«Τα σκυλιά γαυγίζουν το καραβάνι περνά...»!

Ο τίτλος είναι μετάφραση του γαλλικού «Les duens aboient la caravane passé...» και ταιριάζει απόλυτα στην αντιφατική πολιτική συμπεριφορά του δεξιού ΑΝ.ΕΛ. που βρίσκεται αμέσως μετά τη Χρυσή Αυγή για ν’ ακολουθήσουν η Νέα Δεξιά, ο ΛΑΟΣ και τα λοιπά δεξιά κόμματα με τερματικό τη Ν.Δ. ως το γνήσιο λαϊκό κεντροδεξιό κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε ως εταίρο του για να σχηματίσει κυβέρνηση το αμέσως μετά τη Χρυσή Αυγή δεξιό κόμμα των ΑΝ.ΕΛ. (;), ενώ πιο κοντά του ήταν το ΠΟΤΑΜΙ και η Ένωση Κεντρώων. Η επιλογή αυτή γέννησε πολλά ερωτηματικά, από τα πιο απλά έως τα πλέον σύνθετα (ύποπτα κατά τινας) και το αποτέλεσμα δικαιώνει αυτούς που αμφισβήτησαν ότι ο «συνεταιρισμός» έγινε μόνο για να βγει η χώρα από τα μνημόνια και να παταχθεί, ριζικά, η διαφθορά και η διαπλοκή, όπως ισχυριζόταν ο «δεξιός» κ. Καμμένος.
Ως προς το πρώτο, σύσσωμη η αντιπολίτευση ισχυρίζεται ότι αυτά που υπέγραψε ο κ. Τσίπρας ισοδυναμούν με 4ο μνημόνιο, το οποίο μαζί με τις «ουρές» των προηγουμένων επιβάλλουν αυστηρότερη επιτροπεία και ελέγχους, ενώ ως προς το δεύτερο ούτε τα κλεμμένα γύρισαν στο δημόσιο ταμείο, ούτε οι κλέφτες πιάστηκαν, ούτε η διαπλοκή και η διαφθορά εξαλείφθησαν. Οι προσδοκίες μεγάλων εισροών από τις περιβόητες λίστες διαψεύθηκαν παταγωδώς και το λαθρεμπόριο και οι νοθείες καλά κρατούν...
Παρά ταύτα η «κουμπαριά» συνεχίζεται αδιατάραχτη και ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει, με την αντιφατική ανοχή των ΑΝ.ΕΛ., την δική του πολιτική στην οικονομία, στη δικαιοσύνη, στην παιδεία, στην υγεία, στη δημόσια διοίκηση, στην ασφάλεια κ.ά. Η μοναδική αντίδραση του κ. Καμμένου ήταν στο μάθημα των Θρησκευτικών με θύμα τον κ. Φίλη, ενώ μισοκατάπιε το χάπι του κ. Μουζάλα για να καταλήξει στην παραίτηση (αποπομπή) του κ. Κοτζιά, παρά το γεγονός ότι στις ΗΠΑ τον αντικατέστησε, εκφράζοντας θέσεις επί του Σκοπιανού διαμετρικά αντίθετες με την επίσημη κυβερνητική γραμμή.
Στα 4 περίπου χρόνια της συγκυβέρνησης, με την ανοχή αυτού του «δεξιού», ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει ανενόχλητος την «αριστερά, για πρώτη φορά» πολιτική του σε όλους τους τομείς της δημόσιας διοίκησης και της οικονομίας, εγκαθιδρύοντας καθεστώς σύμφωνο με τις ιδεοληψίες του, αγνοώντας τα άτονα γαυγίσματα των ΑΝ.ΕΛ. που ισοδυναμούν με το «Les duens aboient la caravane passé...». Ίσως γι’ αυτό το λόγο οι ΗΠΑ, η Commission και η Γερμανία, ενώ προκλητικότατα επεμβαίνουν στα Σκόπια, δεν του σφίγγουν το λουρί και τον αφήνουν να γαυγίζει χωρίς να δαγκώνει, δίνοντάς του τη δυνατότητα να περισώσει ότι έχει απομείνει από τους ψηφοφόρους του και να συγκρατήσει τον ελάχιστο αριθμό βουλευτών, που απαιτείται για να παραμείνει ως Κόμμα στη Βουλή, δεδομένου μάλιστα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξασφάλισε κοινοβουλευτική πλειοψηφία και χωρίς τον Καμμένο. Βέβαια αν, για οποιοδήποτε λόγο, τα πράγματα στραβώσουν, τότε όχι μόνο θα του σφίξουν το λουρί, αλλά θα του τρίξουν και τα δόντια, αναγκάζοντάς τον σε άτακτη υποχώρηση, αδιαφορώντας αν αυτή θα τον γελοιοποιήσει στα όμματα του ελληνικού λαού. Άλλωστε τι χρείαν τούτου έχει όταν τη γελοιότητα υπερκερνά η φωτογελοιοποίηση με τα τόσα αλλοπρόσαλλα καμώματα με αντάλλαγμα τα οφίκια και την καρέκλα;
Ποιος όμως κάθισε να κοστολογίσει το κόστος αυτών των καμωμάτων; Ενώ, σαν ανένδοτος, ως ισχυρίζεται, μακεδονομάχος, μπορούσε να μπλοκάρει το θέμα πριν καν το ξεκινήσει ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί το άφησε να πάρει τεράστιες εθνικές διαστάσεις προκαλώντας εθνικό διχασμό, αέναες συζητήσεις, απώλεια εκατομμυρίων ανθρωποωρών, πανελλήνια συλλαλητήρια ακροδεξιών και φασιστών κατά του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να εξαιρεί ούτε τον ίδιο ούτε τους οπαδούς του ΑΝΕΛ που ήταν παρόντες; Ποιος μπορεί να εκτιμήσει τη ζημιά που προκαλεί στις διεθνείς αγορές η εμφάνιση εικόνας πολιτικής αστάθειας την ώρα που ψάχνουμε για χαμηλότοκα δάνεια και επενδυτές;
Ας σταματήσει λοιπόν τις γελοίες προκλήσεις με ψευτολεονταρισμούς, απειλές και υπονοούμενα, γιατί βλάπτει σοβαρά την οικονομία και τα εθνικά συμφέροντα. Ο πρωθυπουργός, παρά τα χαζοχαρούμενα αγκαλιάσματα και χαμόγελα και ανεξάρτητα από τον περίεργο άρρηκτο δεσμό τους, του έστειλε το μήνυμα της μίας και μόνης εθνικής γραμμής. Μένει να δούμε αν αυτό το «λιοντάρι...» θα ξαναβγάλει γλώσσα για το Σκοπιανό ή θα την καταπιεί, όπερ και το πιθανότερο, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η αυτογελοιοποίηση υπέρ της καρέκλας, στερείται ορίων.
Η πιθανότητα αυτή μακάρι να διαψευσθεί, έστω και για τα στοιχειώδη προσχήματα, αν και παρέχει τη δυνατότητα του «στρίβειν διά του αρραβώνος», δεδομένων των δύσκολων προβλημάτων με την Τουρκία και του μικρού εναπομείνοντος προεκλογικού χρόνου που θα επιφέρει και το οριστικό-τελικό διαζύγιο. Δυστυχώς όμως, όταν λείπουν η πολιτική ευαισθησία και η πολιτική ευθύνη όλα είναι δυνατά...

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗΣ, Ομότ. Καθηγητής Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών