Οι άσκοπες αντιπαραθέσεις διαλύουν την «Ομόνοια»!

Μετά την πτώση του προηγούμενου καθεστώτος στην Αλβανία και την εμφάνιση εθνικών ομάδων στα Βαλκάνια, χρειάστηκε να εξευρεθούν κριτήρια και να γίνουν κάποιες διεργασίες για την επαναπόκτηση από τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες της ελληνικής εθνικής ταυτότητας, την οποία είχαν απωλέσει κατά τη μακρόχρονη χοτζική και μεταχοτζική περίοδο. Η ρευστότητα και η ασάφεια που επικρατούσε όσον αφορά τους ελληνικούς πληθυσμούς, μετά μάλιστα την αθρόα μετανάστευση στην Ελλάδα, ανέδειξαν τα ποικίλα προβλήματα που έπρεπε να επιλυθούν και άρχισαν μεταξύ των διανοουμένων Ελλήνων συζητήσεις για την ίδρυση ενός πολιτικού φορέα, που θα εκπροσωπούσε όλους τους Βορειοηπειρώτες. Οι συζητήσεις κατέληξαν στην ίδρυση οργάνωσης με την ονομασία «Ομόνοια».
Στις 11 Ιανουαρίου 1991 υπογράφτηκε στη Δερβιτσάνη η ιδρυτική διακήρυξη της «Ομόνοιας» με έδρα τους Αγίους Σαράντα. Επελέγη η ονομασία «Ομόνοια» γιατί το 1918 λειτουργούσε ελληνική οργάνωση με το ίδιο όνομα. Η «Ομόνοια» εγκρίθηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Αλβανίας και άρχισε να δραστηριοποιείται.
Οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου την αγκάλιασαν με θερμότητα και προσέβλεπαν σ’ αυτή ως τον μόνο φορέα που θα μπορούσε να δράσει για την αναγέννηση του τόπου, αλλά και να αγωνιστεί για την απόδοση των μειονοτικών δικαιωμάτων. Η «Ομόνοια» συμμετείχε στις εκλογές Μαρτίου-Απριλίου 1991 και λειτούργησε ως αυτόνομος πολιτικός φορέας. Τον Μάρτιο του 1992 η αλβανική Βουλή ψήφισε νόμο, σύμφωνα με τον οποίον απαγορευόταν η ίδρυση θρησκευτικών και εθνικών κομμάτων. Στον εκλογικό νόμο του 1992 ψηφίστηκε διάταξη με την οποία απαγορευόταν στην «Ομόνοια» η συμμετοχή της σε εκλογές ως πολιτικός φορέας. Η απαγόρευση αυτή ανάγκασε τα στελέχη της «Ομόνοιας» να ιδρύσουν την «Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα». Ως Κόμμα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ) συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στην Αλβανία. Έκτοτε η «Ομόνοια» ταυτίστηκε με το «Κόμμα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» και η διάκρισή τους ως διαφορετικούς φορείς κατέστη δυσδιάκριτος.
Από τότε η «Ομόνοια» έπαψε να δραστηριοποιείται ως ανεξάρτητος οργανισμός, αφού ταυτίστηκε με το ΚΕΑΔ. Παρατηρείται δε μια συνεχής αδράνεια και κάμψη των δραστηριοτήτων της, γεγονός που απέβη εις βάρος της μειονότητας. Παρακολούθησα την πορεία της «Ομόνοιας» από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα και κατά διαστήματα έγραφα στις φιλόξενες σελίδες του «Πρωινού Λόγου» για την ανάγκη ανανέωσης των στόχων της. Δυστυχώς, μικροσκοπιμότητες, προσωπικοί εγωισμοί, φιλοπρωτίες και προσωπική προβολή, δυσαρέστησαν τον κόσμο, με αποτέλεσμα να αποστασιοποιηθεί από την οργάνωση.
Τον Οκτώβριο του 2009 έγραφα στον «Ελληνισμό» που εκδιδόταν στην Αθήνα: «Είναι καιρός να πραγματοποιηθεί ριζική ανανέωση των μελών της Ομόνοιας σε όλη την εξουσιαστική κλίμακα. Χρειάζεται νέο αίμα και νέα πρόσωπα, τα οποία να εμφυσήσουν και πάλι ελπίδες στον ταλαιπωρημένο κόσμο μας και να ανακόψει το ρεύμα της απαξίωσης της οργάνωσης…».
Στις 12 Ιουνίου 2008 έγραφα στον «Πρωινό Λόγο» για την αναδιοργάνωση και αναδιάρθρωση της «Ομόνοιας»: «…Πιστεύουμε ότι επέστη ο χρόνος να εγκαταλείψουμε τις φιλοπρωτίες και τις ανούσιες ροπές προσωπικής προβολής και να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Η «Ομόνοια» μας θέλει όλους μονιασμένους, με βασικό στόχο την αντιμετώπιση των ανθελληνικών κύκλων στην Αλβανία και την αντίκρουση των ανιστόρητων Αλβανών «ιστορικών» που προπαγανδίζουν εις βάρος της μειονότητας… Φροντίδα επίσης η ανάπτυξη των Βορειοηπειρωτικών περιοχών και η ανάδειξή τους σε εστίες πολιτιστικές…».
