To τρίτο κύμα και οι τηλεοπτικοί μαϊντανοί!

• Όλα συνηγορούν πως πάλι δεν πάμε καλά κι ήταν θέμα χρόνου να ξανακλείσει καθολικά η οικονομία και οι πολίτες να ξαναζήσουν εκείνες τις δύσκολες μέρες της περυσινής Άνοιξης.

Και δυστυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ πραγματικά τι έφταιξε και ξανακυλήσαμε και κοιτάμε τώρα με αγωνία τις αντοχές του Εθνικού συστήματος υγείας.
Δεν θα μάθουμε αν φταίξαμε εμείς, οι πολίτες που δεν εφαρμόσαμε κατά γράμμα τα προηγούμενα μέτρα, ή η κυβέρνηση που ρίσκαρε και άνοιξε πρόωρα σχολεία και εμπόριο ή και τα δυο μαζί. Άλλωστε διχασμένη πλέον εμφανίζεται ακόμα και η επιστημονική κοινότητα και η Επιτροπή που εισηγείται μέτρα στην κυβέρνηση .
Αυτό που έχει σημασία είναι πως μπήκαμε πάλι σε ένα τούνελ και ο χρόνος εξόδου απ' αυτό, μάλλον δεν θα είναι λιγότερος από το τέλος Μαρτίου, καθώς όλα τα επιστημονικά μοντέλα κάνουν λόγο για ένα δύσκολο δίμηνο.
Όμως αυτή η δύσκολη επιδημιολογική κατάσταση, έρχεται να δοκιμάσει για άλλη μια φορά, την οικονομία και όλους εμάς που σφίγγουμε τα δόντια εδώ κι ένα χρόνο. Από τους επιχειρηματίες, τους ελεύθερους επαγγελματίες έως τους απλούς εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που αποτελούν την πραγματική οικονομία.
Μια οικονομία εύθραυστη που ξόρκιζε το κακό και δεν ήθελε με τίποτα ένα τρίτο lock down καθώς κάτι τέτοιο δεν περιλαμβάνονταν ούτε στα δυσμενή σενάρια. Με δυο λόγια, αυτή η πανδημία είναι ένα μοναδικό και πρωτοφανές φαινόμενο σε αυτή την έκταση στην ιστορία της ανθρωπότητας, γιατί στις προηγούμενες πανδημίες δεν κόλλησε όλη η Γη λόγω έλλειψης μεταφορικού μέσου, απλά δεν ταξίδευε όλος ο κόσμος. Και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί και να «κατανοηθεί» από όλους τους λογικούς ανθρώπους που προσπαθούν δίχως φανατισμό να εξηγήσουν τι συμβαίνει γύρω τους κάθε φορά.
Λίγο έως πολύ, λοιπόν, οι χώρες κάνουν περίπου τα ίδια, λαμβάνουν παρόμοια μέτρα όσον αφορά τις προφυλάξεις στην πανδημία, με ελάχιστες διαφορές, έχοντας την εμπειρία του πρώτου και του δεύτερου κύματος. Λάθη κάνουν όλοι παντού, ακόμα και χώρες πολύ πιο ισχυρές και με τεράστιες δυνατότητες υγειονομικής περίθαλψης. Και στην Ελλάδα γίνονται αστοχίες και αναδεικνύονται οι παθογένειες δεκάδων ετών στο σύστημα υγείας.
Όλοι γνωρίζουν ότι τα περιφερειακά νοσοκομεία δεν έχουν επαρκείς μονάδες οξυγόνου στα κρεβάτια, ούτε αρκετούς εξειδικευμένους εντατικολόγους, και φυσικά τέτοιοι γιατροί δεν πρόκειται να βρεθούν όχι για μήνες, αλλά για χρόνια. Θέλει πολύ να καταλάβει κανείς ότι μετά από μία δεκαετή περίοδο τεράστιας οικονομικής κρίσης στη χώρα, που δεν υπήρχαν λεφτά ούτε για γάζες, τα νοσοκομεία είναι σχεδόν διαλυμένα και χρειάζονται ανασχεδιασμό μαζί με όλο το ΕΣΥ;
Πολλοί λένε ότι το τρίτο κύμα που έρχεται θα είναι και το χειρότερο, αυτό, όμως, που με βεβαιότητα μπορεί κανείς να υποθέσει είναι ότι θα είναι το πλέον οδυνηρό οικονομικά αλλά και ψυχικά και ας ευχηθούμε να μην είναι πιο θανατηφόρο. Σε όλα αυτά, καλό θα ήταν να λείπει το στοιχείο της σύγχυσης, το οποίο πάντοτε μεγεθύνει τα προβλήματα. Και το στοιχείο της σύγχυσης το δημιουργούν δέκα διαφορετικές φωνές και γνώμες που ακούγονται κάθε μέρα στα media από ειδικούς ή δήθεν ειδικούς. Γιατί κάθε γιατρός δεν είναι ειδικός επιδημιολόγος, ούτε σημαίνει ότι επειδή είναι γιατρός ξέρει τι συμβαίνει στ’ αλήθεια με τις μεταλλάξεις και τα εμβόλια. Η πανδημία δεν είναι σόου στη Βουλή και σίγουρα οι γιατροί δεν μπορεί να είναι πολιτικοί και να λένε από το πρωί μέχρι το βράδυ ό,τι να ’ναι για να γεμίζουν τα τηλεοπτικά παράθυρα. Ορισμένοι μάλιστα δυστυχώς έχουν καταντήσει από τις πολλές εμφανίσεις «μαϊντανοί».