάλεια, την αποτροπή της βίας και την καλή διακυβέρνηση μακροπρόθεσμα.
Κατά τον Γκάντι, ο σύγχρονος καπιταλισμός, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά της επιθυμίας για όλο και περισσότερα αγαθά και διεγείροντας τον φθόνο και τον κοινωνικό ανταγωνισμό, δημιούργησε την ψυχολογική βάση για ταξική και φυλετική καταπίεση που γεννούν τη βαρβαρότητα.
Σήμερα... Οι καταναλωτές αντικαθιστούν τους πολίτες και οι γραφειοκράτες παίρνουν τη θέση των πολιτικών. Το γεγονός αυτό συνηγορεί για τον κρίσιμο ρόλο της αγοράς και των ρυθμιστών της.
Μήπως βρισκόμαστε στο κρίσιμο σημείο αφύπνισης;
E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.