Τα Χριστούγεννα και ο κορωνοϊός…

Μετά από δύο περίπου χρόνια δυσκολιών περιορισμών, θανάτων κ.λ.π., ο κόσμος περίμενε τα φετινά Χριστούγεννα, για να βρει λίγη χαρά, να νιώσει το πραγματικό τους νόημα. Θα γίνει όμως έτσι; Δεν είναι βέβαιο. Η νέα μετάλλαξη του κορωνοϊού έχει ήδη δημιουργήσει τις πρώτες αμφιβολίες.

Αν δεν μπορέσουμε και φέτος να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα, όπως επιθυμούμε και όπως επιβάλλει το νόημά τους,  αυτό φυσικά, δεν θα σημαίνει ότι πρέπει να χάσουμε το θάρρος μας, για τη συνέχιση του αγώνα κατά του κορωνοϊού και την ελπίδα μας, για τον ερχομό της τελικής νίκης· τότε θα έλθει και η χαρά που φέρνει το ξεπέρασμα της δυσκολίας. Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος έχει πια κουραστεί και δεν υπάρχει, πιστεύω, ούτε ένας άνθρωπος, ο οποίος, κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν έχει επηρεαστεί αρνητικά, από αυτή τη μάστιγα, τον κορωνοϊό. Οι συνάνθρωποί μας όμως, που έχουν χάσει προσφιλή τους πρόσωπα, αυτοί είναι οι πιο άτυχοι, οι πιο πονεμένοι, εκείνοι που έχουν ανάγκη συμπόνιας και συμπαράστασης. Ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων, οι οποίοι, λόγω της φύσης της εργασίας τους, ξεπερνούν τα όρια της σωματικής και της ψυχικής τους αντοχής, εργαζόμενοι, νύχτα και μέρα, αντιμετωπίζοντας τον ύπουλο εχθρό, τον κορωνοϊό (ιατροί, νοσηλευτές, προσωπικό ΕΚΑΒ κ.λ.π) αυτοί είναι οι ήρωες, σ’ αυτούς χρωστούμε την ευγνωμοσύνη μας και την αγάπη μας, σ’ αυτούς ανήκει κάθε έπαινος. Ο καθένας μας, έχει υποχρέωση, προς όλους τους άλλους συνανθρώπους του, να κάνει ότι πρέπει, να συμβάλλει με όποιο τρόπο μπορεί, για να έλθει και πάλι η χαρά, η ηρεμία και η ελπίδα στον τόπο μας. Οι πονεμένοι συνάνθρωποί μας, καθώς κι εκείνοι που δίδουν, μέρα και νύχτα, το σκληρό αγώνα κατά του κορωνοϊού, ας αντλούν υπομονή και δύναμη από τη διαβεβαίωση του Κυρίου: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγω αναπαύσω υμάς».