Το τέλος των ονειρώξεων κι η επόμενη ημέρα της Κεντροαριστεράς…

• Κάθε συζήτηση με ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Βγάζοντας στην άκρη το 3 - 4% των αυθεντικών πιστών του παλιού συνασπισμού, κάθε αντιπαράθεση αποτελεί ξεχωριστή εμπειρία. Κι αυτό γιατί ο καθένας δίνει μια διαφορετική διάσταση στη δύναμη που τον ωθεί να τον ψηφίσει. Ενώ δεν χαρακτηρίζεται αριστερός, υιοθετεί εύκολα τη ρητορική του. Διαφωνεί με τις πρακτικές του κόμματος, αλλά το εμπιστεύεται.
Tο 31.5% που εξακολουθεί να στηρίζει το ΣΥΡΙΖΑ, θέλει κάτι να μας πει. Ανήκουν όλοι σε κοινωνικές ομάδες που ωφελήθηκαν; Όχι. Συμφωνούν απόλυτα με τις πρακτικές του; Σίγουρα όχι, εξαιρουμένων κάποιων φτωχών τμημάτων της κοινωνίας που ανακουφίστηκαν από επιδόματα. Η εμπειρία των τεσσάρων τελευταίων ετών έφερε τον κατευνασμό των ονειρώξεων. Η ριζοσπαστική επανάσταση που ξεσηκώθηκε, έληξε γρήγορα με την ρεαλιστική στροφή στο τρίτο μνημόνιο. Όσοι χόρευαν στο Σύνταγμα δεν έχουν ακόμη ξεμπερδέψει στην εσωτερική τους αντιπαράθεση, σχετικά με ότι ακολούθησε το δημοψήφισμα.
Έπειτα από μια εκλογική αναμέτρηση γίνεται από όλους προσπάθεια αποτίμησης του εκλογικού αποτελέσματος ή τουλάχιστον απόπειρες για να διαλευκανθούν κάποιες βασικές πτυχές του. Τι οδήγησε στο αποτέλεσμα αυτό; Ποιο ακριβώς είναι το μήνυμα που έστειλε ο λαός; Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, αλλά αφορά το παρελθόν. Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον και σίγουρα μεγαλύτερη αξία έχουν οι συζητήσεις που αφορούν την επόμενη μέρα των εκλογών. Το ενδιαφέρον όλων αυτές τις ημέρες είναι στραμμένο στα πρόσωπα της νέας κυβέρνησης. Κάθε νέα κυβέρνηση δικαίως τραβάει τα βλέμματα όλων αφού σίγουρα θα είναι πρωταγωνιστής της επόμενης ημέρας για τις όποιες πρωτοβουλίες θα πάρει.
Τεράστιο όμως ενδιαφέρον θα έχουν κι οι εξελίξεις στην αντιπολίτευση. Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε από την πρώτη στιγμή ότι θα μετασχηματίσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια μεγάλη προοδευτική παράταξη. Ξέρει πως κέρδισε την εξουσία με την αντιμνημονιακή ρητορεία, αλλά αν θελήσει στο μέλλον να βρεθεί ξανά στην εξουσία, αυτό δεν μπορεί να γίνει με τον ίδιο τρόπο. Πρέπει λοιπόν να κάνει μια σαφή στροφή στον ρεαλισμό. Δεν υπάρχει όμως άλλος τρόπος από την επιπλέον μετατόπισή του προς την Κεντροαριστερά. Είναι αρκετά πιθανό στα σχέδια του Αλέξη Τσίπρα να περιλαμβάνεται ένα ιδρυτικό συνέδριο που θα οδηγήσει στον μετασχηματισμό που προανήγγειλε, ένα νέο όνομα κόμματος και η ένταξη στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Μια τέτοια κίνηση φυσικά θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στο ΚΙΝΑΛ που θα είναι ο δεύτερος ισχυρός παίχτης στις όποιες εξελίξεις. Μπορεί το ΚΙΝΑΛ να συνεχίζει να έχει χαμηλό εκλογικό ποσοστό αλλά δεν παύει να είναι εκφραστής ενός χώρου που το πραγματικό ποσοστό των ανθρώπων που ανήκουν εκεί είναι πολλαπλάσιο του εκλογικού ποσοστού που λαμβάνει . Είναι λοιπόν σαφές ότι οι επόμενες κινήσεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς δεν θα γίνουν αποκλειστικά από τον Αλέξη Τσίπρα αφού ταυτόχρονα με τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ θα υπάρχει αναμφίβολα κινητικότητα και στο ΚΙΝΑΛ. Την πρωτοβουλία των κινήσεων την έχει συνήθως ο πιο ισχυρός κι είναι βέβαιο ότι αυτός είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
Μένει λοιπόν να δούμε αν οι όποιες κινήσεις θα οδηγήσουν σε κάτι νέο ενιαίο και μεγάλο στον χώρο της Κεντροαριστεράς ή σε ακόμα μεγαλύτερο κατακερματισμό της. Όποια όμως και αν είναι η κατάληξη των διεργασιών που θα ακολουθήσουν, η Κεντροαριστερά, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αργά ή γρήγορα, θα οδηγηθεί εκ νέου στην εξουσία, αφού είναι ο άλλος πόλος του πολιτικού μας συστήματος. Δεδομένου ότι η εναλλαγή των δύο πόλων στην εξουσία είναι νομοτελειακή, η δημιουργία μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξης είναι κι αυτή μονόδρομος.