Την 1η Οκτωβρίου 2015 σημειώναμε στον «Πρωινό Λόγο»: «…Οι ηγέτες της μειονότητας δεν βλέπουν τι συμβαίνει; Δεν βλέπουν τους λύκους που επιπίπτουν ακάθεκτοι να κατασπαράξουν ό,τι έχει απομείνει στον βορειοηπειρωτικό χώρο; Για τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες η εμπλοκή σε αντιπαλότητες αποτελεί πολυτέλεια και δημιουργεί αδιέξοδα… Είναι καιρός όλες οι τοπικές δυνάμεις να υπερβούν τις προσωπικές μικροφιλοδοξίες και να ενστερνιστούν την πατριωτική εθνική συνείδηση. Όλοι μαζί, ηγέτες και λαός, θεσμικά και μη όργανα, καλούμαστε να αποδείξουμε πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις συνεχείς προκλήσεις…».
Με την ευκαιρία της εκδήλωσης στη Δερβιτσάνη για τα 25 χρόνια δράσης της «Ομόνοιας» γράφαμε («Πρωινός Λόγος», Σάββατο – Κυριακή 16 – 17 Ιανουαρίου 2016): «…Οι όποιες διαφωνίες που υπάρχουν αποτελούν θεμιτό και υγιές φαινόμενο, αρκεί οι θέσεις και αντιθέσεις να συντείνουν στην ομόνοια και ενότητα του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, κάτω από τη σκέπη της «Ομόνοιας», η οποία αναντίρρητα εκπροσωπεί τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου…».
Στον «Πρωινό Λόγο» επίσης, την Τετάρτη 9 Μαΐου 2018, ο Η.Μ., αγαπητός φίλος, γνώστης των προβλημάτων που ταλανίζουν τη μειονότητα, γράφει σε αποκαλυπτικό άρθρο για τη διχόνοια τη δολερή που διαλύει την «Ομόνοια». Συγκεκριμένα, αναφέρεται στους Βορειοηπειρώτες που ζουν στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, οι οποίοι αδρανοποιήθηκαν και αδιαφορούν, μη δίνοντας σημασία στην έξαρση του αλβανικού εθνικισμού. Όπως, επίσης, για την αβελτηρία της Ελληνικής Πολιτείας, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι συνεχώς απαξιώνεται, με αποτέλεσμα η απαξίωση αυτή να έχει φτάσει για την «Ομόνοια» σε «ώρα μηδέν». Τα διαλυτικά στοιχεία είναι πολλά και είναι δύσκολο να ξεπεραστούν. Η παραίτηση του Προέδρου της «Ομόνοιας» αποτυπώνει τη σωβούσα αναταραχή στην οργάνωση.
Ο πρώην Πρόεδρος της «Ομόνοιας» Σωτήρης Κυριαζάτης και ο Βαγγέλης Παπαχρήστου, στέλεχος της «Ομόνοιας» και ένας από τους «Πέντε» στη στημένη Δίκη των Τιράνων, αναφέρουν, στο «Κίνημα Ανασυγκρότησης» που υπογράφει ο Κυριαζάτης, ότι απαιτείται αγώνας για ανανέωση, ανάπτυξη και αναγέννηση της οργάνωσης, η οποία να συσπειρώνει όλους τους Βορειοηπειρώτες, να παλεύει και να κερδίζει προς όφελος της μειονότητας.
Στο ίδιο μήκος κύματος ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ, Βαγγέλης Ντούλες, με πολύχρονη παρουσία στην «Ομόνοια» ως πρόεδρός της, βουλευτής σήμερα, μιλάει να μείνουν στην άκρη οι όποιες διαφορές και να εξοπλιστεί η κοινωνία με «όραμα».
Ευχόμαστε να συνετιστούν τα στελέχη της μειονότητας, να ομονοήσουν και να αγωνιστούν από κοινού για το γενικό συμφέρον. Είναι καιρός όλες οι δυνάμεις του τόπου να εργαστούν για την απόδοση των μειονοτικών δικαιωμάτων. Να μην ξεχνούμε τις θυσίες εκείνων που στάθηκαν όρθιοι στη λαίλαπα του χοτζικού καθεστώτος και μπόρεσαν να διατηρήσουν ανόθευτη την πίστη και την εθνική τους συνείδηση και να κρατήσουν ζωντανή την ελληνική κληρονομιά.
Όλοι μαζί καλούνται να αποδείξουν πως είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις όποιες προκλήσεις, πιέσεις και εκβιασμούς εις βάρος του λαού της ελληνικής μειονότητας. Η πορεία των βορειοηπειρωτών μέσα στους αιώνες, οι πολιτικές και κοινωνικές αξίες, αποδεικνύουν ότι αντέχουν τους κατατρεγμούς και, όταν οι περιστάσεις το επιβάλλουν, ενώνονται απέναντι εκείνων που επιδιώκουν τον αφανισμό τους.
Είθε ο Θεός να φωτίσει «τις κεφαλές» της μειονότητας και μονιασμένοι και συναδελφωμένοι να αντικρούσουν τα κύματα των πιέσεων, τα οποία καθημερινά αυξάνονται. Η αναδιοργάνωση, αναβάθμιση και αναδιάταξη της «Ομόνοιας» είναι αναγκαία, αρκεί να γίνει με πνεύμα ομοψυχίας, ώστε να επιτελέσει και πραγματώσει το σοβαρό εθνικό της έργο.

ΝΙΚΟΣ ΥΦΑΝΤΗΣ