Η Αντιπολίτευση «παίζει» με την πανδημία!..

on .

Είναι μέσα στο DNA του Έλληνα να θέλει να ξεχωρίζει από άλλους λαούς και σε χαρίσματα, αλλά και σε αδύνατα χαρακτηριστικά.

Αποδεχόμενοι αυτή την επισήμανση μπορούμε να εξηγήσουμε και τον τρόπο με τον οποίο προτιμάει η Αξιωματική Αντιπολίτευση να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση σε κάθε απόφαση και μέτρο που λαμβάνει για τη διαχείριση της πανδημίας. Γι’ αυτό και οι πολλοί από τους συμπατριώτες μας έχουν τη δική τους άποψη για το πρόβλημα, μακριά από την επιστημονική ερμηνεία και με αμφιβολία για κάθε επιλογή των πολιτικών εκπροσώπων μας. Γενικά βιώνουμε μια δύσκολη υγειονομική κατάσταση χωρίς ως τώρα να υπάρχει και μια σταθερή συμπεριφορά εκ μέρους των πολιτικών και των πολιτών.
Έτσι καθημερινά παρακολουθούμε μια μόνιμη αντιπαράθεση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται η πανδημία. Και να έχουμε υπόψη μας ότι το υγειονομικό πρόβλημα έχει μια συνεχή δυναμική που διαρκώς μεταβάλλει τα δεδομένα και χρειάζονται νέες πρακτικές και νέα μέτρα για την προστασία της υγείας μας.
Μπροστά, λοιπόν, σ’ αυτή την οδυνηρή πραγματικότητα αντί να διαμορφώνεται μια ενιαία στάση των κομμάτων και στη γραμμή της επιστημονικής πρότασης, ο καθένας προσπαθεί να αποδείξει ότι το κάθε μέτρο δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες και ότι διαφωνεί με το σύνολο της πολιτικής στη διαχείριση της πανδημίας.
Η λογική όμως ανάλυση των πραγμάτων μας δείχνει ότι η πολυλογία και η καθολική αμφισβήτηση αντί να προσφέρουν κάποιες λύσεις δημιουργούν σύγχυση στους πολίτες και άγονη αντιπαράθεση στους πολιτικούς. Γιατί τα μεγάλα και απρόβλεπτα κοινωνικά προβλήματα, όταν δεν οφείλονται σε πολιτικές πράξεις, αλλά σε αιτίες εξωτερικές, χρειάζονται διάλογο, συνεννόηση και από κοινού αντιμετώπιση.
Άλλωστε η πανδημία δεν είναι πρόβλημα μόνο της Ελλάδας. Όλες οι χώρες της Ευρώπης δοκιμάζονται και η κάθε μια ανάλογα με τις δικές της ιδιαιτερότητες λαβαίνει μέτρα. Στη διαφορετικότητα των αναγκών της κάθε χώρας οφείλεται και ο εν μέρει διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης. Όμως βλέπουμε ένα κοινό στοιχείο σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης. Και αυτό είναι η αποφυγή πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στα κόμματα. Η μόνη εξαίρεση το τελευταίο χρονικό διάστημα είναι η διαφοροποίηση και η αντίδραση της Άκρας Δεξιάς. Αυτός ο κομματικός σχηματισμός σε κάθε μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης διαχωρίζει τη θέση του από τη γενική πολιτική, γιατί θεωρεί ως ευκαιρία να αμφισβητεί το δημοκρατικό σύστημα της Ευρώπης.
Είναι ευτύχημα που στη χώρα μας αυτή η ακροδεξιά αντίληψη δεν έχει παρουσία, διότι ύστερα και από την αποκάλυψη και καταδίκη της Χρυσής Αυγής δεν βρίσκει ακροατήριο. Αλλά όλως παραδόξως ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί στο ζήτημα της πανδημίας μια τακτική της σύγκρουσης και της ανατροπής κάθε πολιτικής απόφασης. Καταδικάζει κάθε μέτρο, χωρίς όμως να προτείνει το αντίμετρο, παρά μονάχα αρκείται να ανεμίζει την ανικανότητα της κυβέρνησης.
Για παράδειγμα, μιλάει για υποχρεωτικότητα στα Σώματα Ασφαλείας, αλλά δεν ολοκληρώνει την πρότασή του για το τι θα κάνει η Πολιτεία εφόσον κάποιες χιλιάδες από τους Αστυνομικούς μείνουν ανεμβολίαστοι. Ή επέμεινε στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού στις εκκλησίες, αλλά εσίγησε κατά την εφαρμογή.
Γι’ αυτό και ο πολίτης αντιλαμβάνεται ότι η Αξ. Αντιπολίτευση νοιάζεται μόνο για κάποιο κομματικό όφελος και όχι για την προστασία της υγείας μας. Η κοινωνία την ώρα που ταλαιπωρείται χρειάζεται ολοκληρωμένες προτάσεις και ουσιαστική στήριξη κάθε μέτρου που συμβάλλει στη λύση του προβλήματος.
Διαφορετικά, ας καταθέσει μια πλατφόρμα με όλο το σκεπτικό της στην κρίση των συμπολιτών και ας εφαρμόσει όσα λέει ή υπονοεί ο Πολάκης, πρ. Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας, για να κρίνει και ο λαός ποιος κατέχει το μαγικό ραβδί της σωτηρίας του.

Υ.Γ.: Η κυβέρνηση δεν απαλλάσσεται από ευθύνες για την, υποβάθμιση του ΕΣΥ και από τον τρόπο συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα υγείας.