Πιο αυστηρές ποινές για τους εγκληματίες!..

Τα στυγερά εγκλήματα που διαπράττονται στην Ελληνική κοινωνία και η ανεπίτρεπτη επιείκεια που δείχνει ο νομοθέτης τόσο στην απονομή της δικαιοσύνης όσο και στην έκτιση της ποινής των καταδικασθέντων για τέτοιας φύσεως κακουργήματα συνταράσσουν τη συνείδηση των Ελλήνων πολιτών.

Ο νομοθέτης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη όχι μόνον τα ήθη και τα έθιμα του λαού, για τον οποίον νομοθετεί και το περί δικαίου αίσθημά του, αλλά και τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν στην

κάθε χώρα και στην κάθε εποχή. Είναι γνωστό σε όλους ότι στη χώρα μας έχουν καταφύγει κάθε καρυδιάς καρύδι, όπως λέει ο λαός μας, από διάφορες χώρες, και δραστηριοποιούνται εγκληματικά ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις.
Ο πολίτης δε νοιώθει πια ασφαλής. Και μια από τις βασικές υποχρεώσεις του κράτους είναι να διαμορφώσει εκείνες τις συνθήκες που θα αισθάνεται ο καθένας ασφαλής είτε σε μικρό μέρος ζει είτε σε μεγάλη και πολυπληθή πόλη.
Σε μια εποχή που οι εγκληματικές πράξεις έχουν αυξηθεί επικίνδυνα σε αριθμό και έχουν γίνει πολύ πιο στυγερές, σε μια εποχή που οργιάζει το οργανωμένο έγκλημα, η υπερβολική επιείκεια και χαλάρωση των ποινών, όπως έγινε με τις αλλαγές στον ποινικό κώδικα από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι όχι μόνον ακατανόητη, αλλά και επικίνδυνη, αφού συμβάλλει και στην αύξηση της εγκληματικότητας και της κακουργηματικότητας.
Η κατάργηση της ποινής του θανάτου στις περιπτώσεις ειδεχθών εγκλημάτων υποτίθεται ότι έγινε με την προϋπόθεση ότι ο εγκληματίας θα εκτίει την ποινή των ισοβίων. Αντ’ αυτού βλέπουμε ότι η ποινή των ισοβίων σταδιακά για λόγους δήθεν «προοδευτικούς και ανθρωπιστικούς» αντικαταστάθηκε με ποινές που συνήθως σπάνια υπερβαίνουν τα δεκαπέντε το πολύ χρόνια κάθειρξης! Η έννοια της λέξως ισόβια που αναφέρεται στον ποινικό κώδικα χρησιμοποιείται πλέον καταχρηστικά.
Έτσι συμβαίνει ειδεχθείς εγκληματίες να αποφυλακίζονται, χωρίς να εκτίσουν την ποινή των ισοβίων, πολύ νωρίτερα, και συχνά ως ελεύθεροι πολίτες πλέον συνεχίζουν την εγκληματική τους δραστηριότητα.
Η θανατική ποινή ως κολασμός αποσκοπούσε στην όσο το δυνατόν απαλλαγή της πόλεως από αδίστακτους εγκληματίες, «κακῶν ἀνδρῶν τὴν πόλιν ἔρημον ποιῆσαι», κατά τον Πλάτωνα. Και αφού η θανατική ποινή καταργήθηκε, για τέτοιους ανίατους και ειδεχθείς κακούργους θα πρέπει τα ισόβια να είναι ισόβια, ώστε να μην υπάρχει ο κίνδυνος να επαναλάβουν τα ίδια ή παρόμοια εγκλήματα, αλλά και για παραδειγματισμό για άλλους επίδοξους κακούργους.
Ήδη από την αρχαιότητα η ποινή απέβλεπε, σύμφωνα με όλους τους αρχαίους Έλληνες νομοθέτες, μεταξύ των οποίων και ο Πλάτων, αφ’ ενός στην τιμωρία και τον σωφρονισμό του εγκληματούντος και αφ’ ετέρου στην αποτροπή διάπραξης από άλλους παρομοίου κακουργήματος.
Ο ίδιος ο Πλάτων, όπως και άλλοι αρχαίοι Έλληνες νομοθέτες, κάνουν τη διάκριση μεταξύ ακουσίων και εκουσίων αδικημάτων, συμπληρώνοντας ότι οι ποινές για τα εκούσια κακουργήματα θα πρέπει να είναι βαρύτερες.
Τα εκούσια και εκ προμελέτης αδικήματα οφείλονται, όπως λέει ο Πλάτων, στη μεγάλη και σφοδρή επιθυμία που καταλαμβάνει τους περισσότερους, η οποία δεν είναι άλλη από την άπληστη και χωρίς όρια και φραγμούς φιλοχρηματία, που είναι αποτέλεσμα τόσο του φυσικού χαρακτήρα και της κακής απαιδευσίας του ατόμου, με σκοπό να ικανοποιήσει τις επιθυμίες και ηδονές του. Αυτός είναι ο κυριώτατος λόγος που ωθεί κάποιον να διαπράξει ένα αδίκημα, ακόμα και ανθρωποκτονία.
Η πρέπουσα ποινή για κάποιον που διαπράττει ένα τέτοιο εκ προμελέτης κακούργημα, ανθρωποκτονία, εφόσον καταδικαστεί, είναι ο θάνατος. Στις αρχαίες κοινωνίες ήταν, επίσης, η κοινωνική, πολιτική, οικονομική και θρησκευτική απομόνωση του εγκληματία, τέτοια δηλαδή που θα ήταν αδύνατο να ζήσει στην πόλη, καθώς και η απαγόρευση της ταφής του εντός των ορίων της πόλεως.
Καταλήγοντας, πιστεύουμε ότι, εφόσον για τέτοιες στυγερές πράξεις από ειδεχθείς εγκληματίες η ποινή του θανάτου μετατράπηκε σε ισόβια, θα πρέπει η έκτιση της ποινής να είναι ισόβια. Αυτό απαιτεί το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών, το οποίο δε μπορεί η οποιαδήποτε κυβέρνηση, είτε δεξιά είτε αριστερά, να αγνοεί. Οφείλει άμεσα, χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση, η τωρινή κυβέρνηση να τροποποιήσει προς αυτή την κατεύθυνση τον ποινικό κώδικα.