Επιτέλους, ήρθε η ώρα της Ευρώπης!

Είναι νόμος στα ανθρώπινα πράγματα μια καταστροφή να λειτουργεί ως αφορμή για κάτι καλό και σημαντικό. Αυτό συμβαίνει και σήμερα για τους ευρωπαϊκούς λαούς με τον πόλεμο του Πούτιν. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η αιματοχυσία της Ουκρανίας ξύπνησε την Ευρώπη και τάραξε τον ύπνο του ΝΑΤΟ. Πράγματι, ως τα σήμερα φαινόταν όνειρο η ενοποίηση της Ευρώπης και η συλλογική δράση των λαών της σε καταστάσεις δύσκολες και απειλητικές για μια χώρα. Αυτό το βλέπαμε εμείς οι Έλληνες και απορούσαμε για την αδράνεια της Ευρώπης μπροστά στους κινδύνους που αντιμετωπίζει η χώρα μας από τις συνεχείς απειλές και επεκτατικές διεκδικήσεις της Τουρκίας. Γι’ αυτό και πολλοί από τους συμπολίτες μας αμφισβητούσαν τον θεσμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το μέλλον της.
Αλλά ο πόλεμος της Ρωσίας συντέλεσε ώστε σήμερα η Ευρώπη να κινείται σε λογική πραγματισμού και να αποδεσμεύεται από δόγματα οικονομικά. Τώρα οι ηγέτες της και σε μεγάλο βαθμό οι λαοί της συνειδητοποιούν ότι κάθε χώρα της Ευρώπης από μόνη της είναι εκτεθειμένη σε σοβαρούς κινδύνους και ότι η πρόοδός της και η ύπαρξή της δεν αποτελούν σταθερή βάση. Γιατί ο Πούτιν με το «έτσι θέλω» έχει διαμηνύσει σε όλους ότι η στρατιωτική ισχύς και τα συμφέροντα του ενός είναι υπεράνω κάθε άλλης αρχής και κάθε εθνικού δικαίου.
Και πώς είναι δυνατόν οι ευρωπαϊκοί λαοί να συνεχίζουν τον ξεχωριστό δρόμο και να νιώθουν σίγουροι για την ευημερία τους, όταν οι Ουκρανοί θρηνούν χιλιάδες παιδιά, βλέπουν τα σπίτια τους ερείπια και εκατομμύρια έγιναν πρόσφυγες και ψωμοζητούντες στις αυλές των Ευρωπαίων;
Μπροστά, λοιπόν, σ’ αυτήν την τραγωδία της Ουκρανίας οι Ευρωπαίοι δεν έχουν άλλη επιλογή παρά μονάχα να ενώσουν όλες τις δυνάμεις τους, να περιορίσουν τα εθνικά τους ελατήρια και να διαμορφώσουν εκείνα τα θεσμικά πλαίσια που στεριώνουν και διαμορφώνουν την ευρωπαϊκή ταυτότητα. Και αυτό μπορεί να εφαρμοστεί εφόσον οι ηγεσίες της Ευρώπης αποφασίσουν άμεσα την συλλογική άμυνα με Ευρωστρατό και με κοινή εξωτερική πολιτική.
Βεβαίως υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στους λαούς σε επίπεδο συμφερόντων, εθνικής ιστορίας, πολιτισμού και δογμάτων. Αλλά μπροστά στην απειλή από καθεστώτα τυραννικά, όπως του Πούτιν, προέχει η ασφάλεια και η ειρήνη. Γιατί η σημερινή πραγματικότητα μας επιβάλλει να αξιολογήσουμε τις ανάγκες των Ευρωπαίων πολιτών με διαφορετικά κριτήρια και με άλλη προοπτική ευημερίας.
Άρα τώρα είναι η ώρα η Ευρώπη να ξανασκεφτεί και να σχεδιάσει το μέλλον της με πρώτη προτεραιότητα την άμυνά της και την γεωστρατηγική της θέση. Και τούτο μπορεί να συμβεί μόνο με τη δημιουργία Ευρωστρατού και με συμμετοχή στους εξοπλισμούς όλων των χωρών και με κριτήρια αναλογικότητας.
Γιατί δεν μπορεί η Ελλάδα να ξοδεύει τόσα χρήματα για τον αναγκαίο εξοπλισμό και να αντιμετωπίζει μόνη της τις απειλές της Τουρκίας. Στην ίδια λογική βρίσκεται το εξοπλιστικό πρόγραμμα της Γερμανίας από τη νέα κυβέρνηση. Η Γερμανία δεσμεύει 100 δισ. για να εξοπλιστεί αντί να υποστηρίξει με λιγότερα χρήματα τη συγκρότηση ενός Ευρωπαϊκού στρατού.
Επίσης τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή ώστε να σταματήσουν κάποιες χώρες της Ευρώπης να πουλάνε όπλα σε τρίτες που απειλούν Ευρωπαϊκή χώρα. Τούτο συμβαίνει με τις πωλήσεις οπλισμού από την Ισπανία και τη Γερμανία στην Τουρκία, η οποία διαρκώς παραβιάζει αρχές δικαίου και αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας, μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επομένως, ηγέτες και λαοί της Ευρώπης, βιώνοντας τις οικονομικές συνέπειες του πολέμου και συνειδητοποιώντας τις σταθερές απειλές από καθεστώτα τύπου Ρωσίας, δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να παραμερίσουν τις όποιες διαφορές συμφερόντων ανάμεσά τους και να προτάξουν την άμεση και γρήγορη ολοκλήρωση της Ενωμένης Ευρώπης. Διαφορετικά, αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική, τότε θα βρεθούμε όλοι μαζί, χωρισμένοι και αδύναμοι, μπροστά στο δόγμα που λέει «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»!