Πανεπιστήμιο: Ξανά υπό δοκιμασία!

Το πανεπιστήμιο πάλι σε αναστάτωση... Η σοβαρότερη προσπάθεια για αναμόρφωση του ελληνικού πανεπιστημίου έγινε με το σοφό νομοθέτημα 5343/32. Οι περιπέτειες όμως της πατρίδας μας (Δικτατορία, Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, Εμφύλιος Πόλεμος, Δικτατορία) δεν του έδωσαν την ευκαιρία να προσαρμοστεί με τις εξελίξεις. Η αναγκαιότητα αλλαγής του εκφράστηκε τελικά με το Ν. 1268/82. Η μακρόχρονη εφαρμογή του (με κάποιες ελάσσονος σημασίας τροποποιήσεις), αν και αποδέσμευσε δυνάμεις, δεν δικαίωσε τις προσδοκίες των εμπνευστών του και της κοινωνίας.
Η μαζικότητα του πανεπιστημίου, η έκρηξη της γνώσης, οι νέες τεχνολογίες, οι απαιτήσεις της κοινωνίας, οι ανταγωνιστές, κ.ά. κατέστησαν αναγκαία την προσαρμογή του στα διεθνή πρότυπα. Η αποκτηθείσα αδράνεια τον έκανε ακλόνητο! Ακόμη και τα κόμματα της αριστεράς, που διακηρύττουν ότι είναι τα κόμματα της κίνησης και της αλλαγής, δεν ευνοούσαν τις αλλαγές και δεν δέχονταν το διάλογο για το νέο πανεπιστήμιο.
Η προσπάθεια εξάλειψης των παθογενειών του 1268/82 εκφράστηκε με το Ν.3549/07. Η μη συμμετοχή όμως των πολιτικών κομμάτων στον προταθέντα διάλογο είχε τα γνωστά αποτελέσματα, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο. Θέματα όπως: η κατάληψη, το άσυλο, οι λιμνάζοντες φοιτητές, η συμμετοχή των φοιτητών σε εκλεκτορικά σώματα, τα συγγράμματα, η αξιολόγηση, η έννοια του δωρεάν, κ.ά., για άλλη μια φορά δεν μπόρεσαν να αντιμετωπιστούν ως κοινός πολιτικός τόπος των κομμάτων. Κρίμα! Το πνεύμα της γενικής βούλησης της κοινωνίας δεν μπόρεσε να εκφραστεί με ένα νομοθέτημα καθολικής αποδοχής.
Το νομοθέτημα αυτό ήρθε λίγα χρόνια αργότερα με συνοδό την παρακμή της χώρας. Παρακμή πρωτίστως αξιακή... Ο Ν. 4009/11 είχε στόχο να αλλάξει σημαντικά τη δομή του πανεπιστημίου, αλλά προσέκρουσε στην εμπεδωμένη μικροπολιτική και τη λαίλαπα που ακολούθησε... με αποτέλεσμα την παγίωση των παρενεργειών του παρελθόντος και τη νοοτροπία της κατάληψης. Ο Νόμος Γαβρόγλου διέλυσε στην κυριολεξία την πανεπιστημιακή εκπαίδευση.
* * *
Και τώρα τι; Η νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας χρειάζεται δίπλα της μια σοβαρή ομάδα ειδικών που να γνωρίζει άριστα τα προβλήματα της ανώτατης εκπαίδευσης, να αναλύει την πραγματικότητα και να εισηγείται τις αναγκαίες νομοθετικές ρυθμίσεις που θα δώσουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο το αναγκαίο κύρος. Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η ανώτατη εκπαίδευση είναι απογοητευτική... Βέβαια, η εφαρμογή των νόμων είναι ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα από το οποίο υποφέρει η πατρίδα μας. Για την αντιμετώπισή του απαιτείται τόσο η σοβαρότητα των πολιτικών κομμάτων, όσο και η ενεργός συμμετοχή των πολιτών.
Αν η κυβέρνηση, όπως οφείλει, ξεχάσει το πολιτικό κόστος, τα πολιτικά κόμματα αναλογιστούν τις ευθύνες τους και οι πολίτες ενδιαφερθούν για το μέλλον των παιδιών τους... υπάρχει ελπίδα για ένα μέλλον προσδοκιών.
E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